بازگشت همه بسوی خداست
ناله را هرقدر میخواهیم که پنهان برکشیم سینه میگوید که من تنگ آمدم فریاد کن
متاسفانه دراین دنیای فانی فریاد رسی نیست. ازصدرتا ذیل خاصه مدعیان حق وحقوق بشر به منشور ملل متحد به آنچه که خود وضع کردند ؛ پایبند نیستند و بدان مطلق التزام ندارند. تاهست اینگونه بوده وگویا اینگونه خواهد بود مگراینکه وعده خدایی وحق وحقیقت به منصه ظهور برسد وعملی شود وحق به حقدار رسیده و دنیا به عدالت وعدالت پروری سوق پیدا کند.
خواستم به مریم قجر اطلاع بدهم که از سرنکبت تو و جریان رسوای مخرب کنترل ذهن تودرتشکیلات مافیایی خاصه درزندان لیبرتی یک مادردردمند وچشم انتظاردیگربنام شکوفه شهبازی مادرعضواسیرلیبرتی ولیرضا اکبری کهنه سری با چشمانی باز و منتظر از برای درآغوش کشیدن فرزند وجگرگوشه اش چشم ازجهان فروبست وبه دیار اعلی پرکشید وآنچه که ازخود بجا گذاشته است لعن ونفرین ابدی برتو و دیگرعوامل سرکوبگر نیروهای درمانده ومستاصل زندان لیبرتی است.
راستی ازبرای دجال گری و پزحمایت خانواده ازخودت نمیخواهی عکس این مادر راهم قاب گرفته ودر اور مراسم شام غریبان ترتیب بدهی!!؟؟ زهی وقاحت وبیشرمی……
کاش میشد اشک را تهدید کرد فرصت لبخند را تمدید کرد
کاش میشد درغروب لحظه ها لحظه دیداررا تجدید کرد
صحبت از یک مادر دردمند و چشم انتظار است. باورکردنش خیلی سخت است بعداز34 سال چشم انتظاری چشم ازجهان فروبست بی آنکه بتواند صدایی ازجگرگوشه اش داشته باشد یا اینکه درلحظات آخرعمرش بتواند درآغوش محبت آمیزمادرانه اش بگیرد. آخرین نامه اش خطاب به کمیساریا ونماینده اش درعراق ولیبرتی همین یکماه پیش بود که درسایت نجات هم انتشاریافت. اوآرزوداشت قبل ازترک دنیا ولو یکبارفرزندش را درآغوش بگیرد ولی افسوس..
انجمن نجات گیلان درکمال تاسف درگذشت مادر مرحومه شکوفه شهبازی را به تمام اعضای خانواده محترم اکبری کهنه سری وشهبازی ودیگرآشنایان وبستگان ازصمیم قلب تسلیت عرض نموده وبرای آن مرحومه مغفوره طلب بخشش وبرای بازماندگان طلب صبروبردباری وشکیبایی دارد وآرزومند است که قبل ازاینکه مادری ویا پدری ویا سایراعضای خانواده ای ازبستگان اعضای گرفتاردرلیبرتی به آنچه که خداوند مقدرکرده ازجمله مرگ تن بدهند بتوانند درواپسین لحظات عمرشان با عزیزانشان ملاقات ودیدارداشته باشند.
نامه خانم شکوفه شهبازی مادری دردمند و چشم انتظار به کمیساریا
کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان
سلام علیکم
من شکوفه شهبازی مادر ولی رضا اکبری (اسیر جنکی تحمیلی ایران و عراق ) که وی در سال 1360 به اسارت رژیم عراق در آمد وپس از سالها اسارت در سال 1368 با مغز شویی گمارده های رجوی وبعداز آن فریبکاری سران آن سازمان منحله و با همکاری صدام به دام این فرقه افتاد و حال قریب 34 سال است بی خبر و چشم انتظار او هستیم و هر روز آمدنش را لحظه شماری می کنیم و پیر، درمانده و ناتوان شده ام و لذا این چندمین نامه ای است که برای نمایندگان سازمان ملل(آقای کوپلر وخانم پیلای…) نوشته ایم و چندین باربه جهت ملاقات شب و روز پشت دربهای زندان مخوف رجوی در اشرف آمدیم تا فرزندم را ملاقات کنیم ولی هیچ مسئولی و یا نماینده ای نیامد که حتی به سوالات و خواسته های ما پاسخ دهند تا چه رسد به ملاقات با عزیران ما.حال سوال این است که در کجای دنیا نشان دارید که فرزند را وادار بکنند که به مادر و برادرنشان سنگ بزنند و آنها را از خود دور بکنند.
لذا شما که به عنوان نماینده حقوق بشر، آیا این حق یک مادر نیست با گذشت این همه مدت فرزندش را ملاقات کند من بعنوان یک مادری که جگر گوشه ام دربند آن بیخبران از خدا، چگونه می توانم تحمل بکنم که جگر پاره ام در زندان رجوی باشد وهر لحظه ممکن است زندگی آنها در خطر مرگ باشد و نتوانم کاری برایش بکنم و انتظارات چندین ساله ما را از بین ببرند. که نمونه اش حملات موشکی چند روز پیش، که چه جوری داغ را در دل خانواده گذاشتند و…حال ما دست نیاز به سوی شما دراز می کنیم و فرزندان خود را از شما می خواهیم انها را نجات بدهید شما که به عنوان نماینده حقوق بشر سازمان ملل هستید و مدعی برای گرفتن حق بشر به دنیا معرفی شده اید قدمی بردارید مطمئنا" می توانید زمینه ملاقات و یا آزادی ویا انتقال از آن کشور ناآمن را فراهم سازید چرا این کار را نمی کنید تا دل هزاران خانواده دلواپس درد مند را خوشحال نمایید و نام نیکی از خود بجای گزارید برای رضای خدا یک کار خداپسندانه وانساندوستانه برای این افراد دربند رجوی که فکر می کنند نه راه پس دارند و نه راه پیش، انجام بدهید وآنها را یا به کشورشان بر گردانید و یا به کشور ثالثی بفرستید آنها انسانها ی خسته و نای تصمیم گیری وتوان فرار ازآنجا را به دلایل ترسی که در آنها بوجود آورده اند ندارند و کاملا خودشان یک موجودات بی مصرف که راهی جز ماندن نابود شدن در آن جا را نمی بینند آنهارا که از دنیا امروزه بدون حداقل امکانات تلفن و کامپیوترو.. محروم هستند ودر دوران بربریت نگه داشته اند که فقط به عصر حجر فکرکنند و بریده از دنیای واقعی و مجازی بسر ببرند من بعنوان یک مادر درد مند وپیر و ناتوان عاجزانه دوباره از شما تقاضا دارم که رحمی به ما دلسوختگان بکنید و وبچه های مارا نجات بدهید تا آن باقی عمر شان را در کنار خانواده هایشان باشندو این زمانی میسر است که شما بخواهید به امید روزی که ظلم و جنایت در دنیا ریشه کن شود و ظالمان رسوای عالم گردند و به سزای اعمالشان برسند و عدالت در سر تاسر دنیا بر قرار گردد و مردم در آرامش در کنار هم بصورت مسالمت آمیز بدون هر گونه دغدغه زندگی نمایند.
با تشکر خانواده و مادر پیر و ناتوان اسیر جنگی و در بند فرقه رجوی ولیرضا اکبری
