از آنجائیکه فرقه تروریستی رجوی در داخل ایران هیچ پایگاهی نداشته و دست شان برای همه رو شده است، سران فرقه برای فریبکاری و پوشاندن این حقیقت، حیله ها و ترفندهایی به کار می گیرند. یکی از این حیله های ناجوانمردانه انتشار نامه های دروغین از قول افراد زندانی است. با این هدف که از یک سو مدعی شوند که در ایران هنوز هواداری دارند و از سوی دیگر جهموری اسلامی را متهم به نقض حقوق بشر نمایند. برای سران فرقه این که با این نامه نگاری های دروغین چه بر سر این افراد ممکن است بیاید اصلاً مهم نیست همانگونه که سرنوشت اعضای فرقه در عراق برای آنها مهم نبود و در آلبانی نیز مهم نیست و سقف رابطه سران فرقه با اعضا استفاده ابزاری از آنان است و بس.
هر چند می توان در مورد تک به تک موارد نامه نگاری ها مطلب نوشت و تمام دروغ های سران فرقه را رو نمود اما در اینجا به بررسی یکی از آن ها به عنوان مشتی نمونه خروار می پردازیم چرا که همین یک نمونه خود گویای ماهیت ریاکار سران فرقه رجوی است.
در تاریخ 8 مهر 1395 سایت های فرقه نامه ای از قول فردی به نام ارژنگ داودی درج کردند که در بخشی از آن چنین آمده است.
«در نهایت عصر روز شنبه 95.7.2 دو مأمور بدرقه مرا تحویل زندان مرکزی زابل دادند و هنوز هم همان لباسی که از زندان رجایی شهر خارج شدم را بر تن دارم. شهرستان محروم زابل در منطقه‌یی بسیار گرم واقع شده و هوای آن به‌علت توفان گرد و خاک همواره آلوده است و تنها زندان این شهر کوچک که متجاوز از هزار نفر در آن محبوس هستند، حتی فاقد آب آشامیدنی سالم است چه رسد به سایر امکانات بهداشتی، رفاهی یا…»
اما هنوز یک هفته از درج این نامه و توصیف شرایط زندان زابل نگذشته بود که که در تاریخ 16 مهر 1395 سایت فرقه بار دیگر نامه ای از قول وی درج نمود که در بخشی از آن چنین آمده است «در تاریخ 95.7.1 از زندان رجایی شهر به زندان مرکزی زابل انتقال یافتم پس از بازرسی وسایل مربوطه…نهایتا روز جمعه فرمانده قرارگاه نگذاشت حتی یک دست لباس اضافی، خمیر دندان و مسواک همراه خود بیاورم»
حال سوال از سران فرقه تروریستی رجوی این است که:
اگر نامبرده بر اساس آنچه در نامه 8 مهر از قول وی درج شده هیچ امکانی با خودش نداشته الا همان لباسی که از زندان رجایی شهر بر تنش بوده است و زندان زابل نیز بر اساس ادعای تان «حتی فاقد آب آشامیدنی سالم است چه رسد به سایر امکانات بهداشتی، رفاهی یا…». پس نامبرده امکان نوشتن نامه و ارسال آن به خارج از زندان را چگونه یافته است؟
آیا زندان زابل به اینترنت وصل است؟
آیا به این زندانی امکانات کافی و منجمله امکان نامه نگاری داده شده است؟
آیا به این زندانی امکان ملاقات و ارتباط آزادنه داده شده و او در این ملاقات نامه خود که را تماماً علیه نظام است بدون هیچ محدودیتی به ملاقات کننده داده است تا به بیرون زندان ببرند و به سایت فرقه بدهند؟
چرا این نامه ها فقط برای سایت فرقه ارسال می شود و هیچ منبع دیگری دریافت کننده این نامه ها نیست؟
همان نامه 8 مهر را چگونه از زندانی که مدعی هستید فاقد هیچ امکاناتی است نوشته است؟
چگونه به او لباس و هیچ وسیله ای نداده اند اما به او امکان نوشتن نامه آن هم در مخالفت با نظام و ارسال آن به مقصد یک گروه تروریستی را بدون هیچ محدودیتی داده اند؟
اگر هم بگویید این نامه را مخفیانه نوشته است باز سوال این است که چطور بعد از درج نامه اول مسئولین زندان هیچ اقدامی برای ممانعت از نوشتن نامه های بعدی نکرده اند؟
اگر جواب این سوالات مثبت است پس تمام تبلیغات شما دروغین و ریاکارانه می باشد.
اگر هم جواب منفی است پس تمام داستان از اساس دروغ و یک فریبکاری شیادانه دیگر از جانب شما است.
حال به سریال فریبکاری و دروغگویی های بی پایان فرقه توجه کنید:
در تاریخ 6 آذر 1395 سایت فرقه نامه ای از قول زندانیان زندان رجایی شهر کرج درج نمود و مدعی شد که آنها دراین نامه از برنامه ای که فرقه چند روز قبل از این تاریخ در پاریس داشته است حمایت نمودند.
نکته جالب این که نام ارژنگ داودی نیز به عنوان یکی از نویسندگان این نامه درج گردید است. این در حالی است که به ادعای فرقه وی در این تاریخ در زندان زابل بوده و نه در رجایی شهر و البته که دروغگو فراموشکار است.
سران فرقه تروریستی رجوی در ادامه سریال دروغگویی های خود به سوء استفاده ابزاری از نام این فرد ادامه داده و در تاریخ 17 دی 1395 مطبی با عنوان «افزایش فشار بر زندانی سیاسی ارژنگ داوودی» را در سایت خود درج می کنند که در قسمتی از آنان چنین آمده است:
«بنا به این گزارش در حال حاضر زندانی سیاسی ارژنگ داودی در سرمای شدید زمستان زابل بدون لباس و پوشش گرم مانده و به ناچار از دوستان و هم بندی‌هایش در زندان گوهردشت کرج خواسته که برایش لباس گرم بفرستند.»
باز سوال این است که مسئولین زندان چطور از یک سو به او در زندان لباس نمی دهند اما در همان حال به او این امکان را می دهند که از زابل با زندانیان زندان گوهردشت در کرج در ارتباط بوده و از آنها درخواست لباس بنماید!!!
اما عجیب تر آن که سایت فرقه در تاریخ 30 دی 1395 یعنی در زمانی کمتر از دو هفته پس از این ادعا، قسمت بعدی این سریال را نمایش داده و مطلبی که ادعا شده پیامی از این فرد از داخل زندان است را با عنوان «پیام ارژنگ داودی به مناسب سی دی» درج می کند. پیامی که سراسر نوشته های آن حمایت از سران فرقه تروریستی رجوی و دشمنی با جمهوری اسلامی ایران است آن هم از داخل زندان!!!
این داستان سرایی های موهوم به اینجا نیز ختم نشده و سایت فرقه در روز 10 بهمن 1395 از قول همین فرد پیامی را درج می کند که در ارتباط با سخنرانی آقای روحانی در روز نهم بهمن می باشد.
باز به سران کذاب فرقه رجوی باید گفت:
بالاخره کدام را باید باور کرد، این که این فرد در زندان تحت شدیدترین فشارها قرار داشته و حتی در سرمای زمستان به او لباس نمی دهند یا این موضوع که وی نه تنها مشکلی در زندان ندارد بلکه به اینترنت متصل بوده و امکان تماس با بیرون از زندان را داشته و به راحتی علیه نظام و مقامات مسئول نامه نگاری کرده و به حمایت از یک جریان تروریستی می پردازد و کسی هم با او کاری ندارد؟!!!
راستی مگر نگفته بودید زندان زابل نه تنها امکانات رفاهی بهداشتی بلکه حتی آب آشامیدنی هم ندارد؟
مگر نگفته بودید که زندان های ایران بسیار بد است؟
مگر فریبکارانه تبلیغ نمی کنید هر صدای مخالفی در ایران به سرعت سرکوب می شود؟
مگر نمی گویید که افراد به اصطلاح سیاسی با کمترین جرم در ایران اعدام می شوند؟
مگر مدعی نبودید که جمهوی اسلامی اینترنت را کنترل می کند؟
و بسیاری ادعاهای دیگر که گفته اید و می گویید.
صالحی