آتن… 28 مهرماه 1397… تصاویری از زینب و مونا حسین نژاد 31 و 38 ساله بعد از سالیان دوری منتشر شد.
صدای جیغ و فریاد و بغض های سالیان درگلو خفه شده واشک هایی که بی اختیار همچون باران پاییزی همه را غافل گیر می کند. هیچ کس نمی تواند درقبال این اشک ها که اینک شوق انگیز بنظرمی رسد بی تفاوت باشد! و درخلوت و وجدان بیدارخویش ارام ارام اشک شوق نریزد. براستی که راز و فلسفه این داستان کجاست؟ چرا باید درعصر اگاهی مردمی وارتباطات گسترده و نوین که درلحظه دنیارا درهم می نوردد باشند انسانهایی که سقف ارزوی هایشان دیدن عزیزانشان باشد. این دوری وایجاد مانع باکدام تئوری وعقل منطقی وسالم توجیه پذیر است؟
درعصرما و در دوران شکوفایی عاطفه ها فرقه مجاهدین خلق با برپاکردن پرچم مبارزه باعاطفه واحساس وعشق وکانون گرم خانواده تنها جریانی است که این تراژدی را همچنان دامن میزند. هیچ گروه و سازمان و حزبی حیات خود را با نابودی کانون خانواده و خشکاندن احساس وعواطف بنا نکرده است.در فرقه رجوی دیدار با خانواده هم ارزوست!
سالیان از اخرین دیدار زینب و مونا می گذرد. رجوی توانسته بود که انها را بلحاط فیزیکی از یکدیگر جدا کند ولی احساسی وعاطفی هرگز… مانیفست نابودی احساس به خانواده درفرقه رجوی از انجایی رقم خورد که رجوی حاضر نشد غرور کاذب خودرا بشکند ومسولیت شکست هایش را بپذیرد. چون خودرا بمثابه خدای زمینی اعضا میدانست و مالک خون ونفس انها! او بقول خودش خواست عشق و عواطف به خانواده را از قلب اعضا یعنی مرکزعاطفه ها وجاذبه های هرانسان تهی و جای آن فرمانبرداری مطلق کورکورانه واجبارمطلق مریمی جایگزین شود. او بارها گفت احساس، عواطف وعشق به خانواده بااصل مبارزه که اسم مستعارخودش بود درتعارض است. ولاجرم می بایست محو و نابود گردد.هدف اواز تخلیه احساسی وعاطفی اعضا تبدیل کردن انها به رباط های متحرک انسان نما بود. رباط هایی که اصولا می بایست باهرگونه چرایی غریبه باشند. رجوی تمامی تلاشش را بکار گرفت که سالیان اعضا را در قلعه الموت خود به اسارت گیرد و ذهن و روح و روان انها راتخریب کرد ولی احساس، عواطف وعشق به خانواده راهرگز… تمامی تئوری های مزخرف مغزشویی درمانی بنام انقلاب مریم هرروز بیش از گذشته درمقابل عظمت واقعیتی بنام عشق واحساس انسانی رنگ می بازد. فریادهای درگلو شکسته شده زینب ومونا واشک های شوق انها بعداز سالیان، مرگ ایدئولوژی ضدانسانی رجوی را نوید میدهد. زینب ومونا به ما اموختند عشق سرانجام بر کین پیروز میشود. به امید روزی که هزاران مونا و زینب دیگر در اغوش هم اشک شوق بریزند وازادی را تجربه کنند ان روز چندان دور نیست، ایمان داشته باشید.
اکرامی
