آیا بین روش رجوی ها با روش کسانی که در پاریس کشتار کردند تفاوتی وجود دارد؟

کشتار هفته قبل در پاریس از سوی مریم رجوی محکوم شد! اما واقعا رجوی ها مخالف اعمال تروریستی و خشن هستند؟ آیا آنان جواب دیگری به مخالفان خود می دهند و با آنان به گونه دیگری رفتار می کنند؟
برای رسیدن به جواب برخی از اقدامات و نظرات آنان را از نظر می گذرانیم تا ماهیت آنها بهتر مشخص شود.
در سال 1372 در نشست هایی که به آن نشست های حوض می گفتند، رجوی به صراحت اعلام کرد "دستور می دهم اگر شکست خوردیم افراد جدا شده در خارج از کشور را بکشید. بعد از قتل حداکثر کاری که با قاتل می‌کنند این است که او را به زندان می برند و زندان های کشورهای اروپای غربی هم که مثل هتل است"
رجوی بارها در  نشست های مختلف می گفت: "بر اساس برداشت من از اسلام (او معتقد است که هر برداشتی غیر از برداشت او از اسلام یک برداشت انحرافی است) "هرکس بخواهد از مجاهدین جدا شود بدلیل اینکه میدان جهاد را ترک می کند، حکمش اعدام خواهد بود"
در سال 1380 و بعد از حوادث 11 سپتامبر رجوی دستور برگزاری نشستی را صادر کرد. با دستور وی بارها و بارها صحنه انفجار برج های دو قلو را از تلویزیون های داخل سالن نشست پخش می‌کردند. وی که در آن زمان مزدور صدام بود، با این کار می خواست تحقیر آمریکا را بارها به نمایش بگذارد.
در این نشست مریم قجر از اعضای فرقه انتقاد می کرد که چرا به اندازه نفرات القاعده کارآیی نداشته و نمی توانند چنین عملیات انتحاری را انجام بدهند.
در سال 1381 ویدئویی از رجوی را برای نفرات تشکیلات فرقه پخش کردند که در آن وی با کوبیدن روی کلتی که در کمر داشت اعلام نمود "هر کس بخواهد از سازمان جدا شود با مشت آهنین با او برخورد می کنیم" (منظورش این بود که با کلت و سلاح او را می کشیم).
در آبان 1393 مهدی ابریشمچی (همسر اول مریم قجر) و مسئول کمیسیون باصطلاح"صلح و ضد تروریسم" شورا!! در یک برنامه تلویزیونی فرقه حاضر شد. در این برنامه تماس یکی از نیروهای فرقه که خود را «محمد از استرالیا» معرفی نموده و به ترویج ترور و خشونت پرداخته و در مورد مخالفین و جدا شدگان از فرقه گفته بود «می خواهم همینجا قسم بخورم که بند از بندتون پاره می کنیم. از این به بعد یک لحظه آسایش برای شما نخواهیم گذاشت» پخش شد. مهدی ابریشمچی در جواب، وی را "برادر عزیز" خطاب کرده و او را بخاطر صحبت هایش تشویق نمود و برای او درود فرستاد و در پایان نیز برای محمد در ادامه تلاش هایش (یعنی بند از بند جدا کردن مخالفان رجوی ها) "آرزوی موفقیت" نموده است.
رجوی در پیام صوتی آبان 1393، مخالفین و منتقدین خود را تهدید نموده و به آنان «در این سو و آنسوی جهان» اعلام جنگ داده و گفت: «در انتظار مصاف آخرین با مجاهدین باشید». او همچنین خطاب به هواداران فرقه گفت: "وصیت کرده و می کنیم که باید یک به یک [مخالفین و منتقدین] به جزای خودشون برسند"
در تاریخ 4 دی 1393 سایت های فرقه بیانیه ای را تحت عنوان «موضع‌گیری سخنگوی مجاهدین – اسلو» منتشر نمودند. که کماکان در سایت های این فرقه وجود دارد. در این بیانیه سخنگوی فرقه (که نام مستعار شخص رجوی می باشد) بارها و بارها مقامات غربی را مورد توهین و تمسخر قرار داد که به برخی از آنها اشاره می شود:
وی با اشاره به موضوع گیری مقامات آمریکایی و سازمان ملل که اعلام نمودند «نمی‌توانند نیروی آمریکایی یا کلاه آبی به حفاظت لیبرتی اختصاص بدهند»، با تمسخر حرف های  آنان را "روضه خوانیهای تکراری سازمان ملل و برخی مقامات آمریکایی" عنوان نمود.
وی بر علیه خانم جین هال لوت که یک سرهنگ آمریکایی و نماینده دبیرکل سازمان ملل برای انتقال نفرات فرقه به کشور ثالث است موضع گیری کرده و با توهین در مورد وی گفت "خانم جین لوت نماینده ویژه دبیرکل برای بازاسکان مجاهدین تاکنون هنری جز سفر به ایران و منت کشی از آنها نداشته است"
این باصطلاح سخنگو در محور دوم صحبت هایش در جواب تلاش مقامات آمریکایی برای انتقال تعدادی از نفرات فرقه به کشور آمریکا، با دریدگی اعلام کرد که: "هیچ مجاهدی به آن تن نداده و تن نخواهد داد"
وی در محور سوم موضعگیری های خود ضمن اهانت به مقامات سازمان ملل و آمریکا، بر خلاف تعهداتی که قبلا داده بودند خواهان دریافت سلاح و مسلح نمودن اعضای فرقه در عراق شد.
با این چند نمونه که به مثابه مشت نمونه خروار است، به این نتیجه می رسیم که:
بین کسانی که چند روز قبل در پاریس دست به کشتار زدند و رجوی ها که سال ها در ایران و عراق دست به ترور و کشتار زده بودند چه فرق بنیادی وجود دارد؟ غیر از این است که هر دو گروه خود را بر حق میدانند که مخالفین شان را به هر شکل حتی با خشن ترین روش های تروریستی از بین ببرند؟