امروز روز دوم است که میرم جلوی دفتر کمیساریا و این ترجمه متن پلاکارد است
من یک جداشده از سازمان مجاهدین خلق ایران هستم و تحت حمایت کمیساریا بودم و الان کمیساریا پول من را قطع کرده و من هیچ جان پناهی ندارم
… کمیساریا رسما به ما گفته که ما از ماه مارس دیگر هیچ حقوق و مزایایی نداریم. در صورتی که میدانند که اینجا چنین امکانی نداریم. به من دستور داده اند که امروز خانه ام را تخلیه کنم و بروم بیرون …
… اینجا آمدم نشستم که اعتراض کنم که چرا حقوق پناهندگی من را قطع کرده اید که متاسفانه این مردی را که می بینید من را از منطقه بیرون انداخت و الان اینجا منتظر نشسته ام….
… توانستم با مترجم صحبت کنم که درخواست ملاقات کردم که گفت دو هفته دیگر. گفتم امشب کجا بخوابم. گفتند که به من هیچ مربوط نیست. بعد رفتند و برگشتند و گفتند که از ژنو میگویند ما به هیچ وجه هیچ پولی به شماها ندهیم. گفتم پس شما که ما را آوردید و پناهندگی دادید راهی ندارید؟ که تابحال هیچ جوابی نداده اند…
… الان نفری که جای نیکولا (مسئول کمیساریای پناهندگی سازمان ملل در کشور آلبانی) آمده که یک پاکستانی است با یک مترجم آمد و صحبت کرد با من و گفت که سازمان ملل من بعد هیچ پولی به تو نخواهد داد. روز سه شنبه قرار شد که با من صحبت کنند و راهی پیدا کنند. گفتم که این شما بودید که من را آوردید به اینجا. من را که سازمان مجاهدین نیاورده به اینجا. سازمان مجاهدین بارها علیه من اینجا فعالیت کرده و من را تهدید به مرگ کرده. من اینجا نه پولی دارم و نه خانه و محلی و … در حال حاضر چه باید بکنم؟ شروع به تهدید کرد که پلیس می بردت. گفتم من روز دوشنبه وسائلم را وقتی از خانه بیرونم کردید می آورم اینجا و می نشینم. گفت سه شنبه با تو صحبت می کنم. گفت مشکلی در آن نیست. امیدوارم که حل بشود. اینجا می ایستم تا آن وقت. میگوید پاسخ سازمان ملل این است که من بعد هیچ پولی به ما تعلق نمی گیرد و مستمری قطع شده است. گفتم لطفا این را برایم بنویس که بتوانم بدهم وکیل و غیره که این کار را نکردند.
… دیروز پلیس با من برخورد شدیدی کرد. یک خبرنگار شبکه تلویزیون که میخواست مصاحبه کند جلویش را گرفتند. یک خبرنگار شماره تلفن داد که بعد زنگ بزنم که آن را هم پلیس از دستم بزور گرفت و اجازه نمیدهند که من صحبت بکنم. من را تهدید کردند و برخوردهایی که شایسته نبود. جالب این که مترجم کمیساریا آقای رفیع که مدعی شده بود خارج از کشور است و بعد از دو هفته به کار من رسیدگی می کنند. گفتم من رسما یک پناهنده سازمان ملل هستم….
… الان با یک پلاکارت دارم باز بر میگردم جلوی درب کمیساریا. هر اتفاقی برای من بیافتد مسئول آن کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل متحد، دولت آلبانی و سازمان تروریستی مجاهدین خلق ایران است. امیدوارم صدای من دیگر جداشدگانی را که کمیساریا طبق قانون تعهد کرده حقوق بدهد و الان نمی دهد را به گوش جهانیان برسانید. ما پناهندگی سیاسی داریم و اینها قانونا باید به ما ماهیانه و مزایای پناهندگی را بدهند. جالب است که خانم آلما که مسئول کمپ است دستور داده که هیچ یک از جداشدگان حق ورود به کمپ را ندارند در صورتی که این مسئله اصلا ربطی به این شخص ندارد … جالب است که وقتی میرفتیم دنبال راهکار خیلی شیک آقای نیکولا (مسئول کمیساریای پناهندگی سازمان ملل در کشور آلبانی) و آقای رفیع (مترجم رسمی آقای نیکولا در دفتر سازمان ملل متحد در آلبانی) میگفت که این شماره سفارت ایران و این آدرس سفارت. میتوانید مراجعه کنید و بروید ایران.
… برخی از جداشدگان بارها اعتراض کرده و میگویند ما را برگردانید همانجا در عراق که ما را از آنجا آوردید. میگویند امکانپذیر نیست و خودتان با دوستانتان مسائل را حل کنید. به همین جهت تعدادی از کسانی که از سازمان جدا شده بودند مجبور شدند بخاطر فقر و نداری با وجود این که زیر نظر کمیساریای عالی پناهندگی بودند مجبور شدند تن به خفت و خاری و مزدوری سازمان مجاهدین خلق بدهند و دو مرتبه به سوی این سازمان تروریستی جذب بشوند.
من الان نزدیک دفتر هستم و برای همه شما آرزوی موفقیت دارم.
احسان بیدی
