سال 94 سالی توام با موفقعیت در عرصه های مختلف برای کشورمان ایران بود.چرا که در این سال اتفاقات مهمی رخ داد.بحث انتخابات بود که مردم با شور فراوان در آن شرکت نمودند و یک بار دیگر پوزه اضداد و ضد انقلاب را بر خاک مالیدن و تمام توطئه های آنها بر باد رفت.چرا که با برنامه ریزی و نقشه های شوم خود نا امید گشتند و از طرفی در عرصه اقتصادی برنامه ریزی نمودند که این کشور را فلج نمایند اما دیدیم که بحث تحریم ها هم با تیز بینی و درایت مسئولین پیش رفت و یک بار دیگر فرقه رجوی با دلالان لابی خود که دمیدن بر تنور مخالفت با حذف تحریم ها نا امید گشته و هم چنان هم سنگ اندازی می کنند. حضور گسترده هیئت های تجاری و مقامات کشورها در نوع خود بی سابقه می باشد.و تمام چیده های فرقه رجوی رانقش بر آب نمود.و به قول معروف که میگه "چاه مکن بهر کسی اول خود افتی بد کسی"
دقیقا طرف مقابل ما یعنی سازمان مجاهدین شکست پشت شکست. سال 95در حالی آغاز می شود که رجوی در آستانه فرو پاشی کامل قرار دارد دیگر امیدها به ماندن در عراق به یاس تبدیل شده است و دیر یا زود باید از عراق و لیبرتی برود و جالب اینکه هیچ کشوری هم آنها را نمی پذیرد و هیچ پایگاهی در اختیار آنان قرار نمی دهد جز همان آلبانی. از این رو سران فرقه رجوی با دست آویز شدن به دامان صهیونیست ها و تکفیریها و شیخ های مرتجع عرب برای خود دنبال کسب حمایت هستند.
خوب است مروری به پروسه گذشته فرقه رجوی شکست خورده بیاندازیم خواهیم دید چه می گفت و چه شد. روزی رجوی می گفت "کوه ها اگر بجنبد اشرف نمی جنبد ".و یا ماندن در عراق به هر قیمت که باشد یا بحث "بیا بیا"و جنگ صد برابر که همگی موجب به کشته دادن افراد بی گناه شد.و عملا این شعارها دیگر برای بیرون خریداری ندارد و نه در درون مشکلی از آنها حل نخواهد کرد.بیچاره شب پرستان رجوی رذل و همسرش مریم قجر در خارج تمام تلاش خود را می کنند که طوری وانمود کند که هنوز فعالند و حضور دارند و با اعلام اسامی از افرادی که آنها را با دادن هزینه های گزاف حمایت میکنند بگویند هنوز هم فاتح و میدان دار هستند و تمام شکست ها و افتضاهای خود را کمرنگ جلوه دهند.در صورتیکه یک مورد فاکتی که موفق شده باشند در صحنه سیاسی وجود ندارد.هر کس با ذره ای شناخت متوجه می شود این فرقه در انزوا کامل قرار دارد.