راکت باران کمپ لیبرتی مجاهدین، مقصر کیست؟

خانواده های اعضای اسیر در چنگ رجوی استان کرمانشاه دریک نگرانی و استرس نابود کننده مستمرأ در تماس و تکاپو هستند تا از طریق انجمن ها جویای حال فرزندان و بستگان خود در لیبرتی شوند.
عده ای از جداشدگان از فرقه رجوی درکرمانشاه هم دریک حضورجمعی در دفتر انجمن کرمانشاه مسئولیت راکت باران و کشتار بی رحمانه اسیران در لیبرتی را به عهده مریم رجوی می دانند که اصرار و تاکید برماندن این اسیران در عراق را دارد.
او (رجوی) می داند که عراق برای مجاهدین با سابقه ی کشتارهای مشترک با صدام درعراق چقدر ناامن است اما به دلیل اینکه رهبری فرقه خون می خواهد تشکیلات خود را درعراق به خاکریز خط مقدم برای کشته شدن افراد نگون بخت تبدیل کرده است.
جداشدگان کرمانشاهی به اتفاق براین باورند که اکنون شعاررجوی که گفته شکست نظامی مطلق آری ولی یک نمونه تقابل مسئله دار و ناراضی خیر – به اثبات رسیده است. رجوی تقابل و مخالفت یک مسئله دار برایش سوراخ شدن انسجام تشکیلات محسوب می شد چون راه به سوراخ شدن دیکتاتوری خودش می برد. اما کشته شدن همه افراد در عملیات مهم نبود چون راهی به سوراخ شدن دگماتیسم تشکیلاتی او نمی برد بلکه به او قدرت می داد.
اکنون هم در این کشتارها رجوی باز هم به ماندن در عراق اصرار دارد تا مبادا عراق را از دست بدهد چون خوب می داند رفتن از عراق به مثابه انحلال کامل دیکتاتوری رهبری فرقه است.
خانواده ها نگرانند. نگران بستگان وجگرگوشه هایشان. کادرانجمن پای صحبت و درد دل مادران نشسته. مادری افسوس می خورد که چرا فرزندش با اینکه این شرایط بل بشو در لیبرتی پیش آمده جرأت نکرده فرار کند. و مادر دیگری می گوید اگرفرزندش در لیبرتی کشته شود به جهنم می رود چون می داند که فرزند او رجوی و فرقه اش را نمی خواهد صرفأ بدلیل طلبکاری عمر برباد رفته اش از رجوی در تشکیلات عمر تلف می کند.
جداشدگان با جمع بندی اطلاعیه ها و چرندیات رجوی می گویند رجوی و مریم اول آمارخسارت و ضایعات مادی و مالی منجمله صدمات به چاه سبتیک(فاضلاب) را داده و بعد آمار کشته ها را. چون جان افراد مهم نیست و تا آنجا مهم بودند که خونشان ریخته شد یعنی یک چاه سبتیک و یایک بنگال و کولر برای رجوی مهم است چون سرمایه و پول است که رجوی از آن تغذیه می کند.اما جان به هدر رفته یک اسیر در این بمب باران دیگر موضوعیتی ندارد.
وجداشده دیگری با افسوس می گوید رجوی در حالی که در لیبرتی کشتار و خونریزی و فاجعه شده در صدر اخبارش به کشته شدن یک بسیجی در سوریه پوشش خبری می دهد و آنقدر این موضوع برایش مهم است که یک صدم کشته های خودش برایش اهمیت ندارد. این یعنی سماجت فرقه ای یک رهبر ابله و نادان که خون همه آدمها برایش از آب فاضلاب کم ارزش تر است.
جمع خانواده های اسیران و جداشدگان با محکوم کردن حمله راکتی به لیبرتی از سازمان های حقوق بشری می خواهند از رجوی سئوال کند چرا اسیران را رها نمی کند که به خارج عراق بروند؟