صحبت های مهدی ساعدی با برادران بهادری:
برادرم فیروز ساعدی، درسال 1374 برای پیدا کردن کار خوب دراروپا، به ترکیه رفت.
مدتی خبری از او نداشتیم که بعدها متوجه شدیم درعراق میباشد!
با کسب این خبر، بسیار ناراحت شده وازطریق کردستان به عراق رفتیم وبواسطه ی کمک شخص مطلعی، اردوگاه اشرف را پیدا کردیم.
نگهبانان اردوگاه مارا خیلی اذیت کردند وبا این حال بعد از ساعت ها معطلی وتحمل رنج وانتظار، موفق به دیدار برادرم شدیم که اونیفورم نظامی برتن داشت.
بعدازاین دیدار سخت، پدر ومادرم چندین بار باین کمپ مراجعه کرده وموفق به دیدار برادرم نگشته اند.
شنیده ام که درکمپ لیبرتی به این اسرای رجوی اجازه نمیدهند که با مسئولین یو. ان مستقر در کنار لیبرتی ارتباط لازم را داشته باشند که این به معنای زندانی بودن برادر من و سایرین است.
من ازکار برادران بهادری خیلی راضی هستم که تصمیم به فرار گرفتند وموفق هم شدند.
این واقعه ی مبارک را به خانواده ی محترم شما برادران بهادری ازصمیم قلب تبریک میگویم.
باید ازشما بشنوم ویاد بگیرم که چگونه میتوانم برادرم را از لیبرتی فراری دهم.
فعلا بر روی ملاقات تمرکز دارم ودرکنار آن ارسال نامه هایی به نهادهای قانونی عراقی وبین المللی که البته سرعت عمل ام دراین زمینه قابل انتقاد است وباید سریعتر و وسیع تر اقدام کنم که خواهم کرد!
ازحرف ها و توصیه های شما برادران رها شده دریافتم که ما بصورت جمعی بزرگ به مسئولین سازمان رجوی مراجعه کنیم.
من به این توصیه های شما عمل خواهم کرد تا کمک موثری به رهائی برادرانم بکنم.
مهدی ساعدی
شهر میانه- آذربایجان شرقی
ایران
نامه خانواده به نهاد های بین اللملی:
