مجاهدین تروریست برگشتی های نمره آلبانی

فرقه رجوی به مدت 30 سال در عراق مدعی تمرین و ممارست برای سرنگونی نظام ایران بود و از هیچ خدمتی به صدام در این راستا دریغ نکرد.
درنهایت این استراتژی به شکست محتوم تبدیل شد و مجبورشدند دست های خود را بالا کنند و دقیقأ مانند تروریست های شکست خورده شرق حلب وبا خفت و خواری راهی تیرانا در آلبانی شدند و دقیقأ آنجا دپوی ابدی ودائمی آنها خواهد بود.
تروریست برگشتی آنروی سکه تاکسی برگشتی. اکنون در آلبانی به خیال خود نمره وپلاک عوض کرده وفکر می کنند می توانند با ترفند جدید کسی را گول بزنند.
درآن زمان رجوی با شیادی خود تنها وتنها راه حل سرنگونی و تنها راه باقی مانده برای مبارزه حضور در عراق و جوار خاک میهن به خورد نیروهایش داد و یک روز مانور سرنگونی انجام می داد و روز بعد به دستور صدام به یک پاسگاه مرزی و چند سرباز ایرانی حمله می کرد و سقف استراتژی اش در کادر گرفتن یک تپه می شد.
بعد از ناکامی وبه بن بست رسیدن در عراق رجوی از طریق اعزام همسر خود به اروپا مدام شعار- راه حل سوم – وچهارم و… می داد وخلاصه این بار تنها استراتژی و تسخیر کننده ایران را از زنان کشف کرد وبا شعار پوشال صفی تا تهران وهزار زن مجاهد و… آنهم به گل نشست و در نهایت شکست را پذیرفتند و اینک از شعارهای توخالی سرنگونی و ارتش آزادیبخش واینگونه چرندیات کوتاه آمده و می گویند در عراق و آلبانی و یا هرجای دیگر فرق نمی کند چون ما می خواهیم فقط مجاهد بمیریم.
تفاوت استراتژی در عراق و استراتژی پلاک آلبانی در این است که رجوی آنموقع هارت و پورت سرنگونی می کرد ولی اکنون مریم می گوید مجاهدین فقط آرزویشان مردن با پلاک مجاهد بودنشان است.
خط کنونی و شعار کنونی مبنی بر مجاهد مردن ته خط است وهیچ گونه مسئولیتی برای مریم قجر ندارد وقول پیروزی نمی دهد ونقطه ضعفی دست اسیران در فرقه نمی دهد وهمه را به استراتژی ماندن ومردن در فرقه وعده می دهد.
برای عملی کردن این استراتژی سران فرقه با معامله و خریدن زمین در حومه تیرانا قصد ساختن زندان و اسارتگاه ابدی و قبرستان سازی را دارند چون آنها وعده ای غیر از ماندن ومردن نداده اند و این شعار هم یعنی فقط مردن مکان سند دار و ابدی می خواهد.
اکنون دیگر اسیران در چنگ رجوی باید بدانند و درک کنند مریم حاضر نیست هیچ قولی به آنها بدهد و حتی یک روزنه روشنایی برای آنها نمی گذارد وصرفأ تاریخ مردن آنها را تثبیت می نماید و همه را دریک کلام وشعار محکوم به مرگ می کند و با فریب و ترفند بالاترین افتخار را پلاک و نمره مجاهد درآلبانی مردن به آنها تحمیل می نماید.
اگر فی الواقع انسانی حاضر شود این همه تحقیر واضح و روشن مریم قجر را نادیده بگیرد و بازهم به اسارت خود مشروعیت دهد همان شعار رجوی را مبنی بر رزمنده باخته و شرمنده بر خود ثابت می کند(رجوی در نشست حوض سال 74 گفت شمایان رزمنده نیستین شرمنده هستین چون  نتوانستین سرنگون کنین).