1) برگزاری نشست های لایه ای بمنظور مقابله با اعتراضات و تناقضات اعضا بخصوص بعد از اخراج از عراق وموج جدایی و ریزش آنها درآلبانی که ترس و وحشت آنها را از فروپاشی افزایش داده است.
2) برنامه ریزی جهت مقابله با حضور خانوادها در آلبانی که می تواند بعنوان یک پارامتر تعیین کننده به این نارضایتی اعضا دامن بزند. بخصوص اینکه مریم رجوی ودیگرسرکردگان فرقه بدنام موسوم به مجاهدین تجربه تلخ حضور خانوادها در اشرف و لیبرتی را دارند و برایشان واضح است که چگونه خانواده های قهرمان وفداکار با حضورشان باعث عقب نشینی از شعارهای استراتژیکی شان که همان عبوراز مرز سرخ خروج از اشرف بود شدند.
3) سفر وزیر خارجه آلبانی به ایران طی ماههای گذشته و بحث بازگشایی سفارت های ایران و آلبانی درتهران و تیرانا که می تواند عرصه را برفعالیت های تروریستی فرقه رجوی درآلبانی تنگ تر ودست خانوادها را برای سفربه آن کشور بازتر نماید و این امرشکستن طلسم اختناق و غل و زنجیرهای کنترل مخرب ذهن و لاجرم آزادی اسیران را درپی خواهد داشت مریم رجوی ودیگرسرکردگان این فرقه را دست پاچه وعصبانی ساخته است.بخصوص اینکه بلحاظ جنبه های روحی و روانی اعضای مستقر در آلبانی مترصد فرصتی برای رهایی از جهنم این فرقه میباشند.
برهمین اساس و طبق آخرین خبرهای دریافتی از آلبانی مریم رجوی برای مهار این بحران ها و جلوگیری از ریزش نیروها و وادار کردنشان به وفاداری به سازمان اقامت خود را تمدید کرده است تا شاید بتواند بنحوی به این نارضایتی ها پایان دهد ولی موج جدایی اعضا در روزهای اخیر که حتی اعضای با سابقه را هم دربر دارد وتلاش بی وقفه خانواده ها جهت برقراری تماس با عزیزان و رفتن به آلبانی جهت ملاقات خود بخوبی گواه این است که تقلاهای مذبوحانه مریم رجوی راه به جابی نخواهد برد و فروپاشی این فرقه ضد انسانی وآزادی تمامی اسیران دربند آن امری محتوم و تردید ناپذیراست.
س.اهوازی