آلبانی جزء معدود کشورهای است که با پذیرش پناهندگان به این امر اقدام نموده و فراهم نمودن ملزومات زندگی پناهندگان از وظایف دولت آلبانی و سازمان ملل می باشد.
از طرفی با فروپاشی قرارگاه اشرف در عراق و تزلزل پایه های قرارگاه لیبرتی، که تنفر مردم و جناح های سیاسی عراق را به همراه داشته است.امید های واهی مسعود رجوی در حفظ و بقاء فرقه تروریستی مجاهدین به رویایی پوچ مبدل شده است.
با استقرار نفرات لیبرتی درآلبانی، سازمان تمام هم خود را به کار بست تا بتواند با اعزام کادر های بالا و مسئولین اجرایی خود، لیبرتی دیگری در آلبانی بنا نماید.
هزینه های زیاد فرقه در رسانه ها و ایجاد پایگاههای تشکیلات از جمله ترفندهای سازمان می باشد تا با القاء و حاکمیت مناسبات تشکیلاتی، بتواند نیروهای وارد شده به آلبانی را سازماندهی و از جداشدن آنها جلوگیری نماید. سازمان درصدد است به هر طریق،پناهندگان نیازمند و مستمری بگیر ماهانه مجاهدین باشند، و ترس آنها از مشکلات زندگی، آنها را مجاب به پذیرش خطوط تشکیلاتی سازمان نماید. پناهندگان مستقر در آلبانی، کمیساریای عالی پناهندگان را متوجه این موضوع می نماید تا با اعمال به حقوق قانونی پناهندگان، زمینه دسیسه های فرقه مجاهدین را نقش برآب نماید.
فشار بر پناهندگان در آلبانی نمی تواند سیاست معقول و انسانی کمیساریای پناهندگان در آلبانی باشد و چنین اتفاقاتی ناخوشایند و مشکوک بنظر می رسد.
پناهندگان هیچ راه دیگری جز زندگی در کشور آلبانی یا دیگر کشورهای پذیرنده پناهنده را ندارند و تا زمانی که آنها به کشورهای دیگری منتقل نشده اند، کمیساریا موظف است به اعمال حقوق قانونی پناهندگان بپردازد.
سناریوی مشکوک فشار بر پناهندگان در کشور آلبانی می تواند زندگی و جان این آوارگان را به خطر انداخته و آنها را به تشکیلات مخوف تروریستی رجوی سوق دهد.
پناهندگان مستقر درآلبانی، افردی هستند که در ادارات پناهجویی دارای پرونده پناهندگی می باشند و فشار بر آنها می تواند، آنها را دست خوش حوادث ناگوار نماید.
قطع کمک مالی و گرفتن مسکن تعدادی از پناهندگان، تنها مختص نفراتی می باشد که از سازمان جداشده و حاضر به استقرار در پایگاههای سازمان در آلبانی نمی باشند.
بنظر می رسد فشارهای سازمان بر سیاست های دولت آلبانی وسازمان ملل موجب چنین آشفتگی درآلبانی شده و ارگانهای امنیتی آلبانی باید متوجه خطرات توطئه اعزام تروریست توسط سازمان مجاهدین به اروپا باشند.
بی خانمانی و گرسنگی پناهندگان جداشده از فرقه رجوی، فشاری است که سازمان درصدد است مجددا پناهندگان را به محفل های فرقه ای سازمان در آلبانی بازگرداند یا آنها را به نابودی بکشاند.
تمام جداشده های از فرقه، توسط مسعود رجوی تهدید به قتل شده اند. و هر روز در کشورهای اروپایی ضرب و جرح و توطئه علیه آنها را شاهد هستیم.
جداشده های مستقر در آلبانی یا دیگر کشورهای اروپایی، افرادی هستند که با گذشت سال ها شکنجه و تحمل زندان توانستند از سازمان جدا شوند و آزادانه زندگی در خارج از ایران را انتخاب نموده اند.
سفیر آلبانی درسازمان ملل، تهدید حضور تروریستی فرقه رجوی در آلبانی را گوشزد نموده و خواستارعدم پذیرش گروه تروریستی مجاهدین خلق در آلبانی شده است.
انجمن نجات از نیکولا مسئول کمیساریای پناهندگان سازمان ملل و مسئولین دیگر این سازمان بین المللی خواستار احترام به حقوق پناهندگان جداشده مستقر در آلبانی می باشد. و خواهان امکان برقراری ارتباط و تماس همه پناهندگان سازمان با خانواده هایشان در ایران می باشد.
تماس پناهندگان با خانواده هایشان می تواند توطئه های مسعود رجوی را بر ملا و اکثریت پناهندگان از سازمان جدا شده و آزادانه زندگی جدیدشان را انتخاب نمایند.
انجمن نجات بر این باور است که حقوق و مستمری اختصاص یافته از طرف مسعود رجوی به پناهندگان مسخ شده اسیر در قرارگاههای تشکیلاتی سازمان چیزی جز تروریست پروری و اعمال تروریستی نمی تواند باشد.
آلبانی باید متوجه خطرات تروریست های مجاهدین باشد
