امروز صبح خانواده های رنج کشیده که اسامی و نسبت آنان با ساکنان اردوگاه لیبرتی اعلام گردید برای روز دوم به این اردوگاه مراجعه کردند تا شاید دل های سنگ شده به رحم آیند و ذهن های مسدود شده به فکر فرو روند و امکان دیداری هرچند کوتاه با عزیزان فراهم گردد.
پاسخ فرقه رجوی که خصم قسم خورده خانواده و هرگونه مناسبات عاطفی است البته قابل انتظار بود. عده ای که معلوم نبود چرا سر و صورت خود را پوشانده بودند و از چه میترسیدند با جست و خیز ها و فحاشی های هیستریک همچون بیماران حاد روانی به استقبال خانواده ها آمدند و هرآنچه که صرفا لایق شخص مسعود رجوی است را نثار این دردمندان کردند.
واکنش این افراد در برابر یک خواست کاملا منطقی و مشروع در نظر هر ناظر منصفی وضعیت روحی این افراد را به خوبی نشان میدهد که چقدر از واقعیات زندگی فاصله گرفته اند و تا چه حد تحت القائات ذهنی و فکری فرقه ای قرار دارند.
خانواده ها در مقابل البته با متانت تمام صرفا به تکرار خواست برحق خود یعنی دیدار با عزیزانشان تأکید کردند و شعار “ملاقات حضوری حق مسلم ماست” را تکرار نمودند.
