در سرمقاله ی یکی از وبسایت های باند رجوی آمده است:
” روحانی: ما باید روابط خوب خود را با همسایگانمان مستحکم کنیم… ما روسیه را نه به‌عنوان شرق یا قدرتی بزرگ بلکه به‌عنوان یک همسایه می‌بینیم و حسن همجواری و گسترش روابط با مسکو را به نفع دو کشور می‌دانیم… باید از فرصت‌ها استفاده و مشکلات را تحمل کنیم… ما خواستار برقراری رابطه خوب با دنیا هستیم… اگر من امروز سفیر ایران در خارج از کشور بودم، بیش از هر زمان دیگر سر خود را بالاتر می‌گرفتم”.
جمله ی اول بیان مواضع رسمی وهمیشگی دولت روحانی است وبلحاظ مطابقت با امنیت ومنافع ملی کشور، خدشه ای برآن وارد نیست.
ثانیا برخورد این چنینی با روسیه بمعنی انست که نشان داده شود که جنس روابط ما با روسیه، با جنس روابط بین یک ابر قدرت سلطه گر ویک کشور پیرامونی نبوده، بلکه این روابط در چهارچوب عادلانه ی همسایگی و رعایت حسن همجواری قرار دارد وساده تر اینکه ما مطیع بی اراده ی روسیه نیستیم.
باند رجوی چرا بایدازاین برخوردسرفرازانه دلواپس باشد؟!
درادامه ی این سرمقاله (سرسخن) رسانه ی فرقه ی رجوی، چنین مطرح گردیده:
” روحانی در رابطه با مواضع و سیاست منطقه‌یی رژیم گفت:”بهترین روابط را با همسایگان خواهانیم… در شرایط جدید به‌دنبال اصلاح روابط عربستان، امارات و بحرین با ایران هستیم… امروز فرصتی به‌وجود آمده تا روابط خود را با همسایگانمان بیش‌‌از‌پیش گسترش دهیم و حتی اگر همسایه‌ای مانند عربستان هم از لجاجت‌ها و اقدامات خود دست برداشت و نسبت به روابط اظهار تمایل کرد، باید اختلافات را حل کرده و دوستی را برقرار کنیم. در مورد امارات و بحرین نیز این‌گونه است و ما در شرایط جدید به‌دنبال اصلاح روابط با این کشورها هستییم”.
سالهاست که این آرزوی خوب توسط مقامات ذیصلاح کشور بر زبان آورده شده و با وجود لجاجتی که از طرف سران درخواب عربستان نشان داده میشود، سران جمهوری اسلامی ازتکرار این خواست خود خسته نمیشوند.
ازاین بابت خسته نمیشوند که معتقدند که با تامین امنیت خلیج فارس ومنطقه توسط خود همین کشورها، به حضور پرمخاطره و دخالت گرانه ی آمریکا احتیاجی نبوده واین امر البته آنچنان اهمیت دارد که ایران برای تحقق اش، هرزحمتی را متقبل خواهد شد.
درادامه:
” واقعیت این است که رژیم در بن‌بست است و فی‌الواقع از هیچ طرف راهی ندارد. از حرف‌های تبلیغاتی و دود و دم که حرف‌های بی‌ارزشی هستند بگذریم، می‌ماند استیصال و سردرگمی رژیم. این حرف‌ها هم مصرف داخلی دارد و همه هم این نکته را میدانند. کما اینکه به‌رغم همه رجزخوانی‌ها همگان دیدند که به‌رغم تمامی توپ و تشر‌های قبلی و خط و نشان کشیدن‌های همین چند روزه، همین دیروز(یکشنبه) یک بخش از لوایح چهارگانه اف.ای.تی.اف و قانون مبارزه با تأمین مالی تروریسم در مجلس تصویب شد”!
البته دراین شکی نیست که ملت ودولت ما درگیر مشکلات بزرگی هستند که این مشکلات از400 سال پیش برما مستولی شده، دراشکال مختلف وبا شدت وضعف هایی تداوم یافته وباعث ایجاد موانع بزرگ برای صنعتی شدن وتوسعه ی لازم کشور شده است.
غربی های واردشده با چراغ روشن در4 قرن پیش، کشورهایی بدلایل مختلف غافل مانده (و در موارد زیادی کشورهای هم تراز این استعمارگران) را به اسارت خود کشیده وآنها را به صدور مواد خام و خرید مواد صنعتی واداشته و عقب نگه داشتند.
حالا دیگر دولت و روشنفکران مردمی ملت ایران میدانند تا این بلا راازسر خود رفع نکنند، هردولتی که برسر کار باشد، با این مشکلات مواجه خواهد بود وبنابراین باید که به ریشه ها رفت ودرکنار آن به مبارزه ی جدی تر با فساد اداری پرداخت ومجبور به سرنگونی یا به آشوب کشیده شدن کشور که دشمنان برنامه های وسیعی برای آن تدارک دیده اند، نشد.
ضمنا، مردم ایران با پیوستن به مثلا قانون مبارزه با تامین مالی تروریزم، نه تنها ضربه ای نخواهد دید، بلکه عملا نشان خواهد داد که کمک های محدودش برای مردم کشورهایی بوده که برای احقاق حقوق خود ورهائی از تروریزم و عاملین اصلی آن مبارزه میکنند واین کار هیچ ارتباطی با کمک به تروریزم ندارد.
سرانجام:
“حقیقتی که ذره‌ذره در حال رخ‌نمودن است اینکه: آخوندها زانوزدن و سینه‌خیز رفتن به پای میز مذاکره را انتخاب کرده‌اند و گام‌به‌گام و به‌صورت میکرومتریک در حال رفتن به آن سمت هستند”.
مردم فهیم ایران همواره مذاکره را بر جنگ واغتشاش ترجیح داده اند ومسلما ازدولت خود چنین توقعی هم دارند:
انجام مذاکراتی که مانع جنگ و خونریزی شده و درعین حال ازحیثیت ومنافع کشور دفاع کند و این عمل با زانو زدن منافات دارد.
وحید