سرکار خانم عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد
خدمت شما سلام وعرض ادب دارم
اینجانب محمدولی قلیزاده پدر علی قلیزاده اسیر فرقه رجوی موسوم به مجاهدین خلق هستم. من یک فرد ایرانی هستم و یک کشاورزکه اصلااهل سیاست نبوده و نیستم.
نظریه پردازهم نیستم تانظریه بدهم. فردی بی سواد اماپدری که سالها درانتظار دیدن فرزندش بابیماری دسته و پنجه نرم می کند تا آنقدر زنده بماند تا یکبار دیگر فرزندش که به مدت سی سال است در اسارت است درآغوش بگیرد.
گفتم بی سوادهستم ولی آنقدرمعنی ومفهوم آزادی رامی فهم که چرا یک انسان برای دفاع ازکشورش درجنگ اسیرمی شود. فرقی نیمکند اهل هرکشور با هر زبانی و رنگی باشد. مهم این است که چرا نباید از حداقل حقی که خداوند برایش ارزانی داشته وان آزادی است محروم باشد؟
سرکار خانم محترم
چرا باید پدر و مادری از فرزندش به مدت 30سال فقط وف قط جرمش دفاع از کشوروشرکت درجنگ بوده از دیدار فرزندش محروم باشد؟
درکدام قانون مملکتی آمده زندانی حق ملاقات با خانواده اش را ندارد؟
چراوچگونه سازمانهای جهانی ظلم و جنایات فرقه ضاله رجوی را می دانند و سکوت کرده اند و این فرقه رجوی همچنان به خود اجازه داده اند سالهای سال جنایت کنند و فرزندانمان را از نظر روحی وجسمی شکنجه دهند؟
ما خانواده اسیر فرقه رجوی بارها تلاش کردیم و به عراق سفر کردیم و ساعتها و روزها و هفته ها پشت درهای اشرف و لیبرتی انتظار کشیدیم و خواهان ملاقات با فرزندانمان شدیم اماهیهات که اجازه ندادند.تابرای مدتی ولو5دقیقه دیدار داشته باشیم.!
از شما شخصیت حقیقی و حقوقی که بار سنگین دفاع و حمایت از حقوق بشر را به دوش می کشید خواهش می کنم وعاجزانه میخواهم نامه درخواست پدرپیری که سالها ازدیدارفرزندش محروم است رابخوانید و بگوش جهانیان برسانید.
باورکنید آنچه را که از ظلم وجنایات مریم ومسعودرجوی که درحق ماوفرزندان مارواداشته عرض کردم مشتی ازخروار بوده وتمامی ندارد.
ازشما میخواهم باقدرتی که دارید پسرم راکه به کشورآلبانی منتقل شده به من بازگردانید.
خانم رئیس
میدانم این درخواست ادیبانه نوشته نشده ودارای غلط ادبیاتی است امانامه یک پدر پیر و رنجور و ستم دیده است به مقام عالی دفاع از حقوق بشرکه عاجزانه رهایی فرزندش و یا حتی ملاقات با پسرش را دارد.
پیشاپیش تشکر میکنم که حوصله کردید و به حرفهایم گوش فرا دادید سربلند باشید.
محمدولی قلیزاده پدرعلی قلیزاده اسیرفرقه رجوی درآلبانی