خانواده های اعضای گروگان در لیبرتی و شکنجه روانی مجاهدین

این به نظرم بسیار حرف درستی است که مجاهدین اعلام کرده اند که خانواده اعضای انان کاری ندارند جز اینکه باعث شکنجه روانی مجاهدین و رهبری آنان باشند و نمی گذارند که صاف و ساده و راحت و آماده مجاهدین به مزدوری خود ادامه دهند، شما به این اطلاعیه میان دوره ای شورای رجوی دقت کنید که چقدر واقعی این حقیقت تلخ تر از زهر هلاهل را اعلام کرده است.
اطلاعیه میان دوره ای اعضای شورای رجوی به تاریخ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴ خاطر نشان کرد:
« اقدامات رذیلانه و زمینه سازی جنایت کارانه – (اشاره به حضور خانواده ها در کنار لیبرتی) – علیه مقاومت سازمان یافته!! – (در خدمت بیگانگان) – و نیروی که آن را تهدید اصلی موجودیت خود میداند آفزایش میدهد و تاکید میکند
… کمیته سرکوب اشرفی ها و اعزام شکنجه گران وزارت اطلاعات به لیبرتی مبادرت کرده و در صدد پهن کردن مجدد بساط شکنجه روانی همه رزمندگان اشرفی برای نیات شوم و جنایت کارانه است… »
جل الخالق دیدار با فرزندان روحیه باخته و هستی از دست داده چه ربطی به نیات شوم و جنایتکارانه دارد؟!
واقعا هوای ۵۰ درجه عراق مشاهیر آنان را پاک دست خوش حوادثی شوم و جنایت بارانه کرده است.
این است به هر صورت منطق امروز رجوی و بانو که در فراسوی شقاوتی کم نظیر برای جلوگیری از دیدار خانواده ها که جدا و بدرستی باعث شکنجه روانی رهبری این سازمان تلقی میشود به هر قیمت جلوگیری کند.
در واقع این عمق مبارزه سازمان یافته در خدمت بیگانگان این سازمان است که هم اینقدر میفهمد و هم این قدر درک میکند و بیش از این انتظاری از ان نبایست داشت چون پشمی به کلاه رهبری اش نمانده است و بایست این چنین پرت وپلا را به هم ببافند.
به نظر میرسد یکبار دیگر حضور خانواده ها در لیبرتی پریشان حالی های گذشته در برابر پادگان اشرف را برای مقاومت سازمان یافته در خدمت بیگانگان و بویژه مسعود رجوی و بانو به یاد آنان می آورد و یادمان نرفته است که چندی نگذشت که طومار مجاهدین از همان اشرف پایگاه تاریخی و مادالعمر رجوی جمع شد و آنجا شرمگینانه همراه با پس گردنی ایدئولوژیک به سمت لیبرتی ترک شد.
اکنون میرود که ان خاطرات تلخ برایشان تکرار شود، اما این بار به کجا باید کوچ کنند و در خیال سرنگونی سناریویی تکراری را در آخرین سالهای عمر باقی مانده عصبانی و گرما زده آنرا قرقره کنند؟
پس قبول کنید که حضور خانواده ها الحق و الانصاف شکنجه روانی را برای انان بویژه رهبری شان به ارمغان می آورد و برای این همه مشکل هم راهی نمیتوانند پیدا کنند چون تنها با تهمت و افترا سعی در حل و فصل امور جاری خود دارند.