درخواست کمک یک جدا شده از مجامع حقوق بشری

شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد باسلام و احترام
اینجانب یکی از هزاران قربانی فرقه تروریستی رجوی(سازمان مجاهدین خلق ایران) هستم. در سال 1367 در شرایطی که به سن قانونی نرسیده بودم، توسط یکی از مسئولین وقت این سازمان که در شهر فرانکفورت آلمان مستقر بود با وعده های مختلف به کشورعراق برای مدت دو هفته فرستاده شدم.
اما بعد از رسیدن به عراق و انتقال به قرارگاه اشرف٬ مشخص شد که نه تنها من بلکه صدها تن دیگر بجز من از کشورهای مختلف اروپایی و امریکایی به عراق جهت انجام عملیات نظامی گسترده علیه حکومت ایران بسیج شده اند.ازآن تاریخ تا حدود 17 سال بعد از آن، مجبور به ماندن در قرارگاه های سازمان شدم. چرا که خروج از مناسبات و تشکیلات سازمان تقریبا برابری با مرگ داشت. آنها هرکس راکه قصد جدایی داشت را به اداره اطلاعات و امنیت عراق تحویل میدادند و به زندان ابوغریب منتقل میکردند. طی این سالیان حداقل امکاناتی که هر شهروندی از آن برخوردار است برای ما ممنوع بود.
حداقل هایی مانند داشتن تلفن٬ اینترنت٬ امکان نوشتن و ارسال و دریافت نامه٬ سفر کردن و حتی تفریحات ساده و معمولی! این امر باعث شد تا شدیدا از لحاظ روحی و روانی تحت فشار باشیم و صدمات جبران ناپذیری را متحمل شویم. ما حتی حق تحصیل کردن را هم نداشتیم!! ما در قرارگاه های مجاهدین ماندیم تا زمانی که بوش پسر، حکومت صدام را درعراق سرنگون کرد و مجاهدین دیگر آن پشتیبان قوی بنام صدام را ازدست دادند و لاجرم دیگر نمیتوانستند که مثل گذشته نیروهایشان را قربانی خود کنند! ما توانستیم بعد از سرنگونی صدام خودمان را به نیروهای امریکایی برسانیم و بعد از نزدیک به دو دهه از دست تشکیلات مجاهدین٬ رهایی یابیم! اکنون هدف من بعنوان یک انسان ازمجامع حقوق بشری٬ دیدبان حقوق بشر٬ و هر ارگانی که مسئولیتی در این رابطه در جهان دارد اینست که چرا شما به داد اسرایی که هنوز در مقر مجاهدین در کشور آلبانی مانده اند نمیرسید و دوربین های دیدبان حقوق بشر دقیقا کدام سو را دیدبانی میدهد؟!
حقوق ازدست رفته من وهزاران تن مثل من را چه کسی دادخواهی خواهد کرد؟ آیا صدای من به گوش کسی در این جهان با این همه داعیه حقوق بشری بودن خواهد رسید؟! شما که ادعای حقوق بشری بودن دارید٬ چرا جلوی اینهمه ظلمی که مجاهدین در حق نیروهای خود میکنند را نمیگیرید وهیچ برخورد قاطعی با آنها نمیشود؟ چرا خسارت این همه لطمه و ضربات روحی و جسمی که من و امثال من خورده ایم را از آنها در دادگاهی صالحه مطالبه نمیکنید؟ آیا حقوق بشر هم سیاسی است و چون رابطه شما با حکام کشورمن ایران٬ خوب نیست ما بایستی قربانی باشیم!؟ در اینجا از مسئولین شورای حقوق بشر سازمان ملل و همچنین از مسئولین کشور آلبانی خصوصا وزرای محترم کشور٬ دادگستری و امور خارجه میخواهم که این نامه مرا بی طرفانه مطالعه کرده و خودشان را بجای کسی چون من بگذارند که نزدیک به دو دهه از بهترین سالیان عمر و جوانی خودش را در اسارت گذرانده است!
مراد