جمعی از خانواده‌های اعضای سازمان مجاهدین خلق که در کمپ لیبرتی حضور دارند در مقابل این کمپ دست به تجمع زده‌اند. این در حالی صورت می‌گیرد که بخشی از اعضای این سازمان به کشور آلبانی منتقل شده‌اند و این خانواده‌ها خواستار ملاقات با نزدیکان خود پیش از عزیمت به آن کشور هستند.
دبیرخانه شورای عالی مقاومت در پاریس این خانواده‌ها را «مزدوران اطلاعات رژیم آخوندی و نیروی تروریستی قدس» خطاب کرده که به منظور «زمینه‌سازی برای کشتار و حمام خون‌های بعدی در لیبرتی» در آنجا تجمع کرده‌اند.
فقط می خواهیم دیداری تازه کنیم
برادر یکی از این خانواده‌ها در گفتگو با کیهان لندن می‌گوید «ما هیچ خواسته‌ای جز دیدار با عزیزان خود نداریم». برادر رضا شعبان زاده که در مقابل کمپ لیبرتی حضور دارد می‌گوید: «ما اینجا نزدیک به ۱۰ تا ۱۲ خانواده هستیم که بعضی از ما برادران و خواهرهایمان، بعضی فرزندان و حتی برخی برای دیدار با پدران خود اینجا آمده‌اند. همه ما از ایران آمده‌ایم و تنها درخواستی که داریم دیدار با اعضای خانواده‌‌مان در داخل کمپ است. ما فقط می‌خواهیم یک ساعت یا نیم ساعت آنها را ببینیم. اینجا کسی حضور دارد که پدرش وقتی او یک ساله بوده به مجاهدین پیوسته و تا امروز که نزدیک به ۳۰ سال می‌گذرد او را ندیده است».
در برابر لیبرتی، آزادی!
او در پاسخ به پرسش کیهان لندن مبنی بر اینکه آیا درخواستی برای بازگشت اعضای خانواده‌شان به ایران نیز مطرح کرده‌اند، گفت: «نه، ما فقط می‌خواهیم آنها را ببینیم. اینجا مادر پیری حضور دارد که می‌گوید من تنها آرزویم این است که بچه‌ام را یک بار دیگر هم شده حتی برای ۱۰ دقیقه ببینم. اینکه بعد از آن می‌خواهند به ایران بیایند یا به کشور دیگری بروند دست خودشان است و تکرار می‌کنم که ما تنها می‌خواهیم دیداری تازه کنیم».
پس از دیدنشان به ایران بر می گردیم
فقط می خواهیم آنها را ببینیم
شعبان‌‌زاده در ادامه این گفتگو از عدم همراهی دولت عراق صحبت کرد و گفت: «حتی سربازان عراقی اینجا که ما دو ساعت زیر آفتاب ایستاده‌ایم سوال نکردند که چرا اینجا تجمع کرده‌ایم» وی در ادامه تاکید داشت که «از سوی مقامات سازمان هیچ عکس‌العملی صورت نگرفته است». شعبان‌‌زاده می‌گوید هر زمانی که به ما اجازه دیدار داده شود همان زمان به ایران باز خواهیم گشت.
احسان بیدی از جداشدگان سازمان مجاهدین که هم‌اکنون در آلبانی حضور دارد در گفتگو با کیهان لندن شرایط آنجا را «چیزی شبیه اشرف» تعریف کرد و گفت: «مهدی ابریشمچی و زهرا مریخی [از اعضای بلند پایه سازمان مجاهدین خلق] تقریبا دو ماه پیش به آلبانی آمده بودند و در مذاکره با مقامات کمیساریای پناهندگی و مقامات آلبانی اعلام کردند که بنا دارند در این کشور اقامت [دائم] داشته باشند. اما مسئولان آلبانی اعلام کردند که بر اساس توافق‌های قبلی کشور ما تنها به عنوان ترانزیت در نظر گرفته شده بود و بنا نبوده که اعضا در اینجا اقامت پیدا کنند. اما سازمان، هم به دولت آلبانی و هم به دولت آمریکا رو دست زد و در یک زمان نزدیک به ۲ سال یک سری از نفرات مورد نظر خود را به کشورهای دیگر اروپایی فرستاد و به باقی افرادی که باقی مانده بودند اعلام کرد که شما باید اقامت آلبانی را دریافت کنید و ما برای شما در این کشور کار پیدا خواهیم. آنها علنا گفتند که شما حق ندارید از آلبانی خارج شوید و اگر این کار را انجام دهید “مزدور” خواهید بود و این بر خلاف تعهد اخلاقی است که با مسعود رجوی دارید».
