بدنبال اعلام کشته شدن ده ها تن در سوریه توسط گازهای شیمیایی، بلافاصله حامیان غربی و عربی تروریست های سوریه دستگاه تبلیغاتی خود را به کار انداخته و این موضوع را بدون تحقیق و بدون اثبات چیزی و تنها بر پایه گزارش کسانی که سال هاست در سوریه به نفع کشورهای غربی و عربی جنگ افروزی می کنند و در واقع مزدوران خود غربی ها و عربستان یا ترکیه هستند، دولت سوریه را عامل این حمله اعلام نمودند تا تحت این پوشش به جبران شکست تروریست ها در سوریه پرداخته و مذاکرات آتش بس را تحت تاثیر این موضوع قرار داده و به تررویست ها روحیه بدهند.
در این میان مریم قجر با ریاکاری و حیله گری هر چه تمام تر سر بر آورد و ضمن متهم کردن دولت سوریه به این اقدام، این کار را یک جنایت جنگی خواند و خواهان سپردن عاملان آن به دست عدالت شد و…
در سال 1366 یعنی در اوج سال هایی که رجوی ها برای خدمت به ارباب قبلی خود یعنی صدام در عراق بودند و ارتش خصوصی صدام را اداره می کردند، صدام حسین فرمان حمله شیمیایی به شهر حلبچه در عراق را صادر کرد. این حمله توسط حسن المجید از دوستان نزدیک رجوی اجرا شد.
این حمله نزدیک به ۳۲۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر را کشت و نزدیک به ۷۰۰۰ هزار تا ۱۰۰۰۰ هزار نفر را زخمی کرد که اکثراً از غیرنظامیان بودند؛ صدها تن دیگر بر اثر عواقب، بیماری‌ها و نقص جسم در هنگام تولد در سال‌ها پس از حمله کشته شدند. حادثه‌ای که به صورت رسمی به عنوان نسل‌کشی مردم کرد عراق شناخته شد و هنوز به عنوان بزرگترین حملهٔ شیمیایی مستقیم به یک منطقهٔ شهرنشین در تاریخ باقی‌مانده‌است.
تصویری از قربانیان حمله شیمیایی حلبچه
پیش از حملات شیمیایی، شهر به‌مدت دو روز با بمب‌های متعارف بمباران شد. ظاهراً علی حسن المجید می‌خواسته شیشه ساختمان‌های شهر را بشکند، تا امکان مقاومت در مقابل گازهای سمی به حداقل برسد. نیروی هوایی عراق از انواع مواد شیمیایی علیه حلبچه استفاده کرد: گازهای اعصاب مانند وی ایکس، سارین، تابون، و خردل، که از زمان جنگ جهانی اول از آن استفاده شده است.
در آن زمان نه تنها مریم قجر و همسر بلاتکلیفش (بین گور و سوراخ موش) نه تنها قلب شان از این کشتار درد نگرفت بلکه بدلیل همراهی با این اقدام جایزه انجام عملیات بزرگی که آن را چلچراغ می نامیدند را از صدام دریافت کردند.
مورد دیگر بمباران شیمیایی سردشت بود. بمبارانی که توسط نیروی هوایی عراق با استفاده از بمب‌های شیمیایی در چهار نقطه پرازدحام شهر سردشت (از توابع استان آذربایجان غربی) انجام شد. در این حمله ۱۱۰ نفر از ساکنان غیرنظامی شهر کشته و ۸۰۰۰ تن دیگر نیز در معرض گازهای سمی قرار گرفتند و مسموم شدند.
تصویری از بمباران شیمیایی سردشت
حال سوال این است که در جریان حملات شیمایی در سردشت و حلبچه (که البته سلاح ها و تجهیزات آن را کشورهای غربی تولید و در اختیار صدام قرار داده بودند)، چرا رجوی ها ساکت بودند؟
آیا شکی در آن است که رجوی ها به عنوان مزدور صدام در آن زمان در عراق با سلاح حضور داشته و مزدوری می‌کردند. پس آیا شکی در این هست که رجوی ها هم این حملات را مورد تایید قرار داده اند تا صدام گوش آن ها را نگرفته و بیرون نیاندازد؟
آیا رفتار امروز مریم قجر با رفتار آن زمان او و رجوی یک گونه نیست؟
نتیجه آن که فرقه تروریستی رجوی بدلیل این که همواره مزدور بوده است، در هر شرایطی سمت اربابان خود را خواهد گرفت. در زمان صدام آنها جانب ارباب خود صدام را گرفتند و امروز هم همسو با اربابان جدیدش در اسرائیل و ریاض شده و جانب آنان را می گیرند…
زمانی که کشورهای غربی از صدام حمایت کرده و در برابر جنایت او سکوت می کردند رجوی ها هم به کشتار مردم ایران و عراق و نسل کشی کردها در عراق لبخند می زدند و امروز که کشورهای غربی با دولت سوریه و جبهه مقاومت مخالف هستند، رجوی ها هم به تبعیت از آنها به دولت سوریه حمله کرده و به حمله آمریکا به سوریه لبخند زده و از حمله موشکی آنها حمایت می کنند.
مریم قجر سرمست از خون هایی که ریخته، با ارباب جدیدش قهقهه سر داده است
اما به مریم قجر این روباه شیاد و مکار باید گفت همچنان که مکر و حیله ات در زمان صدام به خودتان برگشت، امروز نیز به خودتان باز خواهد گشت و اوضاع سوریه از هر طرف که بچرخد شما از گندم ری نخواهید خورد.
صالحی
