اعمال ننگین مسعود رجوی هرگز ازخاطرم نمیرود!
خروج از اشرف و استتار در محل های اختفاء
نفرات در آن منطقه با این امید مانده بودند که راه باز خواهد شد وبه ایران حمله خواهیم کرد اما نه برای پیروزی بلکه یک دفعه همه چیز تمام شود ودیگر به اشرف برنگردند اما سران فرقه مجدداً با وعده که با کمک آمریکا به ایران حمله خواهیم کرد نفرات را دوباره در اشرف جمع کردند اما با تناقضی که باعث جدا شدن 700 نفر شد.
مرگ ابراهیم ذاکری (کاک صالح) و پخش مراسم آن
در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۳۸۲ سیمای آزادی مراسم تدفین ابراهیم ذاکری از کادرهای اصلی و قدیمی سازمان را که بر اثر بیماری سرطان فوت کرده بود، پخش نمود. در جریان تشییع جنازه مشخص شد که بسیاری از کادرهای سازمان به فرانسه منتقل شده اند. از طرف دیگر اطلاعاتی که بخشی از آن توسط رسانه های خارجی منجمله رادیو فردا و یا مطبوعات اردن منتشر شد، نشان می داد در روزهای اول جنگ، مسعود رجوی و بسیاری از کادرهای باقیمانده به مرز اردن رفته اند، اما با ممانعت دولت اردن، موافق به خروج از عراق نشده اند.
بمباران قرارگاه ها
در روزهای آخر جنگ، قرارگاه های سازمان بارها توسط نیروهای آمریکا و انگلیس بمباران شد، اما این مسئله از نیروها پوشیده نگه داشته شد، زیرا رجوی گفته بود در صورت بمباران به سمت ایران حرکت خواهند کرد و چون آمادگی نداشت، نمی خواست موجبات تضعیف نیروها فراهم شود و دستورات غیر معقولش برملا گردد. تا این که بالاخره بدلیل گستردگی این بمباران ها، سیمای سازمان با تأخیر به پخش بخش هایی از تصاویر حملات مذکور اقدام کرد و بدون اشاره به بمباران نیروهای آمریکایی و انگلیسی، اعلام کرد: ” این حملات توسط ایران صورت گرفته است!! ”
هم زمان رجوی طی یک پیام درون گروهی اعلام کرد، پیکی را جهت ارسال پیام اعزام نموده، ولی پیک ضربه خورده است. (بعدها معلوم شد نفرات ضربه خورده جمیل بصام و ابراهیم خدابنده بودند که در سوریه و هنگام خروج مبالغی هنگفت دلار از عراق، توسط دولت سوریه دستگیر شده اند).
در پیام رجوی تأکید شده بود ” نیروها حق تیراندازی و پاسخ گویی به نیروهای آمریکایی و کرد را ندارند، حتی اگر عدم مقاومت و تیراندازی منجر به کشته شدن افراد شود.” که ظاهراً این پیام ناشی از توافق و زد و بند و در واقع تسلیم محض مسعود به نیروهای اشغالگر بود ؛ تصمیمات مذکور و این تصمیم توسط بخش سیاسی در اروپا و آمریکا نیز به اطلاع نیروهای اشغالگر رسانده شده بود و این تصمیم علیرغم ادعاهای قبلی مبنی بر حمله به ایران در صورت بمباران شدن (از هر طرف) اتخاذ شده بود.
در جریان این بمباران ها، خسارات زیادی به تأسیسات و امکانات سازمان دراشرف وارد شد و حتی برخی از قرارگاه ها به طور کامل ویران گشت و طی آن حداقل ۳۸ نفر فوت و تعدادی زخمی شدند که اطلاعات زخمی ها هیچگاه افشا نشد.
