آنهایی که خودشان را به جای امامان و معصومین گذاشتند از یزید و شمر بدتر بوده و هستند. رجوی همواره مدعی بوده که پیرو خط آقا امام حسین بوده و هست و خودش را حسین زمانه و مریم را زینب زمانه میداند. اوهمواره با این شعار و یا بهتر بگویم بااین حربه دجالگرانه بر سر خود و نیروهایش کلاه گذاشته و نیروها را که مسخ شده این به اصطلاح رهبری نا لایق شده اند، تحت کنترل و سرکوب قرار داده است. هرساله رجوی که سر سوزنی از مرام و راه حسین نمی داند، شروع میکند به گفتن اراجیفی که فقط و فقط شایسته و بافته دستگاه فرقه گرایانه رجوی می باشد همواره براین اعتقاد بوده که من هم همانند مولایم حسین چراغ ها را خاموش میکنم تا هرکس که می خواهد بماند و هرکس که نمی خواهد برود اما آیا فردی اجازه دارد از تشکیلات رجوی انصراف دهد؟ آیا فردی میتوانست بگوید حتی در مرحله چراغ خاموش که دیگر نمی خواهد بماند و تشکیلات را ترک کند؟ آیا رجوی به جز زور گویی و اختناق و سرکوب در سالهای حضورش در عراق توانست نیرو ها را تحت کنترول خود قرار دهد؟ کدام چراغ خاموش و کدام راه خروج؟ فرستادن به زندان اشرف و یا فرستادن به زندان ابو غریب و یا فرستادن بر روی میدانهای مین و از پشت به آنها شلیک کردن؟ بله این چراغ خاموش رجوی بوده و هست واین است خصلت دجال گرانه رجوی. آری انهایی که با امام حسین و راه او در افتادند ورافتادند. زمانی که در عراق بودم و به زیارت کربلا و نجف میرفتم و زیارت گاه ها را میدیدم و جاهایی که مربوط به ابن زیاد و در بارش بود را میدیم با امروز که کنار هم میگذارم میبینم حق همیشه پیروز وباطل همواره نابود بوده و هست. امروز اشرف همانند کاخ ابن زیاد چراگاه سگان و شغالان شده و رجوی فراری و در سوراخ و ایران و ایرانی سر بلند و سر فراز تر از گذشته بر قرار و پاینده و پر اقتدار تر از گذشته هست. بله این هست فرق راه حق و باطل. رجوی دست در دست دشمن ایران برعلیه ایران و ایرانی برخاست و ایران و ایرانی دست در دست هم ایستاد و متجا وزان را از خاک خود بیرون راند و از خاک و ناموسش حفاظت و حمایت کرد. پس نتیجه صدام و رجوی نا بود شدند و ایران و ایرانی سربلند تر، قدرتمند تر از آرمان امام حسین بدون شیله پیله حمایت کرد و به پیش رفت.
سید امیر موثقی
محرمی دیگر و تکرار اراجیف دجالگرانه رجوی
