غروب روز شنبه اول خرداد، ۴۸ نفر از خانواده های اعضای فرقه رجوی که در اردوگاه لیبرتی در عراق گرفتار هستند وارد بغداد شدند. این خانواده ها که از استان های فارس، خوزستان، لرستان، کرمانشاه، قزوین و تهران آمده اند صبح روز دوم خرداد عازم کمپ لیبرتی گردیدند.
خانواده های عزیمت نموده به عراق خواسته ای به غیر از دیدار با عزیزانشان ندارند. کسانی که در اردوگاه بسر میبرند سالیان سال است هیچگونه ارتباطی با دنیای بیرون نداشته و کسب اطلاع از سلامت جسمی و روحی آنان ممکن نیست. خانواده ها با هزاران امید که بلکه شرایط به گونه ای باشد که بتوانند عزیزان خود را از نزدیک ملاقات کنند رنج سفر را بر خود هموار نموده و به عراق آمده اند.
از ابتدا که خانواده ها به دروازه اردوگاه مراجعه کردند با برخورد فوق العاده زننده افرادی که کار نگهبانی را به عهده داشتند روبرو شدند. آنان که صورت های خود را پوشانده بودند دوربین به دست یک سره عکس و فیلم میگرفتند و البته همزمان دشنام هم میدادند.
خانواده ها با در دست داشتن گل و شیرینی به سراغ آنها رفتند و گفتند که خواسته ای به غیر از کسب اطلاع از عزیزانشان ندارند و پرسیدند که شاید این افراد بتوانند به آنها کمک کنند. اما متأسفانه یکی از آنان با لگد زیر ظرف شیرینی و گل ها زد و آنان را لگدمال نمود و شروع به فحاشی کرد.
خانواده ها همچنان با متانت و خونسردی و البته با متنهای مهربانی خواسته های خود را باز هم تکرار نمودند و اعلام داشتند که به غیر از ملاقات خواسته دیگری ندارند. بالاخره صبر و حوصله خانواده ها موجب شد تا برخی از آنان به حرفهایشان گوش بدهند.
خانواده ها تعدادی عکس و نامه برای عزیزانشان دادند و گفتند که حداقل اینها را به دستشان برسانند که نگهبانان مربوطه عکس ها و نامه ها را در مقابل روی خانواده ها پاره کردند. تعدادی از ساکنان داخل اردوگاه از شکاف های دیواره ها نمایان بودند که مظلومانه و با حسرت به خانواده ها نگاه میکردند. بلافاصله عده ای این شکاف ها را با پارچه پوشاندند تا مبادا خانواده ها و اسیران گرفتار در داخل فرقه چشم در چشم شوند.
این پنجمین بار است که تعدادی از خانواده ها به مقابل درب لیبرتی میروند. اگر چه آنان به خوبی آگاه هستند که در موارد قبلی هیچگونه امکان دیدار و کسب اطلاع وجود نداشت اما باز هم خواستند بخت خود را آزمایش کنند تا شاید دل مسئولین اردوگاه به رحم آید و با این دیدارها موافقت نمایند.
متأسفانه شرایط و معادلات سیاسی به گونه ایست که رجوی میتواند مالکیت مطلق بر اعضای فرقه خود داشته و به هر صورتی که بخواهد با آنان و خانواده هایشان رفتار کند. کسانی که چنین نقض فاحش حقوق بشر را نادیده گرفته و همچنان از مسعود رجوی حمایت میکنند بدانند و آگاه باشند که چه حقی از این پدران و مادران سالخورده که آرزویشان تنها دیدار با فرزندانشان قبل از اینکه دیگر دیر شده باشد ضایع کرده اند.