خروج نیروهای اسیر و دربند فرقه تروریستی رجوی از عراق و جابجایی آنان به کشور آلبانی در ابتدا بصورت قطره چکان و با ایجاد موانع از سوی رجوی صورت گرفت اما لیست افراد انتقالی کماکان به دست خانواده های نگران و چشم انتظار می رسید و از این که از عراق نا امن و اسارتگاهی که هر ازگاهی مورد عملیات گروههای مخالف حضور رجوی در عراق قرار می گرفتند و تعدادی از خانواده ها را عزادار و داغدار می شدند شاد شدند، اما طی سال میلادی گذشته جابجایی شدت گرفت و رجوی بر خلاف میل باطنی به این امر تن داد، اما نکته قابل توجه اینجاست که در مراحل پایانی انتقال ها تعداد زیادی از افراد بدون اعلام هویت جابجا شدند که اکثر افراد اسیر در فرقه از استان ایلام هویتشان اعلام نشد و همچنان خانواده ها از این موضوع رنج می برند.
تا آنجا که ما می دانیم افراد گرفتار در فرقه مخرب رجوی از استان ایلام از لایه های پایین تشکیلات هستند بنابراین نیازی به هویت جعلی نداشته اند، شاید هم آنان مسئله دارند و در بی هویتی هر وقت خواستند قادرند آنان را نیست و نابود کنند.
خانواده ها از وجود فرزندانشان از اشرف تا لیبرتی اطلاع کامل داشتند، حال چه شده که نه ردی و نه نشانی که موجودیت آن ها را برای دوستان و خانواده هایشان ثابت کند نیست!!
سوال اینجاست که چطور دولت آلبانی افراد بی هویت را وارد خاک خود کرده و به آن ها اعتماد نموده!
بعد از سرنگونی صدام حسین تعدادی از خانواده ها موفق به دیدار فرزندان خود در قرارگاه اشرف فرقه رجوی شدند و حال هیچ اسمی و نشانی از آنان در لیست جابجایی به کشور آلبانی وجود ندارد.
جای تعجب است که نه دولت عراق کنترلی بر لیست و اسامی افراد انتقالی داشته و نه صلیب سرخ و کمیساریای عالی پناهندگان اشراف بر این موضوع داشته و نه کشور آلبانی جوابگوی این سوال است، پس باید گفت که آنان جزو مفقودین و مردگانند.
پس خانواده های نگران، نگرانیشان بیشتر و کسی به دادشان نخواهد رسید، پس کجایند آنان که دم از حقوق بشر می زنند و از نوع دوستی و عدالت خواهی حرف می زنند و تا کنون در حد تئوری بوده و عملی نشده است، تا کنون ثابت شده که کمیساریای عالی پناهندگان همدست فرقه های تروریستی بوده و آشکارا از آدم ربایان شرور حمایت کرده اند، ننگشان باد مدافعان دروغین حقوق بشر و ارگان های بین المللی.
نگرانی خانواده های ایلامی از بی هویتی فرزندانشان در درون فرقه رجوی
