در خبرها شنیدیم: "نخستین واگن ویژه بانوان روز دوشنبه 16 فروردین در مسیر راه آهن مشهد- تهران راه اندازی شد. پیش از این هم در شبکه فروش بلیت، سهمیه خاصی برای بانوان منظور می‌شد که در حد اختصاص یکی دو کوپه ویژه در هر قطار بود اما در این طرح یک واگن اختصاص می‌یابد و حتی اگر بخشی از آن خالی باشد، به سایر گروه‌ها و افراد فروخته نمی‌شود. اختصاص مکانهای اختصاصی جهت استفاده بانوان در سرویس های حمل و نقل شهری و در راستای ایجاد آرامش بانوان، یکی از اصلی ترین مسائل مورد توافق همه مردم و مسئولین بوده است."
در نظر گرفتن فضاهای اختصاصی برای زنان با تفکیک جنسیتی زنان متفاوت است و اینرا فرقه رجوی بهتر از هر کسی میداند اما طبق سیاق ثابت از هر ترفندی برای دغلکاری و وارونه جلوه دادن حقایق استفاده میکند. این به معنای احترام به تفاوت ها و حریم خصوصی افراد و نه اعمال محدودیت است. این طرح می تواند به ساختن شرایط مطلوب تر برای یک قشر منجر گردد، نه گرفتن حق آن‌ها. فرقه رجوی این واقعیت که چه در مترو و چه در قطارهای بین شهری خانم ها در عین حال میتوانند از تمامی واگن ها و کوپه ها، علاوه بر محل های مختص خانم ها، استفاده کنند را عمدا از قلم انداخته است. بنابراین این نه یک طرح تفکیک جنسیتی بلکه یک امتیاز منحصرا در اختیار خانم ها می باشد.
برخی از کشورهای جهان که بدنبال داشتن دنیایی آرام هستند با وجود اینکه مسلمان نیستند، برخی جداسازی های زن و مرد را در عرصه های مختلف یک ضرورت برای داشتن دنیایی راحت تر دانسته اند. چنین جداسازی در بسیاری از کشورها مثلا در اتوبوس و وسائط نقلیه عمومی در ژاپن اعمال گردیده است. مقامات شهری ویتنام پس از افزایش گرایش کشورهای جنوب شرق آسیا برای راه اندازی شبکه حمل و نقل ویژه بانوان، اتوبوس و قطار ویژه این قشر از جامعه را برای راحتی بیشتر آن ها راه اندازی کرده و’نگویین کوئک هونگ’ معاون کمیته مردم هانوی هدف از این اقدام را ارتقای سطح امنیت اجتماعی و رفاه بانوان ویتنام اعلام کرد. بانوان مالزیایی نیز همزمان با افزایش استفاده از قطار ویژه بانوان به وسیله دانشجویان و کارمندان زن خواستار افزایش واگن های قطار ویژه بانوان شدند. خطوط ریلی آلمان نیز تعدادی از واگن های قطار این کشور را فقط مخصوص بانوان و کودکان قرار داده و اعلام نموده اند که این تصمیم با هدف ایجاد احساس آسایش برای بانوانی است که به تنهایی مسافرت می کنند. طرح اختصاص واگن مخصوص به بانوان در قطارهای کشورهای متعددی از جمله ایران، ژاپن، هند، مصر، برزیل، مکزیک، اندونزی، تایلند، فیلیپین، امارات و روسیه سالهاست اجرا می‌شود.
فرقه مجاهدین که با فریب کاری خاص خود این طرح را اقدامی سرکوبگرانه و زن ستیز می نامد، کارنامه سیاه خود در تفکیک جنسیتی و زن ستیزی در اردوگاه های این فرقه را عمدا فراموش کرده است. زنان در این فرقه تحت فشارهای کاری، فیزیکی، روحی و استرس شدید مبتلا به انواع بیماری ها شده اند و در عین حال از جانب فرقه متهم به تمارض و تنبلی می گردند، زنان بسیاری که در نتیجه انتقاد، اعتراض و مخالفت محکوم به شکنجه و مرگ شده اند، زنانی که در راستای اهداف مستکبرانه رجوی مجبور به خودکشی شدند، زنانی که مجبور به طلاق اجباری شده و فرزندانشان را از آنان جدا کرده و به کشورهای دیگر فرستادند، زنانی که از حق تشکیل خانواده و داشتن فرزند محروم شدند و زنانی که به عقد اجباری مسعود رجوی در آمدند، سطری از کارنامه سیاه این فرقه در مورد نقض حقوق بشر و به ویژه زن ستیزی است.
نمود واقعی و عینی تفکیک جنسیتی به بالاترین شکل در فرقه رجوی اجرا شده است. خانم زهرا سادات میر باقری عضو جداشده این فرقه می گوید: "در پمپ بنزین داخل اسارتگاه اشرف علاوه بر این که باید تردد دونفره انجام می شد آن را تفکیک جنسیتی کرده بودند، صبح ها زنان و عصرها مردان برای سوخت زدن خودروها می رفتند."
به گفته بسیاری از جداشدگان فرقه رجوی، تفکیک جنسیتی که در اردوگاه اشرف اعمال میگردید در دنیا بی سابقه بوده است به نحوی که زنان و مردان هرگز با هم روبرو نمی شدند و یکدیگر را نمی دیدند و تنها معدود زنان شورای رهبری که مسئولیت های بالا داشتند حق روبرو شدن با مردان، آنهم صرفا برای کارهای بسیاری ضروری، را داشتند.
البته مخاطب این گونه تفسیرهای فریبکارانه فرقه رجوی اعضا و هوادارانی هستند که سالهاست در خارج از ایران بسر می برند و سالیان سال است که تحت تاثیر القائات فرقه رجوی، از فضای داخل ایران بی خبرند. رجوی خود خوب میداند که مردم ایران فریب این گونه ترفند ها را نمی خورند و البته سالهاست که مردم ایران دیگر مخاطب رجوی نیستند و او برای کسب قدرت به دنبال حامیان دیگری است.
دَمِ صبح کاذب، بُوَد زود میر ولی صبح صادق، شد آفاق گیر (امیر خسرو)
محمدی
