استفاده تبلیغاتی از اظهارات زندانیان در سیمای فرقه رجوی

این روزها سیمای فرقه تعدادی از زندانیان دوره سالهای 60  تا 67 را به میدان آورده و از آنها در مورد سر گذشت زندانیانی که اعدام شدند مصاحبه به عمل آورد.
اکثر این افرادی که مصاحبه شده اند همان زندانیانی هستند که از فاز 60 تا الی 67 یا بیشتر در زندانهای ایران زندانی بودند و پس از پایان دوران محکومیت آزاد شده و سپس به فرقه رجوی پیوستند و از میان آنها تعدادی از مرز ترکیه و تعدادی هم از مرز پاکستان گریخته در نهایت به قربانگاه رجوی ملحق شدند.
حسابی که این افراد برای خویش باز کرده بودند فکر می کردند بعد از این که به فرقه پیوستند به دلیل سابقه شان و به دلیل زندانی بودنشان و به قول خودشان مسئولین فرقه آنها را تحویل می گیرند و جایگاه ویژه ای را برای آنها قائل می شوند، این اشخاص فکر کرده بودند حالا مسعود رجوی آنها را به چشم نلسون ماندالا می بیند (زندانیان به اصطلاح مقاوم با سابقه طولانی).
بر خلاف تصورات و داده های زندانیانی که از ایران مخصوصا طی سالهای 74 به بعد به فرقه پیوستند درست 180درجه عکس عمل کرد و مثل آواری روی سرشان خراب شد در این زمینه مسعود رجوی به همه آنها مظنون و مشکوک شد  و به صراحت گفت زندانیانی  که بعد از سال 67 آزاد شدند در واقع به جنبش خیانت کردند وی گفت آنهائیکه اعدام شدند سر موضع بودند  و اما آنهائیکه دوره محکومیتشان را طی کردند و سپس بعد از سنواتی آزاد شدند آنها خیانت کردند و کم آوردند و به جمهوری اسلامی آری گفتند.
به همین دلیل رجوی به آنها مشکوک شده که نکند به عنوان جاسوس به میان فرقه  آمدند، و به اطلاعاتش دستور داد همه آنها را قرنطینه کرده و از تک تک مصاحبه بگیرند تا تناقضاتشان بیرون زند و اقرار کنند که فرستاده نظام هستند.
 در این رابطه خیلی از آنها مورد برخورد تشکیلات فرقه قرار گرفتند و این افراد واقعاً زیر فشار بودند داشتند از درون منفجر می شدند اصلاٌ تصور نمی کردند مسعود رجوی تا این حد به آنها مشکوک شده باشد.  
بعد از پایان دوران حسابرسی و قرنطینه آنها را در یکان های رزمی سازماندهی کردند تشکیلات فرقه هیچ گاه به آنها اعتماد نداشت آنها همواره از سوی تشکیلات زیر ذره بین بودند به همین دلیل بود بعد از سرنگونی صدام و حضور امریکائی ها در اشرف یک فضای نسبتاً بازی ایجاد شد جالب اینجاست که تعداد بسیار زیادی از همان زندانیانی که در ایران زندانی بودند از زندان مخوف فرقه رجوی در اشرف گریختند و به کمپ امریکائیها پناه بردند و از فرقه برائت جستند و تعدادی از همان افراد اینک یا پناهنده کشورهای اروپائی اند و ایضاٌ تعدادی هم به ایران آمده و دنبال زندگی خود رفته اند.
اگر زندان رجوی را با زندان نظام جمهوری اسلامی مقایسه کنیم البته مقایسه مع الفارقی است، مع الوصف،  در ایران به زندانی مرخصی می دهند و ایضاٌ تماس تلفنی  و ملاقات حضوری با خانواده ها را دارند و… اما در فرقه رجوی، زندانی با هیچ کس در ارتباط نیست و نه تلفن داشت و نه حق داشت که از خودش دفاع کند و با خانواده اش  هم حق ملاقات نداشت تمام درهای بیرون به روی افراد بسته است، اشرف هم یک زندان بزرگی بود همه افراد در درونش محبوس بودند.
سایت های فرقه رجوی همواره از قول زندانیان مطلب درج می کنند ما نمی دانیم این چه سلول تاریکی است  که زندانیان هوادار فرقه آزادانه مطلب می نویسند و فیلم تهیه کرده سپس برای تلویزیون و سایت های مریم قجر ارسال می کنند؟ یا این که خیلی احمق تشریف دارید یا به زعم بیمارگونه خود تصورات غلطی از مردم دارید؟
این چه زندانی است که زندانیان آن از کشورهای اروپایی هم آزاداتر هستند که به راحتی با بیرون نامه نگاری می کنند؟ آیا یک تروریست و داعشی در کشورهای غربی می تواند آزادانه با اربابان خود نامه نگاری کنند؟
لازم به ذکر است اعضای فرقه در درون تشکیلات قادر نیستند با اقوام و آشنایان خود نامه نگاری کنند اعضای فرقه در درون تشکیلات ممنوع الملاقات هستند  مدار آزادی در مناسبات فرقه رجوی را بنگرید ابهامات زیادی وجود دارد ولی از پاسخگوئی از سوی فرقه خبری نیست.
در هر صورت رجوی از زندانیان خودش سوء استفاده می کند از جان آنها مایه گذاشته تا خوراک تبلیغاتی برای مریم قجر تهیه گردد.
محمدرضا گلی