ریاست محترم کمیساریای عالی حقوق بشر در ژنو، آقای فیلیپو گراندی
سلام و درود بر شما
من توجه شما را به بندهایی از اعلامیه‌جهانی حقوق بشر جلب می‌کنم.
بند ۱ ماده ۱۳ و بند ۳ ماده ۱۶ این اعلامیه تصریح دارد: «هر‌کس می‌تواند در داخل هر کشور آزادانه نقل مکان کند و هر کجا بخواهد اقامت گزیند» و «خانواده عنصر طبیعی و اساسی اجتماع است و باید از پشتیبانی جامعه برخوردار باشد».
همکاران شما بلافاصله پس از پایان کتک خوردن ما توسط عوامل سازمان مجاهدین به آنجا آمدند و خود شاهد ماجرا بودند. فیلم‌ها و عکس‌هایی نیز از این ماجرا به‌عنوان سند و مدرک موجود و تمام خانواده‌ها نیز به عنوان شاهد زنده حاضرند.
اکنون سوال اینجاست که چرا شما و سازمانتان در برابر این نقض آشکار حقوق بشرکه در مقابل دیدگان خودتان و جلو لیبرتی رخ داده سکوت کرده‌اید و چرا برای اعاده‌ی حقوق قانونی ما هیچ اقدامی نمی‌کنید؟؟؟!!
این رفتار دوگانه‌ی خود را با افراد جامعه‌ی بشری چگونه توجیه می‌کنید؟؟!!
ما تنها یک درخواست ساده داریم و آن ملاقات با فرزندانمان می‌باشد. چرا برای استیفای حقوق قانونی ما و تحقق این خواسته‌ی مشروع هیچ اقدامی نمی‌کنید؟؟!!
اکنون ما مصرانه می‌خواهیم که به خواسته‌ی قانونی ما توجه کنید.
سازمان مجاهدین مدام ادعا می‌کند که ما نیروهای وزارت اطلاعات ایران هستیم و خانواده‌ی افراد محبوس در لیبرتی نیستیم و با این بهانه مانع دیدار و ملاقات ما با عزیزانمان می‌شود. اکنون ما برای از بین بردن این بهانه و این ادعای دروغ پیشنهاد می‌کنیم که خود کمیساریا رأسا مسئولیت اعزام ما خانواده‌ها را به عراق برای ملاقات با فرزندانمان در فضایی تحت نظارت خودش و خارج از لیبرتی و بدون حضور عوامل سازمان مجاهدین خلق، به عهده بگیرد و ترتیب این ملاقات را بدهد. ما حاضریم تمام هزینه‌های این سفر را تقبل کنیم اما تحت نظارت شما به عراق آمده با عزیزانمان ملاقات کنیم. کشور ما عضو سازمان ملل متحد است و هرساله حق عضویت پرداخت می‌کند، بنابراین شما مؤظف به پاسخگویی رسمی به ما هستید. ما منتظر پاسخ رسمی و کتبی شما هستیم.
ایران،
۲۲ ژوئن ۲۰۱۶
رونوشت به:
نمایندگی سازمان ملل متحد در عراق (یونامی)
دفتر کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد در عراق
صلیب سرخ جهانی
رئیس جمهور عراق
نخست وزیر عراق
رئیس پارلمان عراق
وزیر خارجۀ آمریکا
سفارت آمریکا در بغداد
دیدبان حقوق بشر
رسانه ها و مطبوعات آمریکا و عراق
