تاکنون ایالات متحده ی امریکا آشکارا و پنهان برای تغییر حکومت ها و جانشین کردن حکومت های دست نشانده و حفظ آن ها بر سر قدرت درگیر مسائل بسیاری بوده است. تغییر رژیم علت و نه پیامد بسیاری از جنگ ها بوده است. تهاجم های زیادی که به هدف تغییررژیم صورت گرفتند باعث مرگ، تخریب و رنج های بسیاری شده اند که تحت نام”جنگ با ترور” انجام شد.
ایرانیان داخل و خارج از ایران که هر روز شاهد ویرانی ها و جنگ و خشونت در افغانستان، عراق و سوریه و کمی دورتر از مرزها در لیبی و مصر هستند، بسیار به ندرت موافق تغییر حکومت کشورشان هستند –و صد در صد مخالف دخالت مجاهدین خلق در این امر هستند. پس چگونه مجاهدین خلق ادعا می کنند که در پی” تغییر رژیم توسط مردم” هستند ونه” تغییر رژیم توسط جنگ”؟
علاوه بر مجاهدین خلق، برخی چهره ها چون سناتور جان مک کین در حکومت امریکا هستند – نه در میان مردم ایران – که خواهان تغییر رژیم هستند. این چهره های نومحافظه کار که همواره از مدافعان جنگ های رژیم سرنگون کن در خاورمیانه بوده اند، نه چندان تصادفاً از مدافعان مجاهدین خلق نیز هستند. سرمایه گزاری میلیاردها دلار پول – و جان های بی شمار – روی جنگ ها برای تغییر رژیم ها، راهبرد اصلی جنگ طلبان امریکایی برای سود آوری اقتصادی است، همین افراد هستند که با فرقه ی تروریست مجاهدین خلق هم به مانند تروریست های داعش در سوریه همدست می شوند. بدیهی ست که بهترین خدمتی که امریکایی های جنگ طلب می توانند بکنند این است که از منافع خود کم کنند و کمک های نظامی و مالی به تروریست های منطقه را قطع کنند تا خشونت در منطقه به حداقل برسد.
از سوی دیگر، تروریست هایی مثل مجاهدین خلق هم بقای خود را مدیون رشوه دادن به همین مقامات جنگ طلب هستند اما در حالی که مجاهدین ادعا دارند که در پی تغییر رژیم” غیرخشونت آمیز” هستند این گزینه از منظر نومحافظه کاران امریکا غیرواقع بینانه به نظر می رسد. علی صفوی مسئول پروپاگاندای فرقه، در مقاله ی اخیرش ادعا می کند که” بیایید با تمام وجود بپذیریم که دخالت نظامی خارجی برای ایران پایان مناسبی نیست. این صدای درون است و نه سلاح بیرون که باعث تغییر می شود.”
وی منظورش از” صدای درون” که معتقد است از مردم ایران برمی خیزد را دقیق بیان نمی کند. مسلما، صدای مردم ایران، چه طرفدار جمهوری اسلامی و چه معترض و منتقد به جمهوری اسلامی باشند، درباره ی مجاهدین خلق روشن است: آن ها از مجاهدین خلق متنفر هستند. تنها یک نمونه از این ابراز تنفر در ترند توییتری که چندماه پیش همزمان با گردهمایی سالانه مجاهدین در پاریس رخ داد کافی ست تا ثابت شود که مردم ایران تا چه اندازه از این گروه خیانت کار کینه به دل دارند.
ادعای نمایندگی افکار عمومی ایران از سوی علی صفوی چنان غیرواقعی ست که گویی صفوی روی این سیاره زندگی نمی کند. آیا او واقعاً تا این حد از افکار عمومی ایرانیان بی اطلاع است یا تنها دارد تلاش میکند که ماشین پروپاگاندای فرقه اش را روشن نگه دارد؟
به گواه جامعه بین الملل، ایران در حال حاضر با ثبات ترین کشورمنطقه است. از نیروی نظامی مجهزی برخوردار است واگر بخواهیم صادقانه بگوییم شمار نظامیان وفادار به نظامش کم نیستند. جنگ با ایران به احتمال بسیار زیاد برای غرب جنگ برنده نیست. به همین دلیل است که اسراییل علی رغم آن که بسیار مایل است به ایران حمله کند تاکنون جسارت این کار را پیدا نکرده است.
بدین ترتیب، تغییر رژیم برای غرب گزینه ی محتملی به نظر نمی رسد. هر چند که مخالفان ایران در دولت های غربی به ظاهر خواستار آن باشند و تغییر رژیم غیرخشونت آمیز اصلاً گزینه نیست، تنها توهمی ست که فرقه ی رجوی در سر می پروراند.
مزدا پارسی