گفتگوی جواد فیروزمند با محمد حسین سبحانی
در این گفتگو ضمن اشاره به قسمت اول بحث، به بررسی چگونگی انتشار کتاب خروج ممنوع توسط دیدبان حقوق بشر سازمان ملل متحد می پردازد و سپس ضمن نقد و بررسی آغاز خشونت و ترور در سال ۱۳۶۰، به سایر مسائل سازمان از جمله چگونگی جداشدن افراد ناراضی و نقش خانوده ها در جدایی افراد ناراضی ازعراق تا آلبانی را مد نظر قرار می دهد.
کتابی که در سال ۲۰۰۵ میلادی، پس از مصاحبه حضوری گزارشگران دیده بان حقوق بشر با اعضای جداشده از مجاهدین بطور خاص افراد زندانی و شکنجه شده در درون پادگان اشرف، زندان ابوغریب و سایر پایگاه های مجاهدین، منتشر گردیده و در ابعاد بسیار وسیعی، نقض حقوق بشر در کمپ های سازمان مجاهدین را خاطر نشان می سازد.
این گزارش برای اولین بار اذعان می دارد که سازمان مجاهدین خلق افراد ناراضی خود را شکنجه نموده و پس از فشارهای جسمانی و روحی روانی، برخی از آنان را کشته و برخی دیگر را به زندان ابوغریب و صدام حسین تحویل داده است.
در این گزارش، برای اولین بار از ساختار فرقه گرایانه، فشارهای درونی در انقلاب ایدئولوژیک، طلاق های اجباری سال ۱۳۶۸، فروپاشی خانواده ها و جداسازی کودکان از خانواده هایشان و همچنین نقض حقوق بشر در مورد زنان سازمان پرده برمی دارد.
بازتاب انتشار این گزارش آنچنان وسیع و تاثیر گذار بوده که بلافاصله رهبران سازمان را به چاره جویی و مقابله با آن وامیدارد.
رهبری سازمان که مستقیما وارد این موضوع شده بود، با بکارگیری لابی های خود در پارلمان اروپا تحت عنوان دوستان ایران آزاد از جمله کازاکا و استیونسون، و اعزام آنان به پادگان اشرف و مصاحبه با اعضای تشکیلاتی مجاهدین، تلاش می کند گزارش دیدبان حقوق بشر را مخدوش نموده و آن را دروغ و ساخته و پرداخته وزارت اطلاعات ایران قلمداد می نماید که در نهایت با شکست مواجه می شوند.
وضعیت نابسامان حقوق بشری مجاهدین باعث می شود که تا سال ها پس از آن، نزدیکی غرب به این سازمان را ناممکن نموده و یا با دشواری های شدید روبرو سازد. بطور مشخص شهادت افراد ناراضی و جدا شده در کنار گزارش دیدبان حقوق بشر باعث می شود که تنفر عمومی نسبت به سازمان فزونی گرفته و حتی سیاستمداران غربی را نسبت به خروج آنان از لیست تروریستی آمریکا و اروپا مورد تردید قرار دهد.
از طرفی چهره سیاسی سازمان در میان افکار عمومی ایرانیان نیز بشدت لطمه خورده و منجر به طرد سازمان از صحنه سیاسی اجتماعی ایران می گردد.
۲.بررسی خشونت سیستماتیک در مجاهدین و ترور در جامعه ایران پس از سی خرداد سال ۱۳۶۰، شکنجه و نقض آزادی های فردی در درون سازمان مجاهدین.
۳.بررسی ساختار فرقه ای سازمان.
۴.اشاره به نارضایتی ها و افراد ناراضی در درون سازمان مجاهدین از جمله مهدی افتخاری و سایر افراد که در درون مجاهدین شکنجه، زندانی یا ایزوله شده بودند.
۵.بررسی وضعیت افراد درون تشکیلاتی مجاهدین پس از انتقال به آلبانی و استقرار در زندان اشرف ۳. پاسخ به چرایی ها و تاخیر در جدایی افراد از سازمان با اینکه ناراضی بوده و شرایط سخت درون تشکیلاتی را تحمل می نمایند.
۶.تاثیر خانواده های اعضای جداشده و اعضای ناراضی مجاهدین در فروپاشی فرقه در عراق و نقشی که می تواند در آلبانی ایفا نماید تا منجر به آزادی افراد بیشتری از سازمان گردد.
۷.نگاهی به شو سالانه مریم رجوی در فرانسه که با بسیج لابی های اروپایی و آمریکایی و با پرداخت هزینه صورت می گیرد، و بی تاثیر بودن آن در افکار عمومی ایرانیان، و عدم تاثیر گذاری در داخل ایران.
