در پی انتقال افراد اسیر در فرقه رجوی تعدادی از خانواده ها اظهار نگرانی می کنند و بسیار ناراحت هستند اما آنچه من در این ماجرا دیدم اینست که حدود 800 نفر از دوستانم جرات آن را پیدا کرده اند که در مقابل خواسته های رجوی و فرقه اش مقاومت کنند و زیر بار فشارها و تهدید های او نرفته و با نه گفتن به او یاد امکان فرو پاشی این فرقه را تسریع نمایند.
لذا از ارگانها و مسئولین کشور آلبانی و سایر کشورها خواستاریم تا به کمک این افراد بشتابند و اجازه ندهند این فرقه به نیات شوم خود که همانا اسارت فکری و ذهنی انسان هاست دست یابند و با آن افراد نیز مانند علی نقی حدادی، یعقوب کر، احمد رضا رضا پور، حجت زمانی و… که در ماشین تسفیه حساب های درونی فرقه رفتار کنند و روزی بشنویم که بازهم فرقه به دروغ اعلام نماید فلانی بر اثر بیماری، خودکشی از میان رفته است. انتقال اعضا به آلبانی خیال ما را راحت نمود که این فرقه دیگر نمی تواند آن فشارها را بر افراد بیاورد ولیکن بازهم رجوی آنها را طعمه امیال خود قرار داده و حتی این آزادی محدود آنها را نیز محدودتر می کند انتقال مجدد به خارج از شهر تیرانا این گمان را ایجاد می کند که فرقه مجددا افراد را اسیر فکری و ذهنی خود نموده و اشرف 3 نیز جولانگاه رجوی و دار ودسته چماق دارش می شود. سوابق این فرقه و آنچه من به یاد دارم این بود که مخالفت با تصمیم رجوی از طرف اعضا چیزی جز مرگ و نیستی برایشان دربرنداشت مگر اینکه شرایطی پیش می آمد و با کمک ارگان های حقوق بشر و… از مناسبات فرقه بیرون آمده و مانند ما آزاد و رها بدون دخالت فرقه برای زندگی خودشان تصمیم می گیرند و این نیست جز همکاری و مساعدت شما ارگان ها و مسئولین کشور آلبانی پیشاپیش از شما متشکرم.
