فرقه ورشکسته رجوی که با بحران فزاینده مسئله داری و ریزش و جدایی نیروهایش درالبانی مواجه است، درطی روزهای اخیر برای روحیه دادن به نیروهای وارفته به بزرگ نمایی تهدیدات توخالی پمپئو وزیرخارجه امریکا متوسل شده است.
وزیرخارجه امریکا اخیرا طی مصاحبه ای اعلام کرده بود درصورتیکه کنسول گری ویا دفترحفظ منافع امریکا دربصره مورد حمله نظامی گروه های شیعه وابسته به ایران قرار گیرد به ایران تهاجم نظامی خواهند کرد.سرکردگان پاچه خوار فرقه مجاهدین خلق که از تحریم های گسترده امریکا برعلیه ایران گویا راضی به نظر نمی رسد با سوت وکف زدن برای وزیرخارجه خالی بند دولت امریکا به وعده های توخالی او برای یک تهاجم نظامی دخیل بسته است. امید بستن سران فرقه مجاهدین به هارت و پورت ها و تشرهای رییس جمهور و وزیرخارجه امریکا بخوبی این واقعیت را اثبات می کند که انها بادست کشیدن از تمامی شعر وشعارهای مبارزه ومشروعیت وحمایت مردمی به نقطه ای رسیده اند که تنها چشم امیدشان به عنایات امپریالیزم سابق است.
عبرت تاریخ را بنگرید، سازمانی که روزی ادعای مبارزه باامپریالیزم امریکا بعنوان سداصلی دوران و دشمن سوگند خورده خلق و ازادی را داشت وتنها راه پیروزی خلق ومحقق کردن جامعه بی طبقه توحیدی را درنفی ومحو ومبارزه سازش ناپذیر با آن می دانست. چگونه به نقطه ای رسیده است که تمامی چشم وامیدش به سخنان مقامات امریکایی دوخته شده است.البته مریم ومسعود رجوی هرچقدرهم ابله وکودن باشند و درک نازل وسطحی از شرایط سیاسی وجغرافیایی وتعادل قوای منطقه ای داشته باشند ولی بخوبی می دانند این تهدیدات توخالی ست.
تجربه تجاوز نظامی به عراق وافغانستان وصرف هزینه های هنگفت مالی واز طرف دیگر فراهم نمودن زمینه سازی برای ظهور داعش وطالبان والقاعده دراین کشورها که به نابودی بنیان های اقتصادی وقربانی شدن هزاران نفر از شهروندان این کشورها انجامید احتمال دست زدن به یک حمله مشابه دیگررا بکلی منتفی می سازد.گذشته از این ایران افغانستان وعراق نیست که حاکمان امریکا چنین ریسک بالایی را بپذیرند.انچه باعث شده که سرکردگان فرقه رجوی این چنین تهدیدات توخالی وزیرخارجه امریکا را در بوق شان مستمرا بدمند عمدتا از موضع مصرف داخلی وبرای روحیه دادن به نیروهای سرخورده وخواهان جدایی است تا برای چند صباح دیگر به انها وعده سرنگونی وخلاصی از شرایط بن بست کنونی را بدهند. ولی شرایط فرقه رجوی درالبانی وموج فزاینده ریزش نیروها بسا وخیم تراز ان است که بتوانند از ان خلاصی یابند. این بار شرایط به گونه ای است که امدادهای غیبی شیطان بزرگ هم نمی تواند دردی از دردهای لاعلاج انها درمان نماید.دخیل بستن به ترامپ و پمپئو جز رسوایی هرچه بیشتر برای انها سودی در بر ندارد.
اکرامی
