در پی حملات مرگبارموشکی به کمپ موقت ترانزیت (کمپ لیبرتی) و کشته شدن بیش از 23 تن از ساکنان کمپ، مریم رجوی، رئیس جمهور خودخوانده ی شورای ملی مقاومت یا به عبارت بهتر رهبر فرقه ی مجاهدین خلق، گفت:"ما درباره ی چنین حملاتی هشدار داده بودیم"!
با توجه به این که پیش از این بارها حملات این چنینی علیه کمپ های مجاهدین خلق در عراق رخ داده است، هشدار مریم رجوی به سازمان ملل و امریکا به نظر غیرلازم می رسد، چرا که هر دوی این ها متعهد به انتقال اعضای کمپ موقت ترانزیت به کشورهای سوم و به طور مشخص آلبانی بوده اند. با این وجود، روند انتقال طی دوسال گذشته بسیار کند بوده است. چرا؟
طی سه سال گذشته، عدم تمایل سران مجاهدین خلق برای انتقال اعضا به خارج از عراق بارها گزارش شده است. یکی از نشانه های آن اصرار شدید مجاهدین خلق به بازپس گرفتن سلاح هایشان از امریکایی ها بود.
از دست رفتن جان انسان ها همواره تراژدی است، به ویژه درباره ی ساکنان لیبرتی که بسیاری از آن ها قادر به ترک شرایط فرقه گون سازمان نیستند، دردناک تر است. بیشتر این افراد روزی ایران را برای آن چه خود آزادی می نامیدند ترک کردند، اما زمانی که دریافتند به عنوان مزدور صدام حسین برای مسعود رجوی بیگاری می کنند، دیگر برای به خانه برگشتن خیلی دیر بود. فرقه ی رجوی آن ها را گروکان گرفته بود.
مریم رجوی سازمان ملل و امریکا را " رسماًو قانوناً " مسئول جان های از دست رفته در لیبرتی می داند، در حالی که هرگز به نقش خود در این فجایع نمی اندیشد. به نظر نمی رسد که هزینه ی انتقال دو هزار نفر به اروپا خیلی بیش از هزینه های برگزاری سالانه مراسم " گردهمایی بزرگ " مجاهدین در ویلپنت پاریس باشد. هزینه های گردهمایی ویلپنت شامل دستمزد سخنرانان و هزینه ی پروازهای درجه یک و هتل های لوکس این افراد است که ده ها تن از آن ها از امریکا به پاریس دعوت می شوند. با همه ی این ها، سازمان ملل کماکان متعهد است که هزینه ی زندگی افراد منتقل شده به اروپا را به عنوان پناهنده پرداخت کند، بدین ترتیب بار مالی این انتقال برای سازمان مجاهدین بسیار کمتر است.
به واقع، حملات مرگبار اخیر به کمپ لیبرتی، به مانند حملات گذشته، به رهبریت ضربه ای که وارد نمی کند هیچ، بلکه به آن ها فرصت بیشتری می دهند تا تبلیغات خود را بهتر پیش ببرند. از آنجایی که وزیر امور خارجه ی امریکا و دبیر کل سازمان ملل این حمله را محکوم کردند، پروپاگاندای فرقه ی رجوی فضای بیشتری برای نمایش های خود پیدا می کند و مریم رجوی از این فرصت بهره برداری می کند تا چند روزی در اخبار خبرگزاری ها دیده شود وبرای کیش شخصیتی اش مظلوم نمایی کند.
این در حالی است که طی سال های اخیر هیچ اقدامی از سوی مجاهدین مبنی بر تلاش آن ها برای خروج از عراق گزارش نشده است بلکه تنها درخواست مسلح شدن کرده اند که نشان از ذات ستیزه جوی این فرقه دارد.. نگاهی به سوابق همکاری مجاهدین با صدام حسین برای سرکوب و کشتار شیعیان و کردهای عراق، روشن می کند که چنین رفتارهای تخاصمی علیه مجاهدین خلق در خاک عراق قابل پیش بینی و اجتناب ناپذیر است.
خانواده های ساکنان لیبرتی که سال ها دوری از عزیزانشان را تحمل کردند امروز با شنیدن چنین اخبار هولناکی باید رنج و نگرانی بیشتری متحمل شوند. بدین ترتیب، نگه داشتن گروگان های فرقه در خا ک عراق به آن ها و خانواده هایشان صدمات جبران ناپذیری وارد می کند اما خون آن ها برای ماشین تبلیغاتی فرقه رجوی سوخت بیشتر فراهم می کند.
مزدا پارسی
