در یک کنفرانس به اصطلاح بین المللی با عنوان «بنیادگرایی اسلامی، ریشه ها، راه حلها، نقش رژیم ایران» که به مناسبت سی و ششمین سالگرد انقلاب بهمن ۵۷ در ایران به دعوت فرقه غیر دموکراتیک رجوی در پاریس برگزار شد.
مریم رجوی، رئیس جمهور مادام العمر برگزیده مسعود رجوی، دیدگاههای ضد ایرانی خود را بنمایش گذاشت. این فرقه مخرب که تمامی اصطلاحات و ارزشهای مبارزاتی از جمله انقلاب و مبارزه را به لجن کشیده است در فقدان هر گونه استراتژی و تاکتیک مبارزاتی با هدف شوراندن کشورهای غربی برای جنگ تمام عیار الفاظاتی ایراد نموده اند که در نمود اول حکایت از وراجی بلاهت بار است مریم رجوی در وحله اول خواهان قاطعیت غرب در مقابل ایران شد و کشورهای غربی را ناجی معرفی کرد و در آن بکل نقش مردم ایران در عنصر تعیین و تکلیف و تصمیم بر سرنوشت خود را نادیده گرفت و از دولتهای غربی خواست تا با اعمال قاطعیت نسخه خود را برای مردم ایران بپیچند و در ادامه با دزدی تمامی درد و رنج مبارزاتی مردم ایران در قیام ۱۸ تیر و جنبش سبز برای دموکراسی خواهی , تسلیم ناپذیری مردم ایران را در الفاظ قیام سازمان یافته به جیب خود ریخت باز مثل همیشه مریم رجوی یادش رفته بود که برادر مسعود نظرش در مورد دانشجویان قیام ۱۸ تیر این بود که همه آنها را باید پای تیر اعدام گذاشت و تیر باران کرد چون در شعارهایشان اسمی از خواهر مریم نبرده اند.
برخلاف نظر فرقه رجوی مردم ایران از هر رنگی که باشند سبز یا غیر سبزش برنامه های هسته ای برایشان غرور انگیز است و از برنامه های هسته ای صلح آمیز حمایت میکنند.
در ادامه مریم رجوی از استحکام و یکپارچگی فرقه اش داد سخن گفت و یگانه راه حل دموکراتیک را در استبداد فرقه ای دانست فرقه ای که بخاطر سرکوب درون تشکیلاتی دوران اضمحلال خود را سپری میکند و برای جلوگیری از کوس رسوایی بیشتر ,بناچار تمامی اعضایش را در کمپ لیبرتی و آلبانی به گروگان گرفته است. آن بندگان از دنیا بی خبر را از همه امکانات ارتباطی دنیا از قبیل تلفن اینترنت و موبایل و تلویزیون بی نصیب هستند تا رهبری فرقه مخرب رجوی در جهل خط و خطوط ارتجاعی خود را پیش ببرد. بی دلیل نیست در احزاب و جریانات سیاسی ایرانی مقیم خارج کشور فرقه رجوی بیشترین منتقد از اعضای جدا شده خود دارد مگر در این خارج اعضای جدا شده حزب دموکرات , کومله , کمونیست کارگری و غیره نیست پس چرا تنها اعضای جدا شده از فرقه رجوی لب به نقد از عناصر خیانت باز کرده اند و هر چه هست متوجه افشای خیانتهای فرقه رجویست.
نمیدانم مریم رجوی در کجای استراتژیستهای جهانی ایستاده است که به قدرتهای غربی استراتژی ترسیم و تفهیم میکند که سر چشمه و تغذیه کننده اصلی تروریسم و بنیادگرایی چیست و کیست. مریم رجوی این توهم و خود بزرگ بینی بلاهت بار را از کجا به ارث برده است و برای چه بر تنور جنگ و حمله قدرتهای غربی به ایران میکوبد. واقعا اگر فاجعه ای هم هست فاجعه انسانی مناسبات درون تشکیلاتی فرقه رجوی با تفکر اسلامی الهام گرفته از انقلاب ایدئولوژیکی درون تشکیلاتی و رهبر عقیدتی است. انقلاب ایدئولوژیک و طلاقهای اجباری زنان از مردان و دشمن تلقی کردن خانواده تعمیق دهنده فدائیان مسعود رجویست که در جای جای دنیا حاضر به ترورند و کافیست مسعود رجوی داد بزند ثار ثار ثار. ندا حسنی و صدیقه مجاوری از جمله فدائیانی بودند که بخاطر اعتراض به دستگیری مریم رجوی خود را به آتش کشیدن تا این فرقه قدرت مخرب خود را نشان دهد در حالیکه همه ما خوب میدانیم دولت فرانسه دولت قانون است و اگر واقعا خانم مریم رجوی گناهی مرتکب نشده بود در فاصله زمانی کوتاه از زندان آزاد میشد و هیچ نیازی به این خودسوزیهای تشکیلاتی نبود.
مواضع دولتهای غربی در مذاکرات اتمی قانونمند است بی شک هر توافقی الزامات خود را تحمیل خواهد کرد وملاحظات کارشناسی در تدوین الزامات نقش تعیین کننده خواهند داشت و حیطه علمی این ملاحظات کارشناسی کار گروهی بسیاری را میطلبد تکرار کلمه مماشاتگری توسط خانم مریم رجوی تنها مبین تشویق دولتهای غربی به جنگ چیز دیگر نیست و باید به این خانم گفت دولتهای غرب در سیاست خارجی به اندازه فاصله سال نوری از فرقه مخرب شما توانمند تر هستند و نیازی به یاد آوری و تکرار شعارهای اسرائیل پسند و جنگ طلب نیست. فرقه ای که دست در حذف فیزیکی (شکنجه و اعدام) اعضای ناراضیش دارد از جمله قتل پرویز احمدی چگونه میتواند نمایند گی مردم ایران در مجامع بین المللی را بعهده بگیرید فرقه رجوی بعنوان مهمان ناخوانده حاکمیت مردم عراق را به رسمیت نمی شناسد چگونه میتواند نقش انتقال حاکمیت به مردم ایران را بازی کند و باز باید از خانم مریم رجوی پرسید آیا این شخصیتهای که آقای آلخو ویدال کوادراس نایب رئیس سابق پارلمان اروپا دعوت کرده اند میدانند در همین یکی دوماه گذشته مسعود رجوی اعضای جدا شده منتقد را تهدید به ترور و مرگ نمود است. یا خرج پولهای کثیف همه بی وجدانها را سر لیسیدن یک کاسه دور هم جمع کرده است.
میر باقر صداقی