حتی یک مورد نمی شود دید که رجوی انتقادی و یا اشکالی که به وی وارد بود قبول کرده باشد.هیچگاه پاسخگوی اعمال خلاف و اشتباه خود نیست چون فرقه ها و رهبران فرقه خود را پاسخگوی پائین تر از خود نمی دانند و فقط ادعا دارند درست فکر می کنند، خوب تصمیم می گیرند و خیر و سلاح کار را از سایرین بهتر می دانند و خود را اینگونه متمایز با سایرین می دانند و با فردی هم که بخواهد انتقادی و یا موضعی نسبت به بالاتر داشته باشد به عنوان فردی مورد دار با وی بر خورد می شود و به گونه ای رفتار می شود با شخص که متوجه شود پایش را از گیلمش فرا تر نهاده است.داستان شاه مسعود هم اینگونه است.همانند ماهی لغزنده می باشد و جا خالی می دهد و خود را مبرا می داند.تمام آنچه نشدنی و بوده را گردن افراد پائین تر می داند و تازه طلب کار هم می شود.که اگر زاویه نداشتید،اگر خوب با جان و دل فرامین را انجام می دادید قضیه جور دیگری بود و رجوی طی این سالیان در تمامی سرفصل ها و بزنگاههای سازمان حتی یک مورد خود را مقصر ندانست. و مسئول ندانم کاری خود نشد چه موضوع سیاسی و یا کشته شدن نفرات بخاطر بی کفایتی وی و تصمیمات نابجا که در سازمان گرفت و آثار و تبعات مخرب آن فقط دامن گیر افراد پائین تر شد.
خلاصه هزار کار می کند آسمان به ریسمان سر هم می کند که دستگاه فکری و ذهنی عقب افتاده خودش را از مهلکه بگریزاند و دارد نفراتیکه نخود هر آشی می شوند و اشکالات و قصورهای رجوی را بر گردن بگیرند وخود را مسبب اجرا نشدن خط و خطوط وی بدانند و تیغ را از گردن وی بر دارند.جالب اینکه این روزها خوب به چشم می آید که گرفتن تصمیم غلط چطور می تواند آدمهائی را مچل خود کند و همه را سر گردان و آتل و باطل کند و دست آخر هم حرفی برای گفتن نداشته باشد و خود را مسئول آخرت افراد بداند و تفکرات پوچ و بی اساس خود را توجیه کند. این یعنی بدترین خیانتی که دارد انجام می دهد. سر درگمی نیروها و محکوم شدن به راهی که رجوی فقط انتهای آنرا مرگ اعضاء می داند. و این پایان تراژدی تلخ رجوی است.معلوم نیست از کدام چراغ مسیر و کدام حرکت سخن می گویند که جای امیدواری باشد حال آنکه آنچه اتفاق افتاده آینده بی زوال این فرقه را نشان دهد و جای امیدواری باقی نمی گذارد.اما خدا را شکر این دوران تمام ترفندهای رجوی سراب و بر ضد خودش کارکرد و دیگر دستاویزی ندارد و شاید گذر عمر کند و اینگونه شاهد مرگ تدریجی خود باشد.
رجویها! چرا فرافکنی؟
