براستی این نمایش و راه اندازی آن برای فرقه رجوی چه کارکردی دارد و چه سوء استفاده ای از آن می خواهد ببرد که حاضر است با وجود هزینه های گزاف آنرا راه اندازی نماید. در سالهای قبل رجوی دستور می داد در سراسر اروپا و آمریکا در حد و شکل کوچکتری برگزار شود آنموقع کردهای ترکیه PPKتحت رهبری عبدالله اوجالان برنامه مفصلی در خارج داشتند رجوی همیشه نسبت به آنها یه حس خود کم بینی داشت و حسرت می خورد وقتی آمار جمعیت شرکت کننده در آن را می شنید.
از زمانی هم که مریم قجر به فرانسه برگشت آنرا مفصل تر کرده و همراه با برنامه های هنری و دعوت از شرکت کننده های بیشتری را در برنامه قرار دادن، بطوری که با دادن هزینه های دانشجویان لهستانی و سیاهپوستان از کشورهای مختلف، یا دعوت از عرب زبانها و افغانیهای مقیم کشورها این گردهمائی را برگزار نمایند و بعد از آن بیشتر جنبه سیاسی داشت و اینکه آمار بالا برود.
اساسا اهمیت اینکه افراد چه اصالتی داشته باشند مهم نبود و همین امر مضحک بودن آنرا بیشتر می کند! در دنیای فرقه این کار بزرگی بنظر می آید و تبلیغات خوبی برای آنها و نیروها هست اینکه توانسته اند چه میتینگی را راه اندازی کنند.حال برای کسانی که کمی از نزدیک این فرقه را بشناسد خوب متوجه می شود سالیان است این گردهمائی تشکیل می شود چه برون رفتی برای این گروه در دنیای سیاسی صرف داشته است چه حمایتی را کسب کرده اند.نقطه قبلی و فعلی این فرقه کجاست.آیا در تعادل سیاسی و نظامی تغییری ایجاد شده و یا دیدگاه مردم نسبت به آنها عوض شده است خیر.آنچه قابل بحث است اینکه تعدادی تحت فشار و تهدید در آلبانی نگهداری می شوند و اجازه خروج به آنها و دیدار با خانواده های آنها داده نمی شود آنها باید از حداقل حقوق اجتماعی خود محروم باشند و در حداقل امکانات رفاهی در آلبانی بسر ببرند.این درد آور و زجر آور است اما برای رجوی اگر شده چند لحظه تعریف و تمجید را با دنیائی عوض نمی کند اینکه برای چند ثانیه اخبار مربوط به وی روی آنتن ها و چند خبرگزاری باشد اهمیت بیشتری دارد و الا این گردهمائی ها و جلسات مریم قجر که چند روز یکبار با عنوان های مختلف برگزار می گردد.مهم این است این فرقه جائی در ایران در بین خانواده ها ندارد با تمام شعارهائی که می دهد.