همبستگی با زنان ساکن در قرارگاه های مجاهدین خلق

25 نوامبر، پانزدهمین سالگرد روز بین المللی حذف خشوت علیه زنان بود. خشونت علیه زن نوع وخیمی از نقض حقوق بشر است ولی متأسفانه از این مفهوم همواره در سازمان مجاهدین خلق سوءاستفاده شده است.
تأثیرات نقض حقوق زنان شامل موارد سوءاستفاده ی دراز مدت فیزیکی و روحی می شود که گاهی به مرگ می انجامد. این پدیده بر زندگی اجتماعی و فردی زن تأثیرات منفی می گذارد و وی را از حضور عادی در جامعه منع می کند. خشونت علیه زن نه تنها قربانی را تحت تأثیر قرار می دهد بلکه خانواده و جامعه را درگیر خود می کند. در نتیجه ی سوءاستفاده از جنس زن در سازمان مجاهدین خلق نیز زنان با عواقب ناگواری دست به گریبان شده اند.
بنا به شهادت بانوان جداشده از سازمان مجاهدین خلق، زنان درون قرارگاه های مجاهدین روزانه موارد متعدد نقض حقوق زنان را تجربه می کنند از طلاق و ازدواج اجباری گرفته تا عقیم شدن اجباری و برده کشی جنسی و کار اجباری…
اما نقض حقوق زنان که در سازمان مجاهدین خلق رخ می دهد زیر نقاب فمینیسم و دفاع از حقوق زن و تساوی زن و مرد پنهان می شود. زنان در سازمان " قهرمان " و " الگوی زن مترقی" نامیده می شوند اما در واقعیت آن ها گروگان هایی هستند که در یک سیستم برده داری نوین گرفتار آمده اند.
علیرغم شرایط دشوار و غیرانسانی زنان در سازمان مجاهدین خلق، این سازمان تبلیغات عظیمی درباره ی آن چه حقوق زنان می خواند علیه حکومت ایران به راه می اندازد. حملات اسیدپاشی در اصفهان به گروه بهانه ی تازه ای داد تا جمهوری اسلامی را متهم به نقض حقوق زنان کند. هرچند که نگارنده حملات اسیدپاشان به زنان و دختران هموطن را تحت هر شرایطی محکوم میکند، شایان ذکر است که سابقه ی موارد نقض حقوق بشر، به ویژه  حقوق زنان در سازمان مجاهدین خلق بسی وخیم تر از هشت مورد اسیدپاشی در اصفهان است.
نسرین ابراهیمی عضو سابق سازمان که در سال 2006 از سازمان فرار کرد یکی از اولین نجات یافتگانی است که شجاعانه از فساد رهبران مجاهدین خلق پرده برداشت. او اولین فردی بود که از عملیات " قله ی آرمانی " نام برد. این عملیات یکی از تکنیک های فرقه ی رجوی بود که طی آن شمار زیادی از زنان عضو سازمان به واسطه عمل درآوردن رحم، عقیم شدند.
بتول سلطانی که بیست سال عضو سازمان بود و مدتی را به عنوان عضو شورای رهبری در این فرقه خدمت کرد، پس از فرار در مصاحبه با پرس تی وی گفت که سازمان قطع تمام روابط افراد با جهان بیرون را اوج عضویت فرقه ای می بیند. زنان در سازمان مجاهدین خلق با درآوردن رحم هایشان و عقیم شدن ظاهراً به " قله ی آرمانی " می رسند و از آن پس نامزد رابطه ی جنسی با مسعود رجوی می شوند.
دیگر عضو سابق شورای رهبری سازمان، زهرا میرباقری ست که تأیید می کند که دست کم 95 زن متحمل عمل درآوردن رحم شدند و توسط مسعود رجوی مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفتند. میرباقری فهرستی ارائه می دهد که نام زنانی را افشا میکند که به بهانه های مختلف تحت عمل جراحی قرار گرفتند.
به گواه سه زن جدا شده از سازمان که در مستندی در پرس تی وی با آن ها مصاحبه شده است، در فرقه ی رجوی، عشق، زندگی متأهلی و مادری ممنوع است. به علاوه همه زنان باید به مسعود رجوی به عنوان شوهر خود فکر کنند و مخالفت با این دستور منجر به شکنجه جسمی و روحی و در مواردی حذف فیزیکی فرد می شود. نسرین ابراهیمی دراین مستند می گوید:" مریم رجوی نشستهای زیادی برای ما می گذاشت، نشست های خیلی طولانی. او می گفت:" همه ی ما زنان فقط یک شوهر داریم و او مسعود است." او حتی می گفت:" شما خوش تیپ ترین و بهترین شوهر عالم را دارید. پس دیگر چه می خواهید؟"
نخستین افشاگر و رو شنگر فساد جنسی مسعود رجوی، خانم بتول سلطانی توصیف می کند که چگونه زنان با شستشوی مغزی وادار به رابطه داشتن با رجوی می شوند. هر چند که برای خودش هم قابل باور نبود اما وی هم یکی از قربانیان سوءاستفاده جنسی مسعود رجوی شد. او در این فیلم می گوید:" من تصورش را نمی کردم که حرف های او {مریم} روزی عملی شود و من مجبور بشوم با رجوی رابطه داشته باشم. فکر می کردم که این ها فقط حرف های ایدئولوژیک است. حتی تصورش را نمی کردم که مریم با او رابطه ی جنسی داشته باشد."
در مقایسه با حمله ی اسید پاشی به چند زن در ایران – که البته انزجار آور است و به هیچ روی پذیرفتنی نیست – موارد نقض حقوق زن در جامعه ی نهصد نفره ی فرقه ی رجوی که در چند مورد مخالفت زنان منجر به سر به نیست شدن آن ها شده است، بسیاروخیم است. پروپاگاندای سازمان درباره ی آن چه نقض حقوق زن در ایران می خواند مستمسکی است برای سرپوش گذاشتن بر گزارش ها و گواهان بی شمار از نقض گسترده ی حقوق زنان در جامعه ی کوچک فرقه ی رجوی.
مزدا پارسی