با سلام خانم فاطمه غربی نماینده پارلمان تونس
با احترامات بسیار
مصاحبه ۸ تیر ۱۳۹۳ شما را در افطاری مقر مریم رجوی در پاریس خواندم و از طرفی با توجه به تبلیغات این تشکیلات روی نمایندگان و جذب آنها با نشان دادن چهره ای غیر واقعی از آنچه که بر اعضاء گذشته و می گذرد، لازم دیدم تا بصورت جداگانه هم برای شما نامه بنویسم به دستور این تشکیلات زوجها و از جمله خودم باید از همسرم طلاق می گرفتم و کلا برقراری هر گونه رابطه جنسی بین همسران ممنوع اعلام شد. ما با تمام عشقمان و با تمام ایمانیکه به سازمان مجاهدین و رهبری آن داشتیم وارد این سازمان شدیم اما متاسفانه به ما خیانت شد. مارفته بودیم که یک جامعۀ بی طبقۀ توحیدی را که شعار اصلی این سازمان و بنیانگذاران آن بود برای هموطنان خودمان برقرار سازیم. اما در این سازمان به ما گفتند خانه و خانواده و عشق و عاطفه ممنوع است و تمام افراد خانواده که در ایران هستند با وزارت اطلاعات رژیم ایران همکاری میکنند و ما نباید که با آنها صحبت کنیم. به دستور همین خانم رجوی که مدعی آزادی و برابری زن و مرد است و دم از حقوق بشر میزند زنانی که به این سازمان وارد شدند به زور از همسرانشان طلاق گرفتند و به دستور این خانم به عقد همسرش (آقای مسعود رجوی) در آمدند. بر اساس اظهارات شاهدانی از زنان طی پروسه سالها بر روی تعداد زیادی از زنان عمل جراحی بیرون آوردن رحم ا نجام شده است تا این زنان امکان باروری نداشته باشند و مورد سوء استفاده حداکثر در این تشکیلات قرار بگیرند. اگر کسی از این عمل سر باز می زد با مرگ حتمی روبرو میشد مثل مینو فتحعلی و مهری موسوی که به دستور خانم مریم رجوی در پایگاههای سازمانش در عراق با قرص سیناتور به قتل رسیدند زیرا مخالف افکار و سیاستهای ضد بشری رهبری سازمان بوده و به تمایلات کثیف مسعود رجوی تن نداده بودند. شما از آزادی چه کسانی صحبت می کنید؟ رهبران این سازمان حتی حاضر به شنیدن حرفهای منتقدین خودشان هم نیستند و انواع دشنامها و تهمتها را نثار آنها می کنند بدون اینکه به هیچیک از سؤالات و انتقادات آنها پاسخ بدهند. خانم رجوی تنها و تنها سخنان و شعارهای خیلی خوبی تحویل شنوندگانش می دهد که هر دیکتاتور و جنایتکاری هم می تواند آنها را به زبان براند و در عمل نیز تاریخ و جهان شاهد بسیاری از این سخنرانی های زیبا و شعارهای توخالی توسط زورگوترین و جنایتکارترین شخصیتها و رهبران بوده و می باشد. اما او به حرفهای خودش هم ایمان ندارد. او از حقوق بشر حرف میزند اما بیش از ۱۲ سال است که بعد از سقوط دولت سابق عراق و اشغال آن کشور توسط آمریکا که دیگر می بایستی رهبران سازمان افراد را از عراق خارج می کردند همچنان تعداد ۲۷۰۰ نفر را در دوزخ عراق نگهداشته و در حقیقت آنها را به گروگان گرفته اند زیرا در انتقال آنان توسط کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد به کشورهای ثالث کارشکنی می کنند در حالیکه تا کنون فقط در این ۱۲ سال اخیر بیش از صد نفر از آنان از جمله دهها تن از دختران و زنان جوان در نتیجۀ شرایط جنگ مذهبی و داخلی حاکم بر عراق و دخالتهای آشکار رهبری این سازمان در امور سیاسی و اجتماعی عراق در قرارگاه این سازمان در آن کشور بحران زده به قتل رسیده و نزدیک ۱۵۰۰ تن دیگر از آنان مجروح و معلول شده اند و دهها تن دیگر نیز در نتیجۀ بیماریهای مختلف ناشی از اعمال فشارهای داخلی در تشکیلات این سازمان و نیز شرایط عراق فوت کرده اند. باقی ماندۀ آنها نیز که اکنون در کمپ سابق آمریکاییها در عراق در نزدیکی فرودگاه بغداد به نام کمپ لیبرتی به سر می برند همچون ۲۵ سال گذشته به دستور و خواست رهبری این سازمان ازحقوق اولیۀ انسانی از جمله حق ارتباط با خانواده و دنیای بیرون و رسانه ها و حتی تلفن و انترنت و نامه نگاری محروم هستند زیرا بیم آن را دارد که در صورت ارتباط افراد با بیرون و یا انتقال آنان به خارج عراق آنها حصارها را شکسته و از سازمان جدا شوند و در نتیجه سازمان و رهبری آن فروبپاشد.
