با خوشوقتی و شادی به اطلاع خانواده های عزیزان در بند تشکیلات فرقۀ رجوی می رسانیم که در نتیجۀ درخواستهای خانواده ها از سازمانهای بین المللی و دولتهای ذیربط و زحمات و تلاشهای خانواده ها و به دنبال آن اعمال فشار بر رهبری فرقه در عراق و فرانسه اکنون روند انتقال این عزیزان از زندان لیبرتی در بغداد و از زیر خطرات جانی در کشور جنگ زدۀ عراق سرعت گرفته و به دنبال توقف دو ماهه بار دیگر از سر گرفته شد و اکنون روزانه تعدادی از آنان توسط ارگانهای ذیربط نمایندگی سازمان ملل متحد در عراق از کمپ لیبرتی به شهر تیرانا پایتخت کشور آلبانی در خاک اروپا منتقل می شوند بطوریکه در عرض یک هفتۀ گذشته ۵۶ نفر از این عزیزان به کشور آلبانی انتقال یافته اند.
ما طی دو اطلاعیۀ گذشته اسامی دو سری انتقال یافته ها را به اطلاع هموطنان عزیز و خانواده های نگران و دردمند رساندیم اینک اسامی ۱۷ نفر دیگر از آنان را که روز گذشته به آلبانی انتقال یافته اند منتشر می کنیم.
اسامی این سری از منتقل شدگان به آلبانی به ترتیب حروف الفبای اول نام خانوادگی شان به شرح زیر می باشد:
۱- مسعود احمدی
۲- قاسم پرهیزکار
۳- غلامعلی ترابی
۴- عبدالرزاق حاجی بدالی
۵- آرزو حیدرزاده
۶- عفت رجبی
۷- مرضیه سلطان آبادی
۸- فریال سلطانی
۹- ناصر سلیمانی
۱۰- فهیمه سماواتیان
۱۱- مراد علی صادقی
۱۲- مهدی فرد
۱۳- فتانه فرشیدفر
۱۴- کرم لُر
۱۵- فرح مبصری
۱۶- زهره محمد صالحی
۱۷- احمد مقامی
سازمان مجاهدین خلق ایران (منشعبین از فرقۀ رجوی) ضمن تبریک این پیروزی و موفقیت مرحله ای به خانواده های این عزیزان و منتقل شدگان با سریهای قبلی به کشور آلبانی به آنان توصیه می کند که با ارسال نامه و تماس از سازمانهای بین المللی بویژه کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد و مقامات کشورهای عراق و آلبانی و فرانسه خواستار اعمال فشار روی سردمداران فرقۀ رجوی مقیم این کشورها و در رأس آنها رهبر علنی این فرقه مریم رجوی برای برداشتن حصارهای تشکیلاتی مخوف فرقه ای از روی این عزیزان گردند تا آنها اجازه یابند با دسترسی به وسایل ارتباطی از جمله تلفن و انترنت با دنیای بیرون تشکیلات بویژه با خانواده هایشان در ایران و کشورهای مختلف جهان ارتباط برقرار کرده و بتوانند از نزدیک با افراد خانواده هایشان که بسیاری از آنان دهها سال است از سرنوشت عزیزانشان بی خبرند دیدار کنند و از جمله خانواده هایی که عزیزانشان قبلا پناهنده و مقیم کشورهای دیگر بودند و فرقۀ رجوی آنها را طی سی سال گذشته در مقاطعی با انواع نیرنگها و ترفندها و تبلیغات دروغین از این کشورها به عراق برد بتوانند آنها را به کشورهای مبدأ و به نزد خانواده هایشان برگردانند.
ما همچنین تأکید می کنیم طفره رفتن رهبران فرقۀ رجوی از مسئولیت خود مبنی بر اعلام اسامی منتقل شدگان و محل و وضعیت جدید آنان جهت اطلاع خانواده هایشان نشان دهندۀ تصمیم رهبری این فرقه به ادامۀ نگهداشتن این عزیزان در حالت ایزولاسیون مطلق و قطع ارتباط با خانواده ها و دنیای بیرون و محروم کردن آنان از وسایل ارتباطی نوین بویژه انترنت حتی بعد از انتقال آنان به خارج عراق و به دنیای آزاد می باشد تا بدینوسیله از آگاهی و رهایی اذهان آنان و در نتیجه فروپاشی فرقه جلوگیری کند.
از بعد روانشناسی – ونه سیاسی- اینها را انسان های مریضی با مرض " افسردگی- شیدائی" مینامند که داروهای کنترل کننده ای برای این مرض موجود است.
اما ازبعد سیاسی مسئله عبارت ازآنست که تشکیلات باید خود دارای ابزار " خود مصونیتی" ازقبیل داشتن برنامه واساسنامه و قبول اصول دموکراسی و مردمی و جامعه گرا وانسان محور، ازخطر این نوع مریضی ها درامان باشد که مجاهدین نیستند واین اصلی ترین معضل این تشکیلات است ومادم که در براین پاشنه میچرخد، اصلاح نخواهد شد. همین!