حضور خانواده ها در لیبرتی به مثابه اکسیژنی است به اعضای در اسارت

بر طبق اخباری که شنیدم مبنی بر اعزام تعدادی از خانواده ها به لیبرتی، قابل ذکر است بعد از دو سال و اندی به دلیل شرایطی که در عراق از نظر امنیتی وجود داشت خانواده ها نمی توانستند برای دیدار با نزدیکانشان به عراق بروند در شرایط حاضر امکانی فراهم آمد تا خانواده ها بتوانند برای دیدار با عزیزانشان مجددا به عراق اعزام شوند، البته به همه خانواده ها مبارک باشد.
بنا به تجربه خودم که یک جدا شده هستم نفس حضور خانواده ها در اطراف کمپ ترانزیت لیبرتی عین اکسیژنی است که به اعضا می رسد، همین که اعضا صدای خانواده ها را بشنوند احساس قدرت و پشتیبانی می کنند و روحیه می گیرند افراد اسیر که با شیوه های مختلف توسط مسئولین فرقه رجوی در کمپ لیبرتی در سانسور و خفقان و سرکوب شدید می باشند، حضور خانواده ها از یک طرف دست مسئولین فرقه را می بندد تا نتوانند فضای دگم و خشکی را روی افراد اعمال کنند و از طرف دیگر دست باز به اعضا می دهد تا در مقابل دگماتیسم رجوی بایستند حاصل این روحیه بازیافته تنها حضور خانواده ها است که مستقیما افراد را حمایت می کنند و به آنها امید زندگی و آزادی می دهند.
این سازمان تروریستی علی رغم این که از دموکراسی و حقوق بشر سخن می گوید ولی در مناسبات استالینی اش سانسور و خفقان و سرکوب بیداد می‌کند و نقض فاحش حقوق بشر در داخل مناسبات قرون وسطایی اش به صورتی که حتی به اعضاء خویش اجازه نمی دهد با خانواده هایشان تماسی تلفنی داشته باشند اعضاء در بند رجوی حتی در درون مناسبات اجازه ندارند رادیو گوش کنند افراد موبایل ندارند و فاقد اینترنت هستند و محدودیت های دیگر، از جانب دیگر برخورد رهبران فرقه با کسانی که داخل تشکیلات ناراضی هستند به شدت مورد ضرب و شتم قرار می گیرند، در چنین شرایطی وقتی اعضاء، خانواده را به عنوان پشتیبان داشته باشد حتما اثر بسیار مثبتی خواهد داشت امیدوارم بزودی افراد بتوانند خودشان از چنگ اختاپوس زمان رجوی فریبکار هر چه زودتر خلاص کنند.

محمدرضا گلی