هیئت ویژه نمایندگی سازمان ملل (یونامی) در عراق در بخشی از گزارش نیم سالانه خود (نیمه اول سال ۲۰۱۳) درخصوص وضعیت حقوق بشر در عراق به موضوع کمپ لیبرتی و موارد نقض حقوق بشر در آن نیز پرداخته و وجود اعمال زور و اجبار توسط رهبری سازمان مجاهدین در این کمپ علیه افراد و اعضای سازمان درآنجا از جمله قطع ارتباط آنها با خانواده هایشان حتی در داخل تشکیلات و در کمپ مذکور و دنیای بیرون را مورد تأکید قرار داده و مراتب نگرانی اش از نقض حقوق بشر ساکنان کمپ لیبرتی توسط رهبری مجاهدین خلق را ابراز داشته است.
گزارش یونامی از نقض حقوق بشر در کمپ لیبرتی با استناد به مصاحبه هایش با آن دسته از اعضای سازمان که موفق به ترک کمپ لیبرتی شده اند و همچنین در مذاکرات خصوصی که با تعدادی از ساکنان فعلی کمپ انجام شده، تهیه شده است.
در گزارش یونامی آمده است: “رهبران این سازمان به شدت تلاش می کنند تا مانع از انجام گفتگوهای خصوصی با ساکنان کمپ شوند. سازمان مجاهدین خلق که دارای ساختاری دیکتاتوری و سلسله مراتبی است محدودیت های سختی را بر حقوق ساکنان کمپ لیبرتی اعمال می کند. این محدودیت ها عبارتند از محدودیت در آزادی تحرک در داخل کمپ، منع ترک سازمان، منع ارتباط و اجتماع، ممنوعیت تماس های اعضا با خانواده هایشان، منع دسترسی به ارتباطات اولیه و دسترسی به مراقبت های پزشکی و درمانی. “
بر اساس گزارش یونامی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل نیز در این مدت فعالیت های خود را در زمینه شناسایی افرادی که نیاز به حفاظت های بین المللی دارند و همچنین پیدا کردن راه حلی دائمی برای ساکنان کمپ لیبرتی ادامه داد. اما تلاش های این کمیساریا برای رسیدن به راه حلی جامع به دلایلی از جمله عدم همکاری ساکنان این کمپ و تحریم مصاحبه با کمیساریای عالی پناهندگان، تاکنون ناموفق مانده است.
این گزارش می افزاید:” در ماه مارس ۲۰۱۳ دولت آلبانی پیشنهاد خود را مبنی بر پذیرفتن ۲۱۰ نفر از ساکنان کمپ لیبرتی اعلام کرد. اما رهبری سازمان مجاهدین خلق ایران (P.M.O.I) از پذیرفتن اسامی که دولت آلبانی اعلام کرده بود خودداری نموده و اصرار کرد که خود رهبری سازمان تعیین می کند چه کسانی باید به آلبانی منتقل شوند. در ماه آوریل ۲۰۱۳ نیز دولت آلمان تصمیم گرفت تا ۱۰۰ نفر از این ساکنان را بپذیرد که این موضوع نیز به کندی پیش می رود”.
خانم نماینده،
من به شما پیشنهاد می کنم برای ثبوت تو خالی بودن شعار اینکه این سازمان تنها جنبش جایگزین رژیم ایران می باشد شعاری که توسط خود رهبری سازمان به شما القا شده و در متن سخنرانی شما گنجانده شده است تنها با چند نفر از اعضای سابق این سازمان از جمله اینجانب و نیز با هر ایرانی که جدیدا از ایران آمده باشد و اکثریت مطلق ایرانیان خارج کشور در رابطه با این سازمان صحبت کرده و تحقیق کنید تا به عین الیقین ببینید که سازمان مجاهدین خلق و رهبری آن یعنی مسعود و مریم رجوی نه تنها هیچ پایگاه و طرفداری در داخل ایران و حتی در میان مخالفان و اپوزیسیون رژیم حاکم بر ایران ندارند بلکه مردم ایران به شدت از این سازمان و رهبران آن و بیش از همه هم از مریم رجوی به علت سیاستها و اعمال تروریستی و فرقه ای و ضد فرهنگ و ضد عرف و اخلاق و ملیت ایرانی آنان متنفر و بیزار هستند.
با احترامات زهرا معینی فعال حقوق بشر
فرانکفورت آلمان
۳۰ اوت ۲۰۱۴
رونوشت به:
خانم حسنا مارسیت نماینده پارلمان تونس
خانم سهیر عبدالقادر نماینده پارلمان تونس
خانم انسیه بن عامور وزیر و سناتور پیشین الجزایر
خانم فتحیه بقالی نماینده پارلمان مراکش