او در ادامه این گفتگو با کیهان لندن گفت: «سازمان در حال حاضر اقدام به احداث یک سری کارگاه در اینجا کرده است و تمام جداشدگان و اعضا را که در شهر مستقر بودند به حاشیه شهر برده و آنها را محبوس کرده است. این افراد در جایی نزدیک به ۱۵ کیلومتری شهر هستند که هیچ ارتباطی با بیرون ندارند و افرادی که قصد جدا شدن هم دارند در همانجا قرنطینه می‌شوند و اجازه اقامت آنها در شهر را نمی‌دهند. این در حالی است که تردد کمیساریا به آنجا کم شده است و مقامات آلبانی هم نفوذی در آن منطقه ندارد. حدود یک ماه پیش مقامات سازمان خرج کلانی را انجام دادند و مقامات بلندپایه آلبانی از جمله اعضای پارلمان، افراد با نفوذ، تاجرها و اعضای مافیای را در هتلی دعوت کرد و با اهدای هدایا به آنها توانست برنامه خود را به پیش ببرد و به طور مشخص توانست افراد جدا شده را زیر فشار قرار دهد. این فشارها به نحوی است که اگر کسی به نشانه اعتراض بخواهد مطلبی را بنویسد، جواد خیابانی علنا به او می‌گوید که کاری می‌کنیم اینجا شلوار شما را پایین بکشند. شرایط به نحوی است که از ۵۰۰ نفری که به اینجا آمدند نزدیک ۱۴۰ نفر از سازمان جدا شده‌اند. سازمان وقتی دید که خط‌آش پیش نمی‌رود، چندین نفر از افراد بلندپایه خود را به میان جداشدگان فرستاد تا از برنامه‌های آنان اطلاعاتی را به دست بیاورند و سازمان با پول زیادی توسط قاچاقچی این جداشدگان را به کشورهای اروپایی فرستاد به صورتی که تنها نزدیک به ۳۰ نفر جداشده در شهر حضور ندارد و باقی در اختیار سازمان هستند تا شهر را از حضور جداشدگان کاملا پاک کنند».
احسان بیدی در ادامه گفتگوی خود با کیهان لندن در پاسخ به پرسشی پیرامون چرایی نگرانی خانواده‌های اعضا از انتقال نزدیکان خود به آلبانی گفت: «همان طور که گفتم سازمان تلاش دارد با اصرار بر اقامت در آلبانی که بنا بود تنها یک کشور ترانزیت باشد، روند اعزام اعضای سازمان به اینجا را متوقف کند تا لیبرتی خالی نشود. خانواده‌ها نیز به دلیل اینکه اینجا نه کمیساریا و نه دولت آلبانی پشت مساله جداشدگان است نگران هستند. هیچ ارگانی بین‌المللی و حقوق بشری هم موضوع جداشدگان را بارز نمی‌کند و این فرصتی را فراهم می‌کند تا سازمان جداشدگان را سرکوب کند».
این اقدامات در حالی صورت می‌گیرد که سازمان مجاهدین خلق با شعار «ایران دموکراتیک و غیراتمی، سرنگونی خلیفه ارتجاع و تروریسم با هزار اشرف و ارتش آزادی» یک گردهمایی در روز ۲۳ خرداد (۱۳ ژوئن) در پاریس – ویلپنت برگزار خواهد کرد.
مسعود خدابنده از اعضای تشکیلاتی باسابقه سازمان مجاهدین که از این سازمان جدا شده است در گفتگو با کیهان لندن پیرامون علت برگزای نشست پاریس در این شرایط و عدم حضور خبرنگاران فارسی زبان در آن گفت: «شما نگاه کنید در این نشست‌ها سخنران فارسی زبان شرکت نمی‌کند و این سخنرانان قیمت‌های مشخصی دارند و حتی حاضر نیستند کسانی مانند [محمد] سیدالمحدثین را که بزرگ شده خود سازمان است و سال‌ها در رسانه‌ها دیده شده است را در پنل‌های این جلسه شرکت دهد، تنها خود خانم رجوی است و مهمانان غیرفارسی زبان.
از سال گذشته حتی تصمیم گرفته شده که ایرانیان را حتی به جلسه راه ندهند، این نشان می‌دهد که اینها تا چه حد از ایرانیان در هراس هستند. شما با پیدا کردن پاسخ به چرایی این هراس می‌توانید دلیل برگزاری چنین نشستی را نیز به دست آورید. زمانی که صدام بر سر کار بود، محدودیت مالی برای سازمان وجود نداشت و هر پروژه‌ای که تصویب می‌شد به سرعت بودجه آن تامین می‌شد. به همین شکل تجمعاتی که در آن زمان در اروپا و آمریکا برگزار می‌کردند، اعضای سازمان در سراسر دنیا را به یک نقطه منتقل می‌شدند. برای مثال با هواپیما اعضا و هواداران را به پاریس یا لندن می‌آوردند، حتی در نشست‌های اول ویلپنت [پاریس] هم همین شکل بود. شما می‌توانید تصور کنید که هر تظاهرات یا نشست بالای ۵ میلیون دلار هزینه داشت.
