اکثریت اعضای قدیمی و تعداد زیادی از اعضای بعدی فرقه رجوی، بدون اینکه تحقیق و تفحصی درکارشان باشد، با شنیدن سرودها وشعارها که متاسفانه تماما آغشته به بوی خون وسلاح بود وشعارهای کمتر اجتماعی وآنهم سطحی وغیر عملی، جذب این تشکیلات شدند.
با قاطعیت تمام میتوان گفت که وابستگان وهواداران این جریان، کمترین سواد را دربین تمامی جریانات اپوزیسیون داشته ودارند وهمین مسئله در همراهی با خصوصیات قدرت طلبی وخودشیفتگی رجوی، نقش مهمی در استحاله سازمان مجاهدین خلق داشته است.
باری، درخواست دوباره ی سلاح این باردر نوشته ی شخصی بنام شهیاد احسانی با عنوان نامسمای " حقارت رژیم آخوندی در مواجه با مجاهدبن "، مطرح گردیده که ضمن اینکه خیالاتی بودن این شخص را نشان میدهد، نیت رجوی در باقی گذاشتن دائمی اسرای خود درلیبرتی را هم مینمایاند!
احسانی خطاب به سران آمریکائی ها مینویسد:
"… شما که عرضه وفای به عهد و تامین جان پاره های تن ما را ندارید،سلاح های خواهران و برادرانمان را پس بدهید. اگر مجاهدین مسلح بودند، این نامردمانِ اسیر کش جرات این گونه اعمال را نداشتند…و شما با گرفتن سلاح از مجاهدین که فریدون زمانه اند، فرصت این اقدامات ناجوانمردانه را برای این ضحاکیان مهیا کرده اید ".
باطلاع این هموطن باید رساند که صدمتاسفانه، این فرزندان ما درزمان حمله ددمنشانه آمریکا به عراق، موقعیت لشکری از لشکریان صدام را داشتند وهمانگونه که ارتش بعث شکست خورده وخلع سلاح شد، این فرزندان ما نیز شامل این قاعده وقانون شده وخلع سلاح شدند و ارتش آمریکا بعد از تحمل ضرباتی که توسط مردم عراق خورد، آن کشور را باسپردن کلیه تعهدات خود به دولت عراق، ترک کرد وبنابراین نمیتواند دوباره بدانجا برگردد!
راست آنست که دراگرها نمیتوان نشست و درخواست شما بخاطر تلاش برای نقض حق حاکمیت مردم ودولت عراق – با سوابقی که از باند رجوی پیش آنها دارد- غیر ممکن است.
جلوگیری از اصابت خمپاره به لیبرتی، به سلاح های قدرتمند و سنگین، رادار و… احتیاج دارد که این امکانات را برای تعدادی از اهالی یک کشور خارجی بنام ایران، درعراق وهیچ حای دنیا نمیدهند و شما فکر نکنید که آمریکا قادراست که انجام این مهم را بعهده بگیرد!!
همچنین:
"… ما خانواده های مجاهدین با تمام وجود به این سرو قامتانِ مجاهدمان میبالیم. و نکته آخر ما خانواده مجاهدین زندانی در لیبرتی، از تمام جوامع و ارگان هایی که حفاظت ازجان برادران،خواهران،پدران، مادران وفرزندانمان را تعهد و تضمین داده بودند، می خواهیم، که اگر عرضه حفاظت از جان عزیزانمان را ندارید، سلاح های آنان را باز گردانید تا آنها خود محافظ جانشان باشند ".
ما خانواده ها که چه عرض کنم، شما علت این بالیدن به کسانی که اغلب پیر شده و کاری جز گرفتاری روزمرگی نداشته وحق وحقوق وامکاناتی مانند یک زندانی برای مطالعه و ملاقات ندارند، چگونه توجیه مینمایید؟!
اگر این افراد واقعا هم برای شما عزیز هستند، چرا باید هندوانه زیر بغل شان گذاشت وسرشان کلاه تا به کار نکرده ی خود افتخار کنند و ازاین بابت خودرا رهین منت رجوی کرده واسارت هرچه طولانی تری را تجربه کنند؟!
بدین ترتیب، آیا برسر آنها شیره نمی مالید؟!
شما اگر واقعا هم عضو خانواده ای هستید که احساس وعاطفه ای برایتان مانده است، چگونه بجای درخواست انتقال سریع این بخت برگشتگان لیبرتی به خارج از عراق، میخواهید که آنها را درمیدان جنگی که سودی برای خود وکشورشان ندارد، بطور مسلحانه نگهدارید؟!
آخر چرا قرار است که گرهی که بادست باز میشود، بادندان گشوده شود؟!
شما آقای احسانی!
به ما اجازه دهید که یا در سلامت عقل ویا نیت تان دچار شبهه شویم!
وحید
