مریم رجوی امسال بر عکس سالهای قبل پیام نوروزی بی رمقی را ارسال کرد که آدمی را به فکر فرو می برد، پیام بر عکس سالهای قبل بسیار کوتاه و بی معنی بود و در متن پیام هم انگیزه ای احساس نمی شد درست مثل اینکه کسی با چماق بالای سرش ایستاده و او را مجبور به نوشتن کرده باشد، البته در گوشه ای تلاش کرده تا با نام بردن از زرتشت که هیچ ربطی به مجاهدین ندارد بطور فرصت طلبانه ای وانمود کند که مثلآ مجاهدین برای زرتشتیان هم احترام قائل هستند، که البته به غیر از کشک چیزی دیگری نیست، زیرا در مناسبات و تشکیلات مجاهدین اگر قرار بود که تمام قومیت ها و مذاهب دیگر محترم باشند بایستی اهل حق هم با دیگران برابر باشد در حالیکه یکی از اعضاء سابق به نام شهاب که اهل حق و اهل کردستان بود در قرارگاه اشرف به دستور فرماندهان مجاهدین سبیلهایش تراشیده شد، همین حرکت ضد انسانی کافی است تا آدمی پی به افکار سران مجاهدین در رابطه با دیگر قومیت ها و مذاهب در کشورمان ببرد.
اما شخصآ برداشت دیگری از پیام نوروزی بی رمق ایشان دارم و آن اینکه با تجربیاتی که مجاهدین در این بیش از سه دهه در رابطه با پیام دادن به مردم ایران و دعوت به برپائی آشوب و بلوا و یا حتی در شب های چهارشبه سوری هر سال که بیشرمانه تلاش می کنند تا آتش بازی و شادی مردم را به انفجار و عزا تبدیل کنند و جوانان را به کشتن بدهند و با توجه به بی اعتنائی ملت بزرگ ایران در برابر این گروه منفور، سران مجاهدین دریافته اند که برای پیام هایشان در داخل کشور کسی تره هم خورد نمی کند پس برای چه خود را مسخره خاص و عام کنند.
شخصآ بر این باورم که راه درستی را انتخاب کرده اند البته اگر برداشتم درست باشد.
سال نو بر تمام هم میهنان عزیزم در تمام دنیا مبارک باشد.
پیام بی رمق نوروزی مریم رجوی