اما حالا با سخنرانانی مانند [جان] بولتون که نزدیک به ۴۰ هزار دلار به اضافه مخارج اقامت‌اش در این نشست حضور دارد، به همراه هزینه تمام مدعوین و همه کسانی که به این جلسه [از دانشجویان و یا افرادی که از کشورهای اروپایی] می‌آیند را با آن مخارج میلیونی مقایسه کنید. بر اساس خبرهایی که از میان خود اعضایی که ترتیب این نشست را داده‌اند گفته شده است که از آوردن افغان‌ها و یا عرب‌هایی که شبیه ایرانی‌ها هستند هم خودداری شود تا احتمال حضور ایرانی‌ها در این نشست امکان‌پذیر نشود».
خدابنده در ادامه گفتگوی خود با کیهان لندن در پاسخ به این پرسش که با همه این موضوعات علت برگزاری این نشست را چه می‌دانید، گفت: «تشبیه ساده‌ای که برای پاسخ به این پرسش می‌توان بگویم درست مانند کسی است که پیر شده است و می‌خواهد با آرایش کردن واقعیت را بپوشاند. شما با آرایش اصل موضوع را تغییر نمی‌دهید بلکه تنها آن را می‌پوشانید. نداشتن پایه اجتماعی چه در داخل و چه در خارج از کشور را می‌خواهند با لوازم آرایش بپوشاند تا شما اصل چهره را نبینید. خودشان هم خوب می‌دانند که بحران مشروعیت را نمی‌توانند با چنین برنامه‌هایی رفع کنند اما در حال حاضر راه دیگری ندارند و تنها زمان می‌خرند. از سویی دیگر باید توجه داشت که برگزاری این چنین نشست‌هایی یک مصرف داخلی [برای اعضا سازمان] نیز دارد. مورد بوده است که یکی از اعضای سازمان (جواد خیابان) با کارت تقلبی پنتاگون به پیش اعضا رفته است و گفته اگر بخواهید اعتراض کنید هر کاری که بخواهم با شما می‌توانم انجام دهم، در چنین فضایی، زرق و برق نشست این دسته از اعضا را می‌گیرد و یک ترس در دل آنها به وجود می‌آورد تا از سازمان جدا نشوند. شما نگاه کنید که چرا باید رئیس جمهور آلبانی را به نشست دعوت کنند، تنها به دلیل اینکه به بچه‌ها در آلبانی این پیام را بدهد که ما در آلبانی نفوذ بسیار زیاد داریم و هر کسی خلاف خواسته ما رفتار کند پوست‌اش را می‌کنیم».
او در بخشی دیگر از این گفتگو با اشاره به اینکه «سازمان دیگر برنامه مشخصی در مورد ایران ندارد و بیشتر به دنبال کارهای در خارج از مرز‌ها بوده و فعالیت‌های ایران‌اش محدود به برنامه اتمی است» گفت: «برنامه‌های سازمان در این مدت تنها برای جنگ است. دوستان ما خبر دادند اولین باری که گروهی در تلاش بود تا جلسه‌ای در مورد برنامه‌های هسته‌ای ایران برگزار کند اسنادش را پیش رجوی بردند.»
یکی از نشست های تبلیغاتی مجاهدین
مسعود خدابنده در ادامه مصاحبه خود با کیهان لندن گفت: «مریم رجوی ۱۶ سال است که می‌گوید من رئیس جمهور هستم اما ۱۶ سال است که حاضر نیست با هیچ خبرنگاری مصاحبه کند. همین موضوع در این نشست هم در جریان است یعنی نشست برگزار می‌کنیم اما خبرنگاری را به این جلسه راه نمی‌دهد. در موارد متعددی که من به صورت مستقیم در جریان آن بوده‌ام، خبرنگاری حاضر بوده است که تمام محدودیت‌ها را قبول کند اما آنها می‌گویند ما خودمان فیلم را درست می‌کنیم شما پخش کنید و یا متن مصاحبه را آماده می‌کنیم شما فقط منتشر کنید، یعنی هیچ تماس مستقیمی وجود نداشته باشد».
مهمانان مجاهدین: آن روی سکه جمهوری اسلامی؟!
او در پایان این مصاحبه به خروج تدریجی اعضای سازمان از عراق اشاره کرد و گفت: «بیشترین منفعتی که این موضوع به گروهی رساند به نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی بود. شما نگاه کنید ۳۰۰۰ نفر را به خرج آمریکایی‌ها به مدت ۱۲ سال زندانی کردند و حالا جمهوری اسلامی طلبکار هم شده است و آمریکا را متهم به دفاع از تروریسم می‌کند. اما همین افراد اگر آزاد بودند هرکدام بر اساس همان چیزی که خودشان می‌گویند مبارزه و نه الزاما مبارزه مسلحانه، می‌توانست اقدامی انجام دهد. اما این ۳۰۰۰ هزار نفر جز آنکه بیماری‌های متعدد روحی و روانی پیدا کردند چه کار دیگری انجام دادند؟ حالا باید قطره قطره از آنجا خارج شوند تا امکان تجمع دوباره آنها وجود نداشته باشد».
کیهان لندن
