صبح روز یکشنبه 4 بهمن 94 تعدادی از خانواده های چشم انتظار اعضای دربند و گرفتار فرقه رجوی درمقابل کمپ لیبرتی حاضرشدند.این خانواده ها از استانها قزوین، شیراز، البرز، تهران و قم بودند.
رجوی روزی درمنتهای غرور و البته با بلاهت سیاسی که ازخود بزرگ بینی وعدم شناخت نسبت به نقش تاثیرگذار خانواده و ملااجتماعی مردم ایران ناشی می شد حضور خانواده ها در اطراف اسارتگاههای خود را ابلهانه به کوه برفی تشبیه کرده بود که بعد ازمدتی ذوب وآب می شود به راستی که چه تحلیل و تصور باطل و احمقانه ای.تلاش روزافزون وحضورگسترده آنها درمقابل اسارتگاه اشرف که درنهایت به عقب نشینی مفتضحانه رجوی ازشعارهای استراتژیکی اش منجرشد و او را درمانده ومستعصل ساخته بود. واقعیت توانمندی خانواده ها را به رخ کشید.موج فراراعضای اسیر و وضعیت شکننده تشکیلات رجوی که درنهایت به فروپاشی محتوم آن راه می برد نشانه کوچکی ازتوان وعزم اراده خانواده های چشم انتظار برای نجات عزیزان اسیرشان می باشد.خبرهای رسیده ازکمپ لیبرتی حاکی ازآن است که سرکردگان فرقه رجوی همانند گذشته با بکارگیری سگان هار امنیتی خود به همان شیوه های ضدانسانی یعنی فحش وناسزا به خانواده ها متوسل شده تا به زعم خود آنها را بلحاظ روحی و روانی درهم بشکنند وازمقابل درب لیبرتی پراکنده سازند. رجوی صفتان زشت خو و روباه صفت که که دربدترین شرایط وبن بست استراتژیکی گرفتارآمده اند بیهوده تصور می کنند که با این شیوه های منسوخ شده می توانند درعزم واراده خانواده ها برای آزادی عزیزانشان خللی ایجاد کنند.
اکرامی
