به کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان
وزارت کشور دولت آلبانی
با احترام، بنا بر اظهارات خیل عظیم جداشدگان از سازمان مجاهدین خلق طی سال های اخیر در داخل و خارج از ایران، تشکیلات این سازمان یک فرقه مخرب است که حتی ابتدائی ترین حقوق انسانی اعضای خود را نیز نقض می کند.
چندین دهه است که این فرقه جوانان صادق اما کم تجربه ما را فریب داده و با ترفندهای مختلف به عراق برده و به لحاظ ذهنی و فیزیکی به اسارت گرفته است. در این فرقه که از تکنیک های روانی مغزشوئی و کنترل فکر استفاده می شود، پاسخ به مخالفت و اعتراض با حبس انفرادی، شکنجه، فشارهای روانی و جسمی، وادار نمودن افراد به خودکشی، و حتی قتل داده می شود.
طی چندین دهه، هزاران نفر از اعضا توانسته اند از این فرقه مخرب فرار کرده و جدا شوند. بله درست است، سازمان مجاهدین خلق جائی است که تنها می توان از آن فرار کرد و به سادگی نمی توان از آن جدا شد.
اکنون تشکیلات فرقه رجوی، علی رغم خواسته شخص مسعود رجوی و سنگ اندازی هائی که جهت انتقال از عراق صورت داد، مجبور شده است تا در کشور آلبانی مستقر گردد. بنابراین فرصتی پیش آمده تا ما خانواده ها که با حضور مکرر در عراق نتوانستیم به دیدار عزیزانمان نایل شویم بتوانیم در آلبانی با آنها در ارتباط باشیم.
ما خانواده ها مطمئن هستیم که فرزندانمان تحت القائات روانی و مغزشویی فرقه رجوی قرار گرفته اند و در حال حاضر فاقد اراده آزاد می باشند. آن ها جوانانی بودند که سالیان سال است در قطع رابطه کامل با دنیای آزاد به سر می برند و اکنون تمامی آرزوها و امیدهایشان برای زندگی را از دست رفته می بینند، و لذا نیازمند حمایت عاطفی و معنوی خانواده هایشان هستند.
بر اساس اطلاعات بیشمار جداشدگان این فرقه، برای ما مسجل شده است که بیش از نود در صد اعضای فرقه رجوی مخالف و معترض هستند اما راهی به بیرون نمی یابند و فرقه برای ممانعت از جدائی آنان حق ارتباط با دنیای بیرون خصوصا خانواده هایشان را نمی دهد. تمامی آنان مایل به وصل ارتباط با خانواده هایشان هستند اما فرقه رجوی که همچون همه فرقه ها دشمن خانواده است با استفاده از ترفندهای تبلیغی و روانی مانع آنان میشود.
مطلع شده ایم که فرقه رجوی قصد دارد تجربه عراق را تکرار نموده و تمامی نفرات را در مکانی دورافتاده و در شرایطی کاملا ایزوله جمع نماید. این بدان معناست که ارتباط آنان با دنیای بیرون بیش از پیش دشوارتر شده و امکان ارتباط ما با آنان سخت تر می گردد.
از طرفی اطلاع یافته ایم که مستمری پناهندگی این افراد که ظاهرا در کشور آلبانی به عنوان پناهنده پذیرفته شده اند یکجا به فرقه رجوی داده می شود که این حتی شامل جداشدگان از این فرقه هم می شود. این نیز بدان معناست که این افراد همچنان اسیر این فرقه بوده و مجبور به اجرای تمایلات رهبران آن می باشند.
ما خانواده های دردمند و رنج کشیده که بعضا بیش از سه دهه است از عزیزانمان خبری نداریم از کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان و از وزارت کشور دولت آلبانی مصرانه می خواهیم تا با انجام هماهنگی های لازم، اولا امکان ارتباط مستقیم خانواده ها با عزیزانشان را فراهم نمایند، و ثانیا با جداشدگان به صورت فردی و نه سازمانی طرف حساب شده و مستمری پناهندگی آنان را مستقیما به خودشان بدهند.
جمعی از خانواده های اعضای فرقه رجوی در آلبانی