بعد از اخراج نفرات فرقه تروریستی رجوی از عراق و انتقال به کشور آلبانی با حمایت آمریکا همه خانواده های استان مازندران خواهان رفتن به کشور آلبانی و دیدار با نفرات خود هستند که این درخواست افزایش چشمگیری نسبت به عراق داشته است و انبوهی سئوالات که چرا باز هم فرقه تروریستی رجوی حاضر نیست نفراتشان با خانواده های خود در ایران تماس بگیرند.
به همین خاطر از آقای عباس محمد پور که در آلبانی از فرقه جدا شده و به کشور بازگشته است درخواست نمودیم که دیداری از استان مازندران داشته و هم در نشست با خانواده های استان مازندران به سئوالات شان پاسخ دهد و راه کاری برای آینده و رهایی نفرات شان گرفته شود.
بعد از دیدار و گپ و گفتگوی خودمانی آقای محمد پور با تعدادی از خانواده های حاضر در دفتر انجمن نجات استان مازندران ابتدا مسئول انجمن نجات آقای هادی شبانی ضمن معرفی ایشان گفتند که آقای محمدپور از کشور آلبانی آمده و از وی خواستیم به استان مازندران بیایند تا به سئوالات خانواده ها که همیشه یار و یاور انجمن نجات استان هستند پاسخ دهند.
آقای محمدپور پس از سلام و خوش آمدگویی به خانواده ها و معرفی خود، ادامه داد که در سال 67 سرباز بوده و در منطقه عملیاتی زبیدات در جنوب ایران عملیاتی که ارتش عراق انجام داد اسیر شده و به اردوگاه های عراق برده شد در اردوگاه چون شرایط خوب نبود و به خاطر اینکه مسئولین فرقه رجوی به اردوگاه سر زده و تبلیغات می کردند که وضعیت در اردوگاه خراب است و ما ایرانی هستیم و زبان همدیگر را می فهمیم و مدتی دیگر به ایران خواهیم رفت می توانید نزد ما بیائید در ضمن نیروهای عراقی شرایطی را برای ما ایجاد کردند که اگر می خواهید نزد آنان بروید و در آنجا شرایط تان بهتر است که در این صورت ما نیز فریب حرفهای مسئولین فرقه رجوی را خوردیم و به قرارگاه اشرف آمدیم یعنی از چاله به درون چاه افتادیم چاهی که بیرون آمدن از آن بیست و هفت سال طول کشید.
در اشرف نیز ما فکر می کردیم که به زودی به ایران باز خواهیم گشت ولی هر سال که می گذشت خبری از به اصطلاح سرنگونی نبود و به خاطر شرایط مغزشویی که تشکیلات فرقه تروریستی رجوی حاکم کرده بود ارتباط ما با دنیای بیرون قطع شده بود و خبری نداشتیم این مسئله حتی باعث شده بود که وقتی خانواده ام به اشرف آمدند من خبر نداشتم و فکر می کردم که همه اعضای خانواده اعم از پدر و مادرم فوت نمودند و من دیگر انگیزه ای برای بازگشت به ایران نداشتم تا اینکه سر از آلبانی در آوردم.
من به محض ورود به کشور آلبانی از فرقه تروریستی رجوی جدا شدم البته باید به این نکته اشاره کنم وقتی در کمپ لیبرتی بودم از یک سال قبل از مسئولین فرقه خواسته بودم که می خواهم از آنان جدا شوم و آنان به من گفتند که صبر کن تا مسئله پناهندگی شما را حل می کنیم و بعد برو. این مسئله که پیگیر کارم باشند یک سال طول کشید ولی خبری از رفتن نبود و متوجه شدم که می خواهند مرا سر کار بگذارند به همین خاطر وقتی به کشور آلبانی آمدم از فرقه تروریستی رجوی جدا شدم.
بعد از مدتی با خانواده ام که بیست و هفت سال فرقه رجوی مانع تماس من با آنها شده بود توانستم با برادرانم صحبت کنم و بعد از آن توانستم برای خودم تصمیم بگیرم و به ایران بازگردم که در این مسیر به سفارت ایران در کشور آلبانی رفتم و با هماهنگی کمیساریای پناهندگی به ایران بازگشتم.
البته در مورد کارهایی که فرقه تروریستی رجوی در مورد نفرات جدا شده انجام می دهد بعداً توضیح خواهم داد و اکنون اگر خانواده ای سئوالی دارد من در خدمت شما هستم ولی قبل از آن باید به خانواده ها تبریک گفت که شما بودید که با استواری و پایداری تان باعث شدید که رجوی مجبور شود از اشرف خارج شود چون مسئولین فرقه شاهد بودند که وقتی صدای خانواده ها به گوش نفرات می رسید می دیدم که نفر چگونه پایش برای ماندن در مناسبات جهنمی فرقه تروریستی رجوی شل می شود و رابطه عاطفی که رجوی می خواست با تمام وجود آنرا از بین ببرد چگونه برقرار می شد.
آقای کرمعلی شعبانپور که برادرش سرنوشتی مانند آقای محمد پور داشت از وی سئوال نمود آیا افراد با وجود رفتن به کشور آلبانی آزاد هستند که به شهر تردد کنند یا خیر؟ یا مانند اشرف هنوز در حصار تشکیلاتی قرار دارند؟
آقای محمد پور توضیح دادند که اگر فرد توی تشکیلات فرقه تروریستی رجوی باشد همه حرکات او با اجازه تشکیلات است فرقه تروریستی رجوی سعی می کند همان شرایطی که در اشرف بر مناسبات حاکم کرده بود را در کشور آلبانی بر قرار نماید و به همین خاطر کسی بدون اجازه حق ندارد از آپارتمان خارج شود و اگر فردی از محوطه مشخص شده خارج شود یعنی مرز سرخ رده کرده و دیگر از فرقه نیست.
در ادامه فشار تشکیلاتی فرقه تروریستی رجوی برای اینکه مانع تردد افراد به بیرون شود فروشگاهی در همان جا درست کرده تا افراد مجبور نباشند برای خرید به بیرون تردد کنند اگر چه مسئولین فرقه سعی دارند با ایجاد این موانع کاری نمایند تا افراد به چیز دیگری فکر نکنند ولی با تناقضات انبوه افراد چکار خواهد کرد؟ مگر با ایجاد فروشگاه و مانع شدن برای تردد به بیرون و ایجاد نشست های مختلف برای مغزشویی می شود جلوی ریزش نیرو را بگیرد که مطمئن هستم این کار امکان پذیر نیست و همانگونه که خبر دارید تا کنون تعداد زیادی از مناسبات جدا شدند. تفاوت اشرف و لیبرتی با آلبانی در این است که افراد برای خروج دیگر مشکلی ندارند و هر موقع تصمیم بگیرند به راحتی می توانند به دنیای آزاد قدم بگذارند.
در ادامه آقای نیکزاد برادر ناتنی محمد رضا قنبر زاده که همیشه و در همه حال به فکر برادر خود بودند از آقای محمد پور سئوال نمودند که آیا فرقه رجوی به شما که جدا شدید پول می دادند؟
آقای محمد پور بیان داشتند که فرقه تروریستی رجوی برای اینکه افراد را در چمبره تشکیلات خود نگهدارد و دست به افشاگری علیه فرقه نزنند به افراد پول می دادند یعنی با کمیساریا هماهنگی کرده بودند تا حقوق ماهیانه ما که 350 دلار بود فرقه به ما 500 دلار می داد یعنی 120 دلار بیشتر تا ما دست به افشاگری نزنیم ولی وقتی متوجه می شد که ما با خانواده خود تماس گرفته و یا با نفرات دیگر ارتباط داریم این حقوق را قطع می کرد که این مسئله در مورد من هم صادق بود و به همین خاطر به دفتر کمیساریا مراجعه کرده و حقوق ماهیانه من که 380 دلار بود از آنان می گرفتم یعنی مرزم را با رجوی تروریست جدا کردم و حاضر نشدم برای مقداری پول روی واقعیت های موجود در مناسبات فرقه رجوی را بپوشانم. من بعد از هشت ماه از فرقه جدا شدم و به همراه دو تن از دوستانم خانه جداگانه ای برای خودمان گرفتیم و به زندگی به دور از حصارهای تشکیلاتی ادامه دادیم تا اینکه مسئله رفتن به داخل کشور و زندگی در کنار خانواده ام حل شد…..ادامه دارد