با فرا رسیدن ۸ مارس روز جهانی زن، فرقه رجوی در صدد برگزاری یک گردهمایی تبلیغاتی با شرکت مریم رجوی در آلمان است.بزرگداشت روز زن و سخن از حقوق آنها توسط مریم رجوی در حالی است که وی متهم به نقض گسترده حقوق زنان عضو فرقه تروریستی مجاهدین خلق است. حدود هزار تن از اعضای این فرقه در عراق را زنان تشکیل می دهند.آنها بعد از انتقال از پادگان اشرف هم اکنون در کمپ لیبرتی به سر می برند. در طول ۲۷ سال سکونت در پادگان اشرف، مریم رجوی و دیگر عوامل فرقه ساده ترین حقوق اولیه آنها را نایده گرفتند.
مریم رجوی در سال های اخیر تلاش کرده است که خود را مدافع حقوق زنان نشان دهد.این در حالی است که او دارای سابقه تروریستی در قتل و کشتار زنان و کودکان بی گناه از جمله در قتل عام کردها و شیعیان در سال ۱۹۹۱ میلادی در عراق است.علاوه بر این مریم رجوی در ایجاد فضای خفقان و کاملا فرقه ای بر زنان عضو مجاهدین خلق و حدود هزار نفر از آنها که در کمپ لیبرتی باقی مانده اند نقش مستقیم داشته و دارد.زنان عضو مجاهدین خلق در طول سال ها عضویت در این فرقه به انحاء مختلف مورد شدیدترین رفتارهای غیر انسانی قرار گرفتند.
زنان سازمان مجاهدین حق هیچ نوع انتخابی برای زندگی شخصی خود ندارند.هیچ وسیله شخصی در بین آنان وجود ندارد.وسایل آرایش و استفاده از پوشش آزاد برای آنان ممنوع است.آنها حق تحصیل و استفاده از دانش نوین جامعه بشری را ندارند.توتالیتریزم تشکیلاتی مجاهدین باعث شده است که ارتباطات خانوادگی از هم گسیخته شود.آنان حق هیچگونه تماس تلفنی و نامه نگاری با خانواده پدری یا مادری خود در ایران یا سایر نقاط دنیا را ندارند.این شرایط مختص تحولات پس از سقوط صدام حسین در عراق نیست.این مناسبات از سال ۱۳۶۴ به بعد برقرار بوده و از زنان بعنوان ابزاری برای جنگ و خونریزی استفاده شده است.
حال با چنین شرایط ضد انسانی که در بین زنان سازمان مجاهدین حاکم است، آنها در خارج از عراق و بطور خاص در اروپا از مساوات و آزادی زنان حرف می زنند.گروه ها و تشکل های بسیار زیادی بنام زنان ایجاد کرده و در گروه های حقوق بشری فعالیت میکنند.بنام زنان و دفاع از آزادی زنان ایران، کنفرانس و سمپوزیوم برگزار میکنند.اما دریغ از آنکه خود ذره ای به آن اعتقاد و التزام عملی داشته باشند!
واقعیت این است که زنان عضو فرقه مجاهدین خلق حق ازدواج ندارند. آنها اگر هم ازدواج کرده باشند می‌بایست از همسرانشان طلاق بگیرند. اعتقاد رهبر فرقه بر این است که عشق زنان به همسرانشان سبب ایجاد حائل بین عشق آنها به فرقه و رهبر فرقه خواهد شد و زنان را از انجام وظایفشان در برابر فرقه و رهبران آن باز می‌دارد.
در تشکیلات فرقه رجوی عشق و علاقه، تنها در رابطه فرد با فرقه و رهبران آن معنا پیدا می‌کند، لذا زنان عضو فرقه باید تنها به رهبری آن عشق بورزند. این نشانه فداکاری و اثبات علاقه مندی به فرقه ارزیابی می‌شود.
دیده بان حقوق بشر در گزارشی که در مارس ۲۰۰۵ میلادی منتشر کرد به این موضوع پرداخته است. در این گزارش که با نام «خروج ممنوع» منتشر شد با اشاره به دیکتاتوری شدید مسعود و مریم رجوی آمده است: مراحل مختلف انقلاب ایدئولوژیک سازمان مجاهدین خلق عبارت بودند از طلاق‌های اجباری افراد مزدوج، نگارش مرتب گزارش‌های خود انتقادی، چشم پوشی از تمایلات جنسی و فداکاری جسمی و روحی مطلق برای رهبری.
همانطور که در گزارش دیده بان حقوق بشر ذکر شده، طلاق اجباری افراد مزدوج یکی از مراحل مختلف انقلاب ایدئولوژیک فرقه بوده و هیچ گریزی در انجام آن نیست. البته این قانون شامل شخص مسعود و مریم رجوی نمی‌شود و تنها این دو بودند که می‌توانستند با هم ازدواج کنند.
این در حالی است که بند ج ماده پنجم میثاق بین‌المللی حذف تمام اشکال تبعیض نژادی مصوبه ۲۱ دسامبر ۱۹۶۵ حق ازدواج و انتخاب همسر را از حقوق بنیادی هر زن برمی‌شمارد. موسسه تحقیقات دفاعی ملی آمریکا نیز در گزارش خود راجع به فرقه مجاهدین بر این واقعیت صحه می‌گذارد که زنان عضو در عراق باید زندگی تجرد را بر می‌گزیدند.
حق ازدواج و تشکیل خانواده از ساده‌ترین حقوق اولیه و بنیادین هر فرد است. این حق مانند حقوق اولیه دیگری نظیر داشتن شغل و انتخاب محل زندگی سلب نشدنی است و هیچ کس نمی‌تواند این حق را از دیگری سلب کند، اما زنان عضو فرقه در عراق از این حق بنیادی محرومند.
رهبران مجاهدین دیدگاه ایدئولوژیک و اما قرون وسطایی در مواجه شدن با ” زن ” ارائه میدهند آنان آرمانی برای جایگاه زن متصور هستند که در دنیای واقعیت و رابطه های انسانی به تحقیر زن و تلقی فاشیستی و شی ء واره از او منجر می گردد. زن در مناسبات مجاهدین موجودی ست عاری از هر گونه احساسات متعالی مادرانه، زنانه، عاشقانه و امیال این جهانی که می بایست با ستیزه جویی، خشونت و ترور مسیر به قدرت رسیدن رهبر عقیدتی مجاهدین را محقق سازد.
واقعیت های گزنده و دردناکی که زنان رها شده از مناسبات قرون وسطایی و زن ستیز مجاهدین در رابطه با پوچی و سستی مناسبات درونی تشکیلات مجاهدین و سرکوبی احساسات زنانه به شکلی همه جانبه مطرح میکنند اذعان به واقعیتی آشکار است. اینکه رهبری مجاهدین آگاهانه اقدام به تهی نمودن زن از همه ی ویژگی های زنانه برای استثمار و بردگی او می نماید.
در حقیقت واکاوی جایگاه زن در اندیشه مجاهدین و هر آنچه که در لایه های زیرین مناسبات قرون وسطائی تشکیلات فرقه می گذرد، رو به سیاهی و تاریکی ست که ثمره ای جز نآمیدی و از هم گسیختگی ذهنی و روانی برای زنان تشکیلاتی نداشته است.
اینها تنها گوشه ای از ستم مضاعفی است که در فرقه رجوی بر زنان اعمال می شود و خانم رجوی وقیحانه به دنبال مطرح کردن خود با برگزاری جلسات بزرگداشت روز زن است. مریم رجوی به عنوان رهبر فرقه مجاهدین خلق نقش مهمی در نقض گسترده حقوق زنان عضو مجاهدین خلق داشته و دارد. وی باید پاسخگوی اقدامات خود در این خصوص باشد. سخن گفتن از حقوق زنان با اهداف سیاسی و در راستای نمایش ها و ژست های دموکراتیک نمی تواند از بار مسئولیت وی در قبال این جنایات صورت گرفته بکاهد.
با امید به رهایی و نجات همه ی زنان تحت سیطره ی فرقه ی زن ستیز رجوی و بازگشت شان به دنیای آزاد و کانون گرم خانواده.
شهروز تاجبخش
رهبر یک فرقه زن ستیز نمی تواند مدافع حقوق زنان باشد
