سایت آفتابکاران به نقل از سایت مجاهدین خلق مطلبی تحت عنوان "جوانان قصد رای دادن در انتخابات ایران را ندارند و به جای آن دنبال تغییر رژیم هستند" را آورده و گفته است که دو انتخاب پارلمان و مجلس خبرگان ممکن است آینده کشور را شکل دهند ولی بسیاری از جوانان احساس می کنند که آراء آن ها هدر می رود.
دموکراسی به مفهوم حکومت مردم بر مردم است که از آن به حکومت عدد یا حاکمیت اکثریت در جوامع دموکراسی تعبیر می شود. برای جلوگیری از تشکیل حکومت اکثریتی که عامی، جاهل، ناصالح یا ظالم می باشند، سه شرط در تحقق دموکراسی قائل شده اند:
اولین شرط تحقق دموکراسی در یک جامعه، مشارکت جامعه در رای گیری آزاد و انتخاب نمایندگان و یا حکومت است که لازمه تحقق این شرط بالا بودن سطح فرهنگ و آگاهی جامعه می باشد که با بینش و شناخت کافی و به دور از هرگونه فشار تبلیغاتی در انتخابات شرکت کنند.
دومین شرط تحقق دموکراسی، امکان انتخاب برای مردم بین احزاب و گروه های مختلف است که در کشورهای تک حزبی، این انتخاب در واقع تحقق نمی یابد.
سومین شرط تحقق دموکراسی، حق مخالفت با حکومت منتخب اکثریت است و باید حقوق اساسی افراد جامعه اعم از اینکه در اقلیت یا اکثریت باشند حفظ شود.
با توجه به شرح فوق برای حفظ مفهوم انتخاب، دموکراسی و حق رای باید در انتخابات شرکت کرد و در تعیین سرنوشت جامعه مشارکت نمود. انتخابات پارلمانی پیامدهای ملموسی در تمام سطوح خواهد داشت و به معنی ترسیم سیاست های جدید دست کم در ابعاد داخلی می باشد. علاوه برآن محافل تصمیم ساز بین المللی نیز حساسیت زیادی نسبت به نتایج انتخابات پارلمانی دارند. کشورهای خارجی میزان مشارکت مردمی، رای دهندگان، ائتلاف ها و نتایج انتخابات را به دقت بررسی می کنند، هر نتیجه ای که به دست بیاید برای آنان مفهوم خاص خود را دارد.
سازمان مجاهدین در طی سالیان گذشته هر جا که بحث انتخابات مطرح شده مطالبی اینگونه متناقض بیان نموده است. می گوید که انتخابات ممکن است آینده کشور را شکل دهد، پس چگونه است که جوانان احساس می کنند آراء آنان هدر می رود؟ اینان سر خود، بیانگر احساسات جوانان هستند. هنوز هم بعد از سال ها نمی خواهند بپذیرند که جوانان این کشور در سطحی از درک و شناخت هستند که فریب شعارهای کلیشه ای این فرقه را نخورند. جوانان این کشور در هشت سال جنگ تحمیلی با نثار جان خود از این کشور در برابر دشمن متجاوز دفاع کردند و اینک در کسوت مدافعان حرم به میدان نبرد علیه ظلم و شرک می شتابند و از کشته شدن در راه صیانت از اسلام و مسلمین باکی ندارند.
از آنجا که شرط اول تحقق دموکراسی، شرکت در انتخابات است پس چرا گروه های مخالف از جمله مجاهدین شعار نه به انتخابات را سر می دهند. این ها به دنبال اهداف و نیات خودشان هستند. شعار آزادی خواهی و دموکراسی سر می دهند در حالی که در همان مجموعه کوچکشان، کمترین حقوقی برای اعضایشان قائل نمی شوند و آن ها را از حقوق انسانیشان محروم می کنند. سال هاست که حق خروج از کمپ های جهنمی را ندارند، حق اندیشیدن به دنیای بیرون و حقوق طبیعی خود را ندارند. در غیر اینصورت ساعت ها تحت فشار و بازخواست مسئولین خود قرار می گیرند. به سردمداران این گروه می گوییم: شما سال هاست دم از آزادی و دموکراسی می زنید ولی عملکرد تان غیر از آن بوده است. صدای فریاد خواهی و ناله های مادران و پدرانی که فرزندانشان در بند فرقه شیطانی شما اسیر هستند به گوش جهانیان رسیده ولی شما حق ملاقات را از آنان سلب کرده اید و با سنگ و توهین پاسخ آن ها را می دهید. کافی است که یک انتخابات آزاد و واقعی در فرقه خود برگزار کنید تا مشخص شود که خیلی از اعضا از شما بریده اند ولی حق انتخاب ندارند که به زندگی عادی بازگردند. در همه ی دنیا حقی به نام حق ملاقات برای زندانی قائلند. ولی در قاموس شما، این حق حذف شده است و هر کس این حق را طلب کند، سر به نیست می شود. آیا این است آزادی خواهی و دموکراسی محوری شما؟
ژان پل سارتر: با دست های آلوده به خون نمی توان از مبارزه برای آزادی و دموکراسی حرف زد.
عاطفه نادعلیان
