سازمان مجاهدین یکی از مخوف ترین سازمانهایی است که در تمامی دنیا شاید همانندی نداشته باشد و نیرنگها و جنایتهای ان نیز همچون سران این فرقه تک و تنها می باشد که از دید هیچ انسان آزاده ای بدور نمانده.
روح الله راموز یکی از افرادی است که توسط سران مجاهدین در اوایل انقلاب ربوده شده و اکنون بعد از گذشت چند سال هنوز هم به او اجازه تماس و یا دیدار با خانواده اش را نداده اند هر چند که پدر او در اوج نگرانی برای روح الله و همچنین در انتظار دیدار با او دار فانی را وداع گفته است ولی مادر مهربان او چندین سال است که به انتظار بازگشت اوست.
رقیه متکی مادری مهربان که بقول خودش در آن سالهایی که هنوز جوان بودیم، برای بزرگ کردن روح الله و برادرانش زحمات زیادی کشیدیم تا آنها بتوانند برای خودشان بزرگ شده و در مملکت کسی باشند، ولی می بینم که یک عده که از انسانیت هیچ بویی نبرده اند فرزندم را ربوده و او را به بیراهه برده اند طوریکه نمی تواند در این همه مدت یک تماس با من داشته باشد و یا برای عزاداری پدرش حضور داشته باشد.
خانم متکی اضافه با همان لهجه شیرین محلی از خداوند برای آزادی فرزندش و تمامی کسانیکه در چنگال این شیاطین گرفتار می باشند دعا می کند و می گوید خداوند کسانی را که باعث گرفتار شدن فرزندم شده اند را به آتش دوزخ گرفتار کند مخصوصا مسعود رجوی خائن و سران و همدستان او را که بسیاری از خانواده ها را اینگونه داغدار نموده اند.
براستی در دنیایی که تمام سردمداران آن ادعای حمایت از آزادی و رعایت حقوق مساوی تمامی انسانها را می کنند و برای رهایی انسانها از چنگ ظلم و جور به ظاهر هم که شده فعالیت می کنند و کنفرانسهای آنچنانی برگزارمی نمایند، چرا آه و ناله مادرانی که در انتظار دیدار با فرزندانشان با آنها به خاک سپرده می شود هیچ اهمیتی ندارد؟
آیا احمد شهید که اینهمه از دفاع حقوق بشر و رعایت حقوق انسانها بیانیه های آنچنانی بیرون می دهد، تاکنون وقتی برای خانواده هایی که حقوق آنها توسط مسعود و مریم رجوی و سران سازمان مجاهدین به مدت بیش از سه دهه پایمال شده اهمیتی داده است و در بیانیه های خود برای آنها جایی گذاشته که بشود از ان درد و رنج این خانواده ها را به گوش سنگین دنیای بظاهر متمدن برساند (!!!)، دنیایی که در آن به انسان هیچ اهمیتی داده نمی شود و بشریت و ارزش آن زیر پا گذاشته می شود.
ولی با تمامی این خیانتها و جنایتها، خانواده ها تنها پناهگاهی هستند که همیشه و همه آغوششان را برای فرزندانشان باز نموده و برای حتی یک لحظه دیدار آزاد با فرزنداشان لحظه شماری می کنند.
به امید رهایی تمامی زندانیان دربند سازمان مجاهدین خلق