محمد تقی عباسیان، بیست و یکمین قربانی رجوی در لیبرتی

اخیرا خبر درگذشت محمد تقی عباسیان از لیبرتی اعلام شد. او بیست و یکمین قربانی این اردوگاه تاکنون می باشد. رجوی که خود مسئول مستقیم این مرگ هاست تا توانسته به بهانه عدم دسترسی به امکانات پزشکی و دارو مظلوم نمائی کرده است. قطعا این آخرین مورد نبوده و موارد دیگری هم حتما در راه هستند. بنیاد خانواده سحر از این بابت اعلام خطر جدی میکند.
“عدم دسترسی به دارو” دروغ بزرگی است که مسعود رجوی برای سرپوش گذاشتن بر مرگ های مشکوک در لیبرتی ابداع کرده است. تنها مانع بر سر دسترسی ساکنان اردوگاه لیبرتی به دارو و امکانات پزشکی شخص مسعود رجوی است که تنها طرفی است که به این مرگ ها و به خون بیشتر به شدت نیازمند است. تقی عباسیان که از دیرباز به بیماری قلبی دچار بود به راحتی قابل اعزام به آلبانی یا آلمان یا حداقل به بیمارستان های بغداد بود که فرقه رجوی مانع از آن گردید.
خبرهای رسیده از درون اردوگاه لیبرتی، مقر مجاهدین خلق در عراق، حاکی است که عدم شرکت در نشست های موسوم به عملیات جاری به صورت یک جریان تبدیل شده و افراد زیادی از شرکت در این نشست ها سرباز میزنند و از فرامین سرپیچی کرده و لب به اعتراض می گشایند که این موضوع موجب نگرانی مسئولین شده و از این بیم دارند که مسئله به سایر افراد هم سرایت کند. برخی مسئولین حتی از “ویروس سرپیچی” که به شدت مسری است نام برده اند.
راه حل این موضوع از دیرباز در فرقه رجوی سر به نیست کردن فرد به اصطلاح مسئله دار و ناراضی بوده است. این موضوع در دستور کار سازمان مجاهدین خلق قرار گرفته و مهدی ابریشم چی از پاریس هدایت آنرا مستقیما بر عهده دارد. به همین دلیل اخیرا مشاهده شده که افرادی که فرمان نمی برند یکی پس از دیگری به طرز مشکوکی فوت می نمایند. اطلاع داریم که قرار است طرح مشابهی را در اروپا و خصوصا در پادگان مریم در پاریس نیز پیاده کنند.
در گذشته هم متذکر شدیم که اعلام بیماری در اردوگاه لیبرتی از نظر فرقه رجوی تمارض و مسئله داری محسوب میشود و فرد به جای اینکه برای درمان و مداوا اعزام گردد وارد نشست های ضد بشری سرکوب روانی موسوم به عملیات جاری میگردد. مشخصا تقی عباسیان از زمره کسانی بود که هم مسئله دار بود و هم در نشست ها متهم به تمارض گردیده بود.
مرگ های مشکوک در فرقه رجوی مسبوق به سابقه است. در جریان عملیات موسوم به فروغ جاویدان افراد مسئله داری همچون علی زرکش، که زمانی جانشین رهبری سازمان در داخل کشور بود، به دستور شخص مسعود رجوی سربه نیست شدند که این یک مورد بعدا توسط راننده و قاتل او افشا گردید. در پادگان اشرف هم موارد زیادی از این مرگ ها به عنوان خودکشی یا شلیک ناخواسته یا حتی کشته شدن در بمباران های آمریکا و انگلیس اعلام شدند که بعدا مشخص شد تسویه حساب درونی و حذف فیزیکی افراد ناراضی بوده است. حتی مواردی در اشرف تحت شکنجه در سلول های انفرادی به قتل رسیده اند.
واقعیت اینست که فرقه رجوی نه تنها از مردم ایران و مردم عراق بلکه از اعضای خود نیز به کرات قربانی گرفته است که موارد اتهامی و شکایات مربوط به این موارد با شهود و ادله کافی در دستگاه قضائی عراق به ثبت رسیده و عاملان و آمران آن از جمله مهدی ابریشم چی تحت پیگرد قانونی قرار دارند.
متأسفانه ارگان ها و سازمان های بین المللی و حقوق بشری که به کرات به اثبات رسیده که صرفا سیاسی عمل میکنند در این گونه موارد ساکت و خاموش بوده و حتی زحمت کمترین بررسی را هم به خود روا نمیدارند. این موضوع به راحتی برای مقامات ملل متحد قابل تحقیق است که آیا واقعا ساکنان لیبرتی به دارو دسترسی ندارند یا فرقه رجوی خود مانع جدی بر سر این راه می باشد.
بنیاد خانواده سحر بارها و بارها از مجامع بین المللی درخواست کرده تا تیم های حقیقت یاب برای بررسی وضعیت جسمی و روحی ساکنان لیبرتی اعزام نماید. سال گذشته عده ای از دیپلمات های غربی در بغداد از این اردوگاه دیدن کرده و شرایط معیشتی و درمانی آنرا مساعد توصیف نمودند که موجب خشم و غضب سران فرقه رجوی قرار گرفتند. ما بار دیگر ارگان های ذی صلاح بین المللی را برای رسیدگی به وضعیت بیماران این اردوگاه و نجات جان ساکنان آن فرا میخوانیم چرا که مسعود رجوی قصد دارد همه آنها را برای مظلوم نمائی و مطامع جاه طلبانه خود به کشتن بدهد.