نه آن نشست شرم و این نوار صوتی چراغ خاموش!!!

هشت ماه پس از آزادی مریم از زندان فرانسه، نشست مهمی تحت عنوان " شرم " در اشرف ترتیب داده شد. این نشست هشت روز مانده به عید نوروز سال 83 برگزار شد. موضوع نشست این بود، چرا نفرات در موقع دستگیری مریم شرم نکردند؟!! نشست شرم یکی از افتضاحات تاریخی سازمان بود که در کلیه ی سطوح برگزار شد. ولی آنقدر مفتضح و خنده دار بود که من به دیوانگی خیلی از نفرات مسئولین سازمان پی بردم که می گفتند: شما اعضای سازمان باید از اینکه مریم دستگیر و بازداشت شد، شرم می کردید. واقعا ادعای مسئولین سازمان مضحک بود حال اینکه: مریم را شوهرش مسعود به فرانسه فرستاد پس بایـد اگر شرمی قرار بود دربین باشد، شخص مسعود  رجوی شـرم می کرد ما اعضای بی خبراز این داستان اعزام مریم به فرانسه که نه سر پیاز بودیم ونه ته آن چرا باید شرمنده اش بشویم؟
مریم بی آنکه کادرهای تشکیلاتی سازمان را مطلع کند به فرانسه فرار می کند، پلیس او را دستگیر کرده و این موضوع چه ربطی به نیروهای سازمان داشت. مریم اگر به فرانسه نمی رفت بازداشت هم نمی شد              .
اما موردی که باید به آن اشاره کنم اینکه شرم در تعریف برای حالتی بکار می رود که عمل زشتی انجام پذیرد و در قبال پشیمانی از عمل نادرستی که شخص انجام داده است اظهار ندامت و پشیمانی کند و از عمل خویش شرم کند.
مصداق این کلمه یعنی شرم براستی مریم بود که عمل زشتی را انجام داده و در شرایط سخت و بحرانی نیروهای سازمان و تحت رهبریش را تنها گذاشته و فرار کرده است مریم باید شرم می کرد زیرا در بحبوحه ی جنگ و بمباران نیروهایش از سوی امریکائیها در عراق به خاطر ترس از مردن و برای نجات جانش با میلیونها دلار که ثمره ی تلاش چندین هزار نفر از افراد و… بود با تغییر چهره وشبیه کردن خود به یـک زن لمپن از مرز سوریه خارج و وارد فرانسه می شود و در طی مسیر با آن همه پول در بهترین هتل ها و مکان ها اقامت می کند تا به فرانسه برسد. واقعا مریم در فرانسه با آن پول ها می خواهد چه کاری برای خلق قهرمان انجام دهد؟ مریم باید شرمنده وجدان خویش، شرمنده خلق قهرمان و شرمنده ی تمام اعمال خودش و دیگرانی باشد که کورکورانه از او اطاعت کردند یک زن بزدل و ترسویی که در شرایط سخت و بحرانی نیروهایش را تنها می گذارد و فرار می کند. مریم باید شرمنده 3500 نفری که اکنون تحت اسارت در عراق به خاطر امیال پلید وی و شوهرش عذاب می کشند، باشد.
والان هم بعداز شکست در عراق وتخلیه ی اشرف که شعار می داد اگر کوه ها هم بجنبد اشرف نمی جنبد آقای رجوی خواسته مجدداً نفرات در زندان لبیرتی شرم کنند تا شکست آن رهبر فراری جبران شود وبا تاخت وتاز جدید به جدا شده ها وخانواده های مظلوم که سال ها درفراق دیدار فرزندانشان هستند، بد و بیراه بگوید ودر آخر نشست برای بفراموشی سپردن آن شکست بزرگ اقدام به اعلام چراغ خاموش دروغین کنند که عملا امکان خروج وجود ندارد چراکه در آن ساعت تمام درب ها بسته می شود.
 تمام نفرات هم که درتشکیلات فرقه بود ویا هستند می داند که این حرکت رجوی یک کار فرمالیستی است  که در جای خود نشسته و آن را یک حرکت انقلابی بنامد وادعا کندکه همه نفرات به گفته من مهر تائید زدند!
 نه اینطور نیست آقای رجوی! آن نفرات از فریب های شما آگاه هستند اما از بیرون خبر ندارند که چه می گذرد واگر داشتند  وهراس دست ساز شما در افکارشان خیمه نزده بود، تا حالا از لبیرتی فرار کرده بودند.آنها فکر می کنند که شما در تلاش رهایی آنها هستید!
 حالا دیگر شرمی علیهده  وجود ندارد چرا که تمام کارها وشکست ها متوجه بی کفایتی شماست و آنها فقط قربانی شما شده اند و بس!
سیروس غضنفری