بعد از قرار گرفتن نام سازمان در لیست سیاه آمریکا سران سازمان تصمیم گرفتند که بعد از سرنگونی صدام خط و خطوط موازی را با غرب در پیش گرفته و با همکاری در هر زمینه ای بتوانند نام سازمان را از لیست سیاه غرب خارج کنند که البته در این زمینه به انواع خوش رقصی نزد افراد جنگ طلب غربی پرداخته و سعی نمودند چهره ای مدرن از خودشان نشان دهند و تمام تشکیلات فرقه در این زمینه فعال بودند و فکر می کردند که با بیرون آمدن از لیست سیاه غرب می توانند دو باره دست به سلاح برده و غرب یعنی آمریکا روی آنان برای سرنگونی حکومت ایران حساب باز خواهند کرد. مسئولین وقت سازمان در اشرف به این مسئله اشاره می کردند و تحلیل می کردند که اگر سازمان از لیست سیاه غرب خارج شود غرب به این نکته خواهد رسید که برای سرنگونی نظام ایران به سازمان نیاز داشته و در همین رابطه آنان را مسلح خواهد کرد. تحلیل های بچگانه ای که فقط از ذهن پوک رجوی شیاد بیرون می زد.
در 7 مهر سال 1391 نام سازمان از لیست سیاه آمریکا خارج شد و سران فرقه به جار و جنجال پرداخته و هیاهو راه انداخته که دیگر مسئله سرنگونی حل شده و غرب باید روی آنان برای مبارزه با حکومت ایران حساب کند و به همین خاطر افراد جنگ طلب آمریکا را با دادن پولهای کلان به سمت خود کشیده تا شاید بتوانند در تصمیم گیری سیاست آمریکا نقشی داشته باشند اما سیاست گذاران غربی به ماهیت فرقه پی برده بودند. اکنون با گذشت دو سال می بینیم که با توجه به حمایت لابی های جنگ طلب غربی اصلا سران فرقه را به حساب نمی آورند و خود سیاست گذاران غربی به این نکته رسیدند که برای حفظ منافع خود در منطقه باید با ایران همکاری کنند.
در مورد خارج شدن نام سازمان از لیست سیاه غرب دیگر سران فرقه به این مسئله اشاره ای نمی کنند و انگار اصلا این اتفاق نیفتاده است و اکنون برای مطرح کردن خود به مسئله مختومه شدن پرونده دستگیری مریم در فرانسه اشاره می کنند و با برگزاری جشن و مراسم سعی دارند به افردی که به دستور سازمان در 17 ژوئن دست به خود سوزی زدند و به افراد نگون بخت خود در عراق روحیه بدهند که دیگر همه چیز در مسیر سرنگونی قرار گرفته و دیگر سازمان مشکلی نخواهد نداشت.
البته باید گفت که بسته شدن پرونده فرانسه تاثیری در وضعیت سازمان نخواهد داشت چرا که این مسئله قضایی بوده و تاثیری در سیاست های دولت وقت فرانسه نخواهد داشت و ماهیت تروریستی فرقه تغییر نمی کند چرا که حمایت از تروریست ها در عراق و سوریه نشان از همین مسئله دارد.
اکنون مریم قجر که جشن پیروزی بر پا می کند باید به این سئوال پاسخ دهد که دیگر ترس رجوی برای مخفی بودن چیست؟ او که ادعای پیروزی در تمام دوران مبارزه ننگینش را دارد اکنون چه بهانه ای برای مخفی شدن دارد؟
برپایی جشن و راه اندازی کارناوال در کشورهای مختلف برای پیروزی در فرانسه بازی بیش نیست و همانند دیگر پیروزی های خیالی هیچ دستاوردی برای تشکیلات نخواهد داشت و در نهایت باید اعضای نگون بخت فرقه از عراق اخراج شوند و این یعنی رسیدن به مرحله فروپاشی تشکیلات سازمان.
بیرون آمدن از لیست سیاه غرب و بسته شدن پرونده دستگیری مریم در فرانسه هیچ دستارودی برای رجوی ها نخواهد داشت و این مسئله در آینده نزدیک خودش را نشان خواهد داد.
هادی شبانی