سپر انسانی، ابزارمورد علاقه ی مجاهدین و داعش

در حالیکه رسانه های جهانی امروز بیش از همیشه متمرکز بر عملیات ارتش عراق و نیروهای ائتلاف بر علیه داعش هستند. رسانه های مجاهدین خلق سکوتی معنی دار در این باره اختیار کرده است. وب سایت های مجاهدین خلق هیچ اخباری از نبردها و پیشرفت های هر روزه ی نیروهای عراقی علیه مواضع داعش منتشر نمی کنند.

چنانچه می دانیم که داعش پیش تر، از سوی مجاهدین خلق " عشایر انقلابی عراق " نام گرفت و اکنون نادیده گرفتن جنایت های این گروه تروریستی افراطی در عراق و سوریه، بر همدردی و هم ذات پنداری مجاهدین با آن ها صحه می گذارد.

گزارش های اخیر از موصل ابعاد تازه ای از جنایت افراط گرایان اسلامی داعش روشن کرده است،از جمله آن که چندی پیش رسانه ها گزارش کردند که نیروهای داعش ده ها هزار تن از مردم موصل را گروگان گرفته است و از آن ها به عنوان سپر انسانی در برابر حملات ارتش عراق و دیگر نیروهای ائتلاف ضد داعش، سوءاستفاده می کنند.

مجاهدین خلق درباره ی کشتار مردم وکودکان یمنی نیز همین رویکرد را پیش گرفته اند. کودکان یمنی نیز همچون کودکان موصل در رسانه های تبلیغاتی مجاهدین خلق فراموش شده اند در حالیکه کودکان حلب بخشی را در کنار سایت مجاهدین به خود اختصاص داده اند. چرا که این ها قربانیان احتمالی دوستان ایران یعنی سوریه و روسیه هستند و آن ها قربانیان عربستان سعودی، دشمن دشمن مجاهدین خلق.

نگاهی به رسانه های مجاهدین خلق به خوبی بر مخاطب روشن می کند که پروپاگاندای فرقه ی رجوی اشتیاق بسیار دارد که صدای عربستان سعودی علیه ایران باشد. مسلماً داعش و شورشیان سوری نیز دوستان مجاهدین خلق به شمار می روند. در حقیقت، سیاست همیشگی سران مجاهدین خلق همراهی با دشمنان جمهوری اسلامی ایران بوده است. فارغ از هر گونه اصول اخلاقی و عدالت اجتماعی و حقوق انسانی، استاندارد های دوگانه ابزار دست مجاهدین خلق هستند.

به علاوه، جنایات تروریست های داعش احتمالاً برای مجاهدین خلق طبیعی جلوه می کنند که این گروه معمولاً موضعی در برابر اخبار این جنایات اختیار نمی کند. قربانی کردن مردم با سپر قرار دادن آن ها در برابر حملات دشمن تاکتیک مشترکی است که سران مجاهدین خلق هم بارها از آن استفاده کرده اند. نمونه اخیر از استفاده از این تاکتیک فریبکارانه توسط فرقه رجوی، درگیریهای بی شمار اعضای مجاهدین با نیروهای عراقی بود. پس از آن که حکومت عراق کنترل پادگان اشرف را در سال 1387 به دست گرفت، سران فرقه ی رجوی همه ی تلاش خود را به کار بستند که در انجام وظایف دولت عراق در امور مربوط به کمپ اشرف کارشکنی کنند. در مرداد سال 1388، گزارش هایی از درگیری های مرگبار نیروهای عراقی  که می خواستند یک ایستگاه پلیس در پادگان اشرف برقرار کنند  و نیروهای مجاهدین خلق منتشر شد. در این درگیریها یازده تن از اعضای مجاهدین کشته شدند و چندین تن هم مجروح شدند. در حالی که در آغاز دلیل این درگیریها آشکار نبود، بعدها روشن شد که این برنامه از قبل طرح ریزی شده بوده است. سران سازمان با روش های کنترل ذهن اعضا را مجاب کرده بودند که با تحریک سربازان عراقی و تشکیل سپر انسانی در برابر آن ها مسئله را به خشونت بکشانند. خود تشکیلات مجاهدین بعدها ویدئوهایی که از جزئیات این ماجرا گرفته بود را پخش کرد. در حالی که پلیس عراق مجبور بود که از جان ساکنان کمپ محافظت کند، سران مجاهدین خلق، از این فرصت استفاده کردند تا به ماشین تبلیغاتی خود سوخت برسانند.

افراد بسیاری از جمله اعضای سابق مجاهدین، روزنامه نگاران و کارشناسان امور فرقه ها سالهاست که در تلاش هستند که به دنیا از نگرانی هایشان درباره ی اعضای درون فرقه ی رجوی بگویند. اعضای درون تشیکلات مجاهدین خلق زندگی نمی کنند بلکه تحت یک نظام برده داری مدرن علیرغم اراده ی فردی شان، مورد نقض دائمی حقوق بشر قرار می گیرند. این افراد همواره به جامعه ی بین الملل هشدار داده اند که درباره ی تهدید فرقه هایی چون مجاهدین خلق هوشیار باشند. سیستم های فرقه ای برای حفظ موجودیت خود از اعضایشان به عنوان سپر انسانی سوء استفاده می کنند، همانطور که در حدود سیزده سال پیش در زمان دستگیری مریم رجوی توسط پلیس فرانسه سران فرقه در پاسخی افراط گرایانه، افراد را مجبور به خودسوزی کردند تا به اصطلاح صدای اعتراض خود را به دولت فرانسه برسانند. دوتن کشته و چندین معلول نتیجه این اعتراضات غیر انسانی بود. این رفتار افراط گرایانه دقیقا معادل با حملات انتحاری اخیر اعضای داعش درشهر سامرای عراق است که پر واضح است که پاسخ اعتراضی داعش به تنگتر شدن حلقه محاصره در موصل است.

اعضای مجاهدین خلق، پس از انتقال به آلبانی، کماکان مورد بهره کشی سران فرقه هستند. چنانچه ایران اینترلینک گزارش می کند. سازمان در حال خریداری و ایجاد مغازه های ساندویچ و کباب فروشی در تیرانا است واز اعضا برای چرخاندن این مغازه ها استفاده می کند. مطلقاً نباید تصو رکرد که سازمان این اقدامات را در جهت کارآفرینی برای اعضا انجام داده است، حقیقت محض آن است که سران تشکیلات اصلا اهمیت نمی دهند که اعضا چه می خواهند و چه نیازهایی دارند، آن ها تنها در پی آن هستند که بیشترین بهره را از اعضا ببرند.

به گزارش ایران اینترلینک این مشاغل متعلق به تشکیلات است و بخشی از برنامه ای برای عادی سازی زندگی اعضا نیست. اعضای مجاهدین خلق در شرایط برده داری مدرن هرگز از منافع کاری که می کنند بهره مند نمی شوند و حقوقی دریافت نمی کنند و در طول سال های عضویتشان در این فرقه از حقوق کارگری برخوردار نبوده اند.

سران فرقه رجوی که در پاریس زندگی لوکس خود را دارند تا زمانی که خبری یا ماجرایی ماشین تبلیغاتی فرقه را تغذیه نکند، اهمیتی نمی دهند که چه بر سر انسانیت  می رود. درعوض هرجا که به سودشان باشد، انسانیت را قربانی مطامع خود میکنند.

مزدا پارسی