خبرهای رسیده از درون اردوگاه لیبرتی، محل استقرار نیروهای فرقه رجوی در عراق، حکایت از هرچه سخت تر شدن ضوابط داخلی و محدودیت ها دارد. لازم به ذکر است که این اردوگاه در مقایسه با پادگان اشرف بسیار کوچکتر است اما با این حال در داخل آن و بین یکان های مختلف تقسیم بندی و حصار کشی شده و هر کس بخواهد از یک یکان به یکان دیگر برود باید حین عبور فرم ویزا با امضای بالاترین مسئول یکان مربوطه را در دست داشته باشد.
یکی از بهانه های فرقه رجوی برای مرگ های مشکوک در اردوگاه لیبرتی عدم دسترسی به دارو و امکانات درمانی است. تاکنون بیش از ۲۰ نفر در این اردوگاه فوت نموده اند که سازمان علت را نبودن تجهیزات پزشکی عنوان نموده است. این موضوع از جانب بنیاد خانواده سحر پیگیری شد و مشخص گردید که دولت عراق سه بیمارستان را برای مداوای بیماران ساکن لیبرتی معین کرده است که آنها میتوانند هر زمان که بخواهند فرد بیمار را با امکاناتی که دولت عراق فراهم کرده است به یکی از این بیمارستان ها منتقل نموده و در صورت نیاز بستری کنند.
در این خصوص سازمان عمدا از این امکانات استفاده نمیکند و مسائل امنیتی را بهانه قرار داده و مانع انتقال بیماران به بیمارستان های مشخص شده در بغداد می گردد. هدف از این کار هم بر همگان روشن است چرا که مسعود رجوی اعتقاد دارد مرده افراد سود بیشتری از زنده آنان دارد. از نظر او اگر این افراد که عمدتا مسئله دار هستند از لیبرتی بیرون بروند و زنده بمانند، با وی ضدیت خواهند ورزید اما اگر بمیرند میتواند از خون و جنازه آنها سوء استفاده تبلیغاتی نموده و مظلوم نمائی کند.
موضوع دیگری که در خصوص فرقه رجوی در عراق قابل توجه است میزان منفور بودن این فرقه در میان مردم این کشور است. هرچه ماهیت و عملکرد این فرقه بیشتر برملا میگردد میزان تنفر مردم عراق از این فرقه هم بیشتر میگردد. بعد از حمایت آشکار سازمان مجاهدین خلق از فرقه تروریستی موسوم به داعش که مردم بیگناه عراق را به خاک و خون کشید، خشم و نفرت مردم این کشور از فرقه رجوی ابعاد بیشتری گرفت به طوری که مطلع شدیم اخیرا مردم مانع از دفن مردگان این فرقه در قبرستانی در کربلا شدند و آنان مجبور گردیدند اجساد خود را در خانقین به خاک بسپارند.
زندگی در اردوگاه لیبرتی